Καταρχήν το ζήτημα ήρθε για να μείνει για αρκετό καιρό. Κι αυτό γιατί η πτώση της τιμής του πετρελαίου αλλάζει το γεωπολιτικό χάρτη της Μέσης Ανατολής. Ακόμα κι αν επανέλθει η ανάπτυξη στις αναδυόμενες οικονομίες, το πετρέλαιο ως κύρια πηγή ενέργειας δύσκολα θα ξαναπάρει την τιμή που είχε. Άρα η γεωπολιτική κρίση στη Μέση Ανατολή θα διαρκέσει για αρκετές δεκαετίες μέχρι η περιοχή να βρεθεί σε μια ισορροπία, τόσο σε σχέση με την πολιτισμική συνύπαρξη με Δύση και Ρωσία όσο και σε σχέση με τη θέση της στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας. Η εποχή που το πετρέλαιο αποτελούσε τα εύκολα χρήματα για τον αραβικό κόσμο έχει παρέλθει και οι Άραβες θα πρέπει να δουν τι θα παράγουν (εκτός από πετρέλαιο).
Αν και έχουν γίνει σημαντικά βήματα προόδου στο μέτωπο της διαχείρισης (σε Ελλάδα και ΕΕ), το προσφυγικό ζήτημα θα ενταθεί. Να μην ξεχνάμε ότι ακόμα δεν έχει εξελιχθεί σε ανοιχτή εμφύλια σύρραξη η διαμάχη στην Αίγυπτο. Ούτε έχει ξεσπάσει ανοιχτά το κουρδικό ζήτημα στην Τουρκία. Οι εξελίξεις αναβαθμίζουν το γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας, αρκεί η χώρα να συνεχίζει να είναι μέλος της ευρωζώνης και του ΝΑΤΟ.
Εάν δεν ανακοπεί το κύμα προσφύγων μεταναστών εντός της Μικράς Ασίας (μια ζώνη στα δυτικά παραλία) ή δεν τερματιστούν οι συρράξεις, δεν θα δούμε μια πραγματική ανακοπή του ρεύματος προς τα ελληνικά νησιά. Να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν υπάρχει απόλυτα θετικό σενάριο στο προσεχές μέλλον. Αυτό που βλέπουμε θα ενταθεί, το ζήτημα είναι να υπάρξει ορθολογική διαχείριση που θα προστατεύει τα εθνικά/ευρωπαϊκά συμφέροντα. Από αυτή την άποψη, ορθώς δημιουργείται έλεγχος σε όλα τα ευρωπαϊκά σύνορα (άλλωστε ήμασταν οι πρώτοι που ορθά δημιουργήσαμε το φράχτη στον Έβρο). Τα άλλα είναι για εσωτερική κατανάλωση, τις εσωτερικές διαμάχες μεταξύ κρατών θα πρέπει να τις διαχειριστεί η Κομισιόν. Το ευρωπαϊκό κεκτημένο πρέπει να προστατευτεί αλλά τώρα έχουμε γεωπολιτική κρίση κι ο έλεγχος κίνησης στα χερσαία σύνορα (δεν βλέπω το λόγο να έχουμε κάτι αντίστοιχο σε αεροπλάνα, πλοία) αποτελεί μέρος της λύσης αυτή τη στιγμή.
Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο από τις πλάτες μας και θα πρέπει να δούμε πώς θα το διαχειριστούμε υπερασπίζοντας τα εθνικά συμφέροντα κάτω από την ευρωπαϊκή/δυτική ομπρέλα και πώς θα είμαστε πάντα μέρος της λύσης και πάντα στο δυτικό πλαίσιο. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα πρέπει να δημιουργήσει μια ισχυρή κυβέρνηση που θα βασίζεται σε ισχυρή πλειοψηφία, η οποία κατά τα επόμενα δυο χρόνια θα υλοποιήσει ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Το σχέδιο θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει τη δημιουργία μικρών και διαχειρίσιμων κέντρων σε κάθε καλλικρατικό δήμο της χώρας. Το σημαντικό είναι ότι οι πρόσφυγες θα πρέπει να προστατευτούν και να ενταχθούν στην κοινωνική διαδικασία με νόμιμους τρόπους (υπάρχει μεγάλος κίνδυνος γιγάντωσης της μαύρης εργασίας).
Επίσης εκτιμώ ότι ενδεχομένως να χρειαστεί και κάλεσμα εφέδρων. Το σίγουρο είναι ότι στη διαχείριση του προσφυγικού θα εργαστούν και χιλιάδες Έλληνες (κυρίως οι μακροχρόνια άνεργοι - διαρθρωτική ανεργία). Σε κάθε περίπτωση, η διαχείριση του ζητήματος και η άμυνα της χώρας θα πρέπει σταδιακά να περάσει κάτω από την ομπρέλα του διεθνούς παράγοντα κι αυτό θα πρέπει να επιδιώξουμε. Μόνο έτσι θα μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία.
20°
