Αν κάποιοι θεώρησαν την υπόθεση των στημένων στο ελληνικό πρωτάθλημα εγχώρια πρωτοτυπία τότε μάλλον με την ίδια λογική θα έπρεπε να συμπεράνουν ότι το «μικρόβιο» του εύκολου κέρδους περιορίζεται στα στενά σύνορα μας και έξω από αυτά όλα κυλούν ειδυλλιακά. Ασφαλώς ο τζόγος δεν ανακαλύφθηκε στην Ελλάδα και θα ήταν αδιανόητο το λαοφιλέστερο άθλημα να μείνει έξω από το χορό των αστρονομικών ποσών που διακυβεύονται κάθε Κυριακή και μεσοβδόμαδα τόσο σε επίσημο και καθ’ όλα νόμιμο επίπεδο, όσο και σε ανεπίσημο και παράνομο (με τα όρια ανάμεσα τους να είναι ασαφή και δυσδιάκριτα). Με άλλα λόγια, είναι πολλά τα λεφτά Άρη…
Μπροστά στα όσα συνέβησαν με την ολοκλήρωση των ομίλων του Champions League, ο όποιος Μπέος και Τσακογιάνης φαντάζουν απλά μαθητούδια. Και αν ήταν η ίδια η UEFA που πίεσε για την αποκάλυψη των στημένων παιχνιδιών σε ένα από τα πιο υποβαθμισμένα πρωταθλήματα της Ευρώπης (Ελληνικό) για τα όσα έλαβαν χώρα στην πιο προβεβλημένη διασυλλογική διοργάνωση της δηλώνει άγνοια και σφυρίζει…κλέφτικα. Τα γεγονότα ωστόσο μιλούν από μόνα τους. Ομάδα που χρειάζεται ένα θαύμα (ήτοι νίκη με διαφορά πέντε γκολ) για να περάσει στον επόμενο γύρο, επικρατεί εκτός έδρας της αντιπάλου της με 7-1, τη στιγμή που ο αμυντικός, σε ένα από τα γκολ, μαζεύει τη μπάλα από τα δίχτυα κλείνοντας συνομωτικά το μάτι στον παίχτη που το σημείωσε, ό ίδιος αμυντικός έχει «συλληφθεί» από το φωτογραφικό φακό να βγαίνει λίγες ώρες νωρίτερα από στοιχηματικό γραφείο κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά μη τυχόν και τον πάρει κάνα μάτι.
Ασφαλώς και όλα αυτά μπορούν να αποτελούν διαβολικές συμπτώσεις, δίνοντας απλά λαβή για φήμες, ψίθυρους και υποψίες. Ας θυμηθούμε ωστόσο, ότι και στην πολυδιαφημισμένη αυτοκάθαρση του ελληνικού ποδοσφαίρου δύο ομάδες εξαφανίστηκαν από τον αθλητικό χάρτη με μια άνωθεν υπουργική εντολή μόνο βάσει ενδείξεων και χωρίς ποτέ οι κατηγορίες να τεκμηριωθούν και να τελεσιδικήσουν, ενώ μια τρίτη κατρακύλησε τρεις ολόκληρες κατηγορίες λόγω γραφειοκρατικών και εξωαγωνιστικών διαδικασιών.
Το συμπέρασμα, δίκιο είναι ο νόμος του ισχυρού. Και ο ισχυρός, είτε ονομάζεται UEFA είτε κράτος, μπορεί να κρατάει και το μαχαίρι και το καρπούζι εφαρμόζοντας τα δύο μέτρα και σταθμά κατά το δοκούν. Ας το έχουμε υπόψη μας την επόμενη φορά που θα δούμε κάποιο παίχτη να δένει τα κορδόνια του στη σέντρα του γηπέδου ή να κλείνει πονηρά το μάτι σε κάποιον αντίπαλο του. Και ας γνωρίζουμε, ότι κανείς δεν περίμενε τους Έλληνες για να μάθει τους όρους και τους κανόνες με τους οποίους παίζεται, ενίοτε, το παιχνίδι, μάλλον το αντίστροφο ισχύει…
10°
