Η πολιτική είναι δυναμική και όχι αριθμητική, το ρεύμα είναι με το νέο, εδώ και στην Ευρώπη, όποιος ταυτίζεται με το παλιό λερώνεται και χάνει, οι δημοσκοπήσεις δεν επηρεάζουν το εκλογικό αποτέλεσμα, η αίσθηση της συστημικότητας είναι πια απωθητική.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε την ηγεσία της ΝΔ ενώ ξεκίνησε ως outsider, χωρίς να έχει ανοιχτά δίπλα του κανέναν από τους βαρώνους του κόμματός του, ενώ απαλλάχτηκε γρήγορα από το βάρος του επωνύμου του επειδή η –μεγαλύτερη στην ηλικία και την πολιτική διαδρομή– αδελφή του στήριξε τον αντίπαλό του Ευάγγελο Μεϊμαράκη. Υποσχέθηκε ότι θα τα αλλάξει όλα στον τρόπο λειτουργίας του χρεοκοπημένου κόμματός του, υπερψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, υποστήριξε τη στροφή στο κέντρο, υπερασπίστηκε το μεταρρυθμιστικό λόγο.
Ήδη διαμορφώνεται το κλισέ ότι είναι ο Κώστας Σημίτης της δεξιάς που θα ακολουθήσει το δρόμο του εκσυγχρονισμού. Και ίσως υπάρχουν αναλογίες ειδικά ως προς το ερώτημα αν ο αρχηγός θα αλλάξει το κόμμα ή το κόμμα τον αρχηγό, γιατί, τελικά, ο πρώην πρωθυπουργός προσαρμόστηκε στους κανόνες του βαθέος ΠΑΣΟΚ, όπως μάθαμε με τραυματικό τρόπο όταν ανέχτηκε τη ματαίωση της μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού το 2001.
Μα εκφράζει το «νέο» ένας Μητσοτάκης, γιος πρώην πρωθυπουργού; Και αυτό μπορεί να συμβεί και άλλα πολλά παράδοξα σε μια δημόσια σφαίρα όπως η ελληνική που έχει δομική αντικανονικότητα. Άλλωστε, και τα σενάρια για μυστική συμμαχία της καραμανλικής δεξιάς με την κυβέρνηση της αριστεράς δεν θα ερμηνεύονταν χωρίς τη συνδρομή ανορθόδοξων εργαλείων ανάλυσης, όπως επίσης η στήριξη του προερχόμενου από τον ΛΑΟΣ Αδ. Γεωργιάδη στον Κ. Μητσοτάκη.
Η επόμενη μέρα δεν θα είναι εύκολη για τον νέο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης: Θα πιεστεί από μέσα πολύ να σεβαστεί εμπράκτως τα ιερά και τα όσια της παράταξής του, να τιμήσει τις παραδόσεις, τις επετηρίδες και τις ιεραρχίες. Θα πιεστεί πολύ απέξω να δείξει συναινετική διάθεση έναντι της κυβέρνησης στο ασφαλιστικό και σε άλλα κρίσιμα θέματα ώστε να μη διακινδυνευθεί η πολιτική και η οικονομική σταθερότητα.
Τα νέα δεν είναι καλά για τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου, το Ποτάμι κινδυνεύει με αφομοίωση από τη ΝΔ, ενώ στο ΠΑΣΟΚ άλλοι θα κοιτάζουν προς τα δεξιά και άλλοι προς τα αριστερά, αν, όπως διαφαίνεται, η πόλωση μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης κλιμακώνεται σημαντικά με αποτέλεσμα τη συσπείρωση και ενίσχυση του παλαιού δικομματισμού.
Ένα ερώτημα που θα απαντηθεί στην πράξη σύντομα είναι αν η παθητικότητα των πιστωτών και τα σενάρια καθυστέρησης της αξιολόγησης του προγράμματος οφείλονται και στην αναμονή της διαμόρφωσης των πολιτικών εξελίξεων εδώ. Από τα δημοσιεύματα στον διεθνή τύπο φάνηκε ότι υπήρχε έξω ρεύμα υπέρ Μητσοτάκη και μένει να φανεί αν αυτό θα σημαίνει ότι θα δοθεί τέλος στην επένδυσή τους στον ΣΥΡΙΖΑ ως τη μοναδική ισχυρή πολιτική δύναμη στη χρεοκοπημένη χώρα μας ή αν απλώς θα αντιμετωπιστεί ο νέος πρόεδρος της ΝΔ ως αξιόπιστος συνομιλητής από τον οποίο θα ζητείται εποικοδομητική στάση στις μεταρρυθμίσεις.
Το πιο ενδιαφέρον ίσως είναι ότι ο λαϊκισμός δεν αποδείχτηκε ανίκητος σ’ αυτή την εκλογική διαδικασία και έτσι έχασαν τα επιχειρήματά τους όσοι απέδιδαν κάθε ήττα μεταρρυθμιστικών δυνάμεων στην ανοησία και το χαμηλό επίπεδο του λαού. Κάτι έκαναν λάθος οι ίδιοι.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
14°
