Και φαίνεται να αρέσει ακόμη πιο πολύ στον «μπιντέ». Έτσι αποκαλούσε ο αείμνηστος Μάριος Χάκκας το λεκανοπέδιο της Αθήνας. Πάει καιρός που το ξεστόμισε αυτό ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν η περίοδος της λεκτικής ατάκας, του τονισμού της σημαίνουσας διαφοράς του από τον επάρατο δικομματισμό, της αναζήτησης ενός άλλου πιασάρικου νεολαιίστικου λόγου, αιρετικού ή ερωτικού κατά Άρη Δαβαράκη, και μιας άλλης πολιτικής συμπεριφοράς. Που θα τον καταλάβαιναν κυρίως στα αμφιθέατρα, στις καταλήψεις, στα μολοτωσυνεφιασμένα πεζοδρόμια, στους τοίχους, στις πλατείες αλλά και στο γυαλί και τη Βουλή ως μια νέα συμβολή στη συμβολική τάξη του λόγου των ατάκτων, του Αλέφαντου όχι του Ελεφάντη, της αμφισβήτησης, του περιθωρίου, των Εξαρχείων. Ένός λόγου δηλ. ενάντια στην ανάλγητη φύση του λόγου της μνημονιακής εξουσίας και ευταξίας και…γενικώς. Τα πάντα όλα!
Στις πατροκτόνες εκλογές της 6ης Μαϊου, αποδείχθηκε ότι ο αντιμνημονιακός προπηλαϊκίστικος λόγος του ΣΥΡΙΖΑ που «έσκιζε χίλιες φορές το μνημόνιο στις πλατείες και στα μικρόφωνα» είχε ευρύτερη πέραση, ως ανένδοτος (απεδείχθη, εύκολο πράμα η αλλαγή του κ σε ν από ένα πρώην κνίτη). Πόσο δίκαιο είχες Μπέρτολτ, πρώτα έρχεται η μάσα!
Με τούτα και με τ’ άλλα φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Με την συνέντευξη του κ. Τσίπρα έγινε πιο ξεκάθαρο τι ήθελε να πει ο ποιητής. Ότι το ανέκδοτο στο οποίο ανήκει ο μαέστρος των συνιστωσών ανήκει στην κατηγορία μαύρου χιούμορ του Τοτού, όπου εξέχον είναι αυτό (παραλλαγή) όπου ο Τοτός θέλει να σκοτώσει τον πατέρα του για να μη χάσει την απόλαυση της εκδρομής με το ορφανοτροφείο. Ο κ.Τσίπρας θέλει να ακυρώσει το μνημόνιο γιατί φαντασιώνεται ότι θα μπορέσει να πορευθεί τζάμπα στο δρόμο –περίδρομο του 2004-2009. Χωρίς υποχρεώσεις, χωρίς τύψεις, χωρίς αιδώ. Εδώ και τώρα ακύρωση χωρίς κυρώσεις!
Με 80 δις έξω και με αναλήψεις 800 εκατ. ευρώ την ημέρα. Ποια Νορβηγία και ποια Βενεζουέλα μας πιάνει. Αν εκεί ο μαύρος πλούτος είναι συσσωρευμένος στα γεωλογικά αντίκλινα , σε μας εδώ καταχωνιάζεται στα μονόκλινα και δίκλινα. Εν υπνώσει, χτυπημένος από ιθαγενή μύγα Τσε-Τσε. Περιμένοντας την χρεωκοπία και την αυριανή δραχμή ή την δραχμή της Αυριανής.
Βάστα γερά, Αλέξη! Αυτή η δραχμή είναι δική σου, δεν μπορεί κανείς να σου την πάρει!
Τόση ελπίδα για καλύτερες μέρες έχει εναποθέσει ο ελληνικός λαός στον ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι τις εκλογές δεν θα έχει μείνει τίποτε στις τράπεζες. Η κατάσταση θυμίζει αυτούς που σε όλη τους τη ζωή δεν πάτησαν ποτέ στην εκκλησία αλλά πριν πεθάνουν ζητούν να μεταλάβουν.
Στην ερώτηση γιατί το κάνουν εφόσον δεν πιστεύουν ότι υπάρχει θεός, η απάντηση είναι φυσικά μέσω μιας άλλης ερώτησης. Κι αν υπάρχει; Διπλή κατοχύρωση, διπλή γλώσσα. Εξαφάνιση του διλήμματος ευρώ ή δραχμή με τη μαγική κίνηση. Βγάλτε έξω από τις Ελληνικές τράπεζες το ευρώ. Δεν έχετε να χάσετε τίποτε. Μονά –ζυγά δικά σας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται και εγγυάται γι αυτό, με το σχέδιο Β που δεν το ανακοινώνει πριν από τις εκλογές. Το αφήνει κι αυτό... ανέκδοτο.
