Πολιτικη & Οικονομια

Βολικοί μύθοι για την Αθήνα

Έχει σκοπό να αντιμετωπίσει η ΕΛΑΣ τα κυκλώματα που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες;

Κωστής Παπαϊωάννου
ΤΕΥΧΟΣ 386
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Μακάρι τα προβλήματα της Αθήνας να χωρούσαν σε ένα στρατόπεδο στην Κοζάνη. Ας δεχτούμε, όμως, για χάρη της συζήτησης ότι η λύση όντως ξεκινάει από τη Νεάπολη Κοζάνης. Ας δεχτούμε, δηλαδή, ότι μπορεί η καταβαράθρωση του αστικού χώρου να ανακοπεί με τον εγκλεισμό κάποιων εκατοντάδων μεταναστών σε ένα στρατόπεδο. Για χάρη της συζήτησης, ας ξεχάσουμε ότι η έννοια «στρατόπεδο κράτησης» θα έπρεπε να προκαλεί σύγκρυο στην Ευρώπη. Για χάρη της συζήτησης, μπορεί και η συνείδησή μας ακόμα να γίνει λίγο ελαστικότερη απέναντι στις συνθήκες κράτησης στο στρατόπεδο. Κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι, βρε αδερφέ.

Εξάλλου ούτε σήμερα ζουν σαν βασιλιάδες, οι περισσότεροι φυτοζωούν στις πλατείες στο μεταίχμιο μεταξύ παραβατικότητας και εγκλήματος. Ας προσπεράσουμε και το νομικό κενό στο οποίο μετεωρίζεται η κράτησή τους. Γιατί, μεταξύ μας, για ποιο αδίκημα θα τεθούν υπό κράτηση και με ποια διαδικασία; Για παράνομη είσοδο στη χώρα; Μα αυτό είναι πλημμέλημα, δεν δικαιολογεί κράτηση. Πόσο καιρό θα κρατούνται; Εν πάσει περιπτώσει, όμως, αφού αναζητείται αδίκημα και διαδικασία, όλο και κάτι θα βρεθεί.

Πολλοί είναι διατεθειμένοι να τα παραβλέψουν όλα αυτά. Ιδίως όσοι βιώνουν μια κατάσταση στο κέντρο της πόλης που έχει φτάσει στο απροχώρητο. Το μεταναστευτικό φορτίο είναι πολύ μεγάλο. Η επίκληση των αδικιών και των ανισοτήτων σε πλανητικό επίπεδο μπορεί να εξηγεί ακαδημαϊκά το φαινόμενο της μετανάστευσης, αλλά ουδόλως παρηγορεί όσους είναι –ή νιώθουν– θύματα των άμεσων συνεπειών της σε επίπεδο γειτονιάς. Από την άποψη αυτή, εθελοτυφλεί όποιος στο όνομα της ιδεολογικής καθαρότητας ή του ασυμβίβαστου ανθρωπισμού αρνείται να δει το μείζον ζήτημα ασφάλειας που τίθεται καθημερινά με τρόπο αμείλικτο στην Αθήνα.

Ποια είναι σήμερα η κατάσταση; Στα πεζοδρόμια της πόλης συνωθούνται μετανάστες με και χωρίς χαρτιά, πρόσφυγες ή αιτούντες άσυλο που αναμένουν να εξεταστεί το αίτημά τους, θύματα σωματεμπορίας (trafficking), άστεγοι, τοξικοεξαρτημένοι, ψυχικά νοσούντες και πολλοί άλλοι. Έχουν όλοι τα ίδια προβλήματα και την ίδια εμπλοκή με την παραβατικότητα και το έγκλημα; Όχι. Υπάρχει κάποια εξειδίκευση των υπουργικών εξαγγελιών ανά κατηγορία; Όχι. Ο κ. υπουργός περιορίστηκε στους μετανάστες χωρίς χαρτιά.

Είπε, λοιπόν: «Όλοι οι άνθρωποι από το κέντρο της Αθήνας, που ασκόπως γυρνούν εγκληματώντας, θα πάνε εκεί (στα στρατόπεδα), θα μπούνε μέσα, θα φιλοξενούνται με ανθρώπινες συνθήκες, ευρωπαϊκών προδιαγραφών, αλλά δεν θα ξαναφύγει κανείς από κει μέσα αν δεν γυρίσει στον τόπο του, στην πατρίδα του». Είμαστε, ως καλοπροαίρετοι άνθρωποι, διατεθειμένοι να πειστούμε για την αποτελεσματικότητα του σχεδίου. Να παραβλέψουμε ακόμα και την ασύγγνωστη ευκολία με την οποία ο υπουργικός λόγος ταυτίζει την παράτυπη μετανάστευση με την εγκληματικότητα. Θα μας βοηθούσε, όμως, ο κ. υπουργός εάν φώτιζε ορισμένα εύλογα ερωτήματα.

Γιατί, ας πούμε, οι συνθήκες κράτησης στο στρατόπεδο θα είναι ευρωπαϊκών προδιαγραφών, ενώ στους υπόλοιπους χώρους κράτησης αλλοδαπών είναι απαράδεκτες; Και αφού επικαλείται την Ευρώπη, ποιο αντίστοιχο στρατόπεδο στην Ευρώπη είναι τέτοιων προδιαγραφών που μπορεί να αποτελέσει πρότυπο; Επιπλέον, ποιος μηχανισμός θα κάνει τους μετανάστες που κατά τον υπουργό «ασκόπως γυρνούν εγκληματώντας» να επιστρέψουν στον τόπο τους; Αν υπάρχει τέτοιος μηχανισμός, γιατί δεν ενεργοποιείται αμέσως και πρέπει να περάσουν από το στρατόπεδο; Αν δεν υπάρχει, ποιος είναι ακριβώς ο ρόλος του στρατοπέδου; Πώς θα διακρίνει τους πρόσφυγες από τους παράτυπους μετανάστες; Πώς θα προστατεύσει τα θύματα σωματεμπορίας; Ποιες αναδιαρθρώσεις θα καταστήσουν εφικτή επιτέλους την αξιοποίηση κοινοτικών κονδυλίων για τα ζητήματα υποδοχής και ασύλου;

Και για χάρη της ίδιας συζήτησης, ας δούμε και τις άλλες πλευρές της αθηναϊκής καταβύθισης. Έχει σκοπό να αντιμετωπίσει η ΕΛΑΣ τα οργανωμένα κυκλώματα, γηγενών και αλλοδαπών, που εκμεταλλεύονται και εμπορεύονται τους μετανάστες; Σκοπεύει να κάνει κάτι για να αντιμετωπίσει το οργανωμένο ρατσιστικό περιθώριο, τις συμμορίες τυφλής βίας που τρομοκρατούν την πόλη στο όνομα της ασφάλειας; Θα διερευνήσει τις ισχυρότατες καταγγελίες για υπόγειες διαδρομές που συνδέουν ένστολους με το νεοναζιστικό περιθώριο;

Μια πειστική απάντηση στις ερωτήσεις αυτές θα δημιουργούσε ελπίδες ότι έχει καταστρωθεί συνολικό σχέδιο ενίσχυσης της ασφάλειας στο κέντρο. Θα διέλυε επίσης τις υπόνοιες πως οι εξαγγελίες αποτελούν προεκλογική πρωτοβουλία επικοινωνιακού τύπου, μια δήλωση κρότου-λάμψης. Προς το παρόν, ακούμε μύθους που χαϊδεύουν φοβισμένα αυτιά.


Ο Κ.Π. είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, www.antiphono.wordpress.com