Προκειμένου να διαβάζω τις χίλιες μύριες αντικρουόμενες αναλύσεις για το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος και να βγάζω άλλες τόσες απ’ το μυαλό μου, καλύτερα να χτυπήσω το κουδούνι του βασικού υπόπτου, σκέφτηκα. Η αλήθεια είναι ότι είχαμε καιρό να βρεθούμε με τον Κάρσον. Και εγώ και η βασίλισσα της Αγγλίας (φανατική της ίδιας σειράς κατά δήλωσή της), από τότε που προβλήθηκε και ο τελευταίος κύκλος του «Downton Abbey» είχαμε χάσει τα ίχνη του. Είχα όμως υπόψιν μου να σεβαστώ τη very british απόσυρσή του. Οι Εγγλέζοι παλιάς κοπής, αυτοί που κόβονται για τις παραδόσεις της αυτοκρατορίας, με τον ίδιο ακριβώς ζήλο αποκόβονται κι από τα εγκόσμια, αμέσως μόλις παρατηρηθεί ότι δεν μπορούν να φέρουν εις πέρας τα καθήκοντά τους. Προσωπικά δεν διανοήθηκα ποτέ να γυαλίσω τα παπούτσια του κόμη Γκράνθαμ, να κουρδίσω τα ρολόγια του με τον κούκο, να αλφαδιάσω λινοθήκες, να επιστατήσω πορσελάνες, να σαλαγήσω ένα τσούρμο υπηρετικού προσωπικού και να κάνω σεξ με τη λιβρέα μου. Για τον κύριο Κάρσον, όμως, η ζωή είναι ένα μεγάλο γεγονός που του αξίζει να τιμηθεί αναλόγως.
Τη ζήλεψα λιγάκι αυτή την ευταξία του κυρίου Κάρσον, την εποχή κυρίως που μπήκαν στη ζωή μου και στο σβέρκο της χώρας μου όλοι αυτοί οι άξεστοι αλλά ντράπηκα να το πάω ως την άλλη άκρη. Κομμάτια να γίνουν οι πορσελάνες, σκέφτηκα. Σάμπως είχαμε ποτέ πορσελάνες; Μόνον τάπερ, πολλά τάπερ, στραβομουτσουνιασμένα από το χρόνο, να μην ταιριάζει κανένα καπάκι με το αποκάτω του.
Το δείπνο ήταν όπως ακριβώς το περίμενα. Ούτε εγώ τόλμησα να τον ρωτήσω πώς στο διάολο τα κατάφερε να συνταχθεί με τον Φάρατζ ούτε εκείνος έκανε κανένα σχόλιο για το Brexit. Μόνον η κυρία Χιουζ, την ώρα του λικέρ με σκούντησε λίγο, προσβλέποντας σε μια μικρή βοήθεια από μέρους μου, όπως τότε που ο κύριος Κάρσον σκανδαλιζόταν από τη σατανική εφεύρεση του ηλεκτρισμού, το τηλέφωνο, την ψήφο των γυναικών και τη χύτρα ταχύτητας.
«O Θεός σώζοι τη βασίλισσα» αποτόλμησα μια πρόποση, «ιδίως τώρα που οι Σκοτσέζοι θα της στείλουν το μπουγιουρντί με τον ΕΝΦΙΑ για το Μπαλμόραλ και διάφορα άλλα υποστατικά». «Indeed…» κατένευσε σιβυλλικά ο κύριος Κάρσον. Κι έπειτα βγήκαμε στο κρύο με την κυρία Χιουζ για τσιγαράκι, να θυμηθούμε τα παλιά και να κουτσομπολέψουμε. Για την Νταϊάνα που αγίασε μέσα στα δοκιμαστήρια του Βερσάτσε και στην αγκαλιά ενός Αιγύπτιου επιχειρηματία. Και για την Κέιτ Μίντλετον, που έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα θα πρέπει του λοιπού να κάνει ένα παιδί κάθε εννέα μήνες, προκειμένου να κρατηθεί το φρόνημα.
«Poor mr Carson» είπα εγώ, είπε κι αυτή, κι ας είναι άντρας της.
12°
