Καταρχάς, ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνετε να απαντήσω σε ένα δύσκολο ερώτημα που απασχολεί και μένα.
Το αίτημα της δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος απευθύνεται στους πολίτες που τοποθετούνται στους γειτνιάζοντες πολιτικά χώρους του σοσιαλιστικού κέντρου και της δημοκρατικής αριστεράς και τους καλεί να δημιουργήσουν ένα ευρύ –από τα κάτω και τα πάνω– κίνημα συνεργασίας για την έξοδο της χώρας από την κρίση χρέους, την παραμονή στην ΕΕ, τη ριζική μεταρρύθμιση του κράτους και τη σοσιαλδημοκρατική προοπτική.
Για τις κεντρώες πολιτικές δυνάμεις το αίτημα αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μετακινηθούν προς τα αριστερά. Να πάψουν να είναι φορείς του εγχώριου αστισμού, εκφραστές ενός κομπραδόρικου καπιταλισμού, θιασώτες ενός άδικου πελατειακού κράτους. Γιατί ούσες οι δυνάμεις αυτές κυρίως στο χώρο του ΠΑΣΟΚ έχουν την κύρια ευθύνη για τη σημερινή μας κατάντια, για την ήττα του μεταπολιτευτικού μας μοντέλου.
Για την αριστερά το αίτημα της κεντροαριστεράς σημαίνει ότι θα εγκαταλείψει τα στερεότυπα του παρελθόντος. Τη λατρεία προς το υπερτροφικό κράτος, την τυφλή υποστήριξη προς τις συντεχνίες, τα οικονομίστικα και αντιαναπτυξιακά αιτήματα, τις προσχηματικές αναφορές στην οικολογία. Θα πρέπει να διατυπώσει συγκεκριμένες θέσεις για το πώς φαντάζεται το νέο κράτος και τις σχέσεις του με τους πολίτες, τι σημαίνει για εκείνη η λέξη επιχειρηματικότητα, ποια είναι η κεντρική της ιδέα για το σχολείο του αύριο, τι σημαίνει κοινωνική πολιτική σε εποχές παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Η δυσκολία δημιουργίας οφείλεται στις ένθεν και ένθεν αγκυλώσεις. Από τη μια υγιείς σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις που βρίσκονται εντός του ΠΑΣΟΚ (Μόσιαλος, Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης κ.ά.) δεν τολμούν να διασπάσουν το ημιθανές ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη η Δημοκρατική Αριστερά δεν είναι ακόμα έτοιμη ιδεολογικά και πολιτικά να προχωρήσει στη δημιουργία ενός νέου ενιαίου σχήματος τέτοιου τύπου. Αλλά είναι σίγουρο ότι στο άμεσο μέλλον θα ανοίξει και αυτή έναν αντίστοιχο διάλογο και σίγουρα θα έχει να πει πολλά.
Φυσικά στο νέο κόμμα χωρούν ανεξάρτητες σοσιαλιστικές δυνάμεις (Κοινωνικός Σύνδεσμος, Π.80, Πολιτεία 2012 κ.ά.), δυνάμεις από τους Οικολόγους Πράσινους, αλλά και μεμονωμένα πρόσωπα που βρίσκονται σήμερα στον ευρύτερο left-liberal χώρο. Ωστόσο, η επέλαση των δυνάμεων της λαϊκίστικης αριστεράς και της ακροδεξιάς κάνουν το αίτημα επιτακτικό και επιταχύνουν τις εξελίξεις.
16°
