700 οινοποιητικές επιχειρήσεις, 200.000 αμπελουργοί, 20.000 άμεσα εργαζόμενοι στο χώρο της οινοποιίας.
Αυτά είναι κάποια νούμερα. Έχουμε ονόματα. Είμαστε η Ζαχαρούλα, ο Κωνσταντίνος, ο Βασίλης, η Άρτεμης, η Κατερίνα, ο Αποστόλης, ο Θανάσης, ο Νίκος, ο Δημήτρης, είναι ατελείωτος ο κατάλογος. Κάποιοι είμαστε νεότεροι, κάποιοι μεγαλύτεροι. Κάποιοι είμαστε περισσότερο έμπειροι κάποιοι λιγότερο. Όλοι με έναν κοινό παρανομαστή. Κάνουμε τη δουλειά μας με πολύ κόπο, μεράκι κι αγάπη. Κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Ασχολούμαστε με την αμπελοκαλλιέργεια και την παραγωγή κρασιού. Στην Ελλάδα. Θα μπορούσε να είναι και το πιο σύντομο ανέκδοτο μετά τη σημερινή ψηφοφορία στη Βουλή. Δεν θέλω να σας μιλήσω για τις δυσκολίες του κλάδου μας από την αρχή της κρίσης ούτε για αυτά που καταφέραμε ειδικά αυτά τα δύσκολα χρόνια. Χθες και σήμερα ακούσατε και διαβάσατε πολλά. Θέλω να σας μιλήσω για εμάς. Γιατί δεν μας ξέρετε. Κι ας μπαίνουμε καθημερινά στο σπίτι σας.
Δουλεύουμε «έξω». Το γραφείο μας είναι το αμπέλι. Είμαστε τυχεροί. Κάποιες μέρες που οι καιρικές συνθήκες μας ευνοούν. Γιατί δεν είναι όλες οι μέρες το ίδιο. Κοιτάζουμε πολύ συχνά τον ουρανό και τα λέμε με τον Θεό. Συνήθως παρακαλάμε. Να μη βρέξει, να μη ρίξει χαλάζι, άλλες πάλι για να βρέξει. Να μην κάνει πολλή ζέστη. Να μη φυσήξει. Καθημερινά όμως ευχαριστούμε. Και πάμε παρακάτω.
Μεγαλώνουμε μαζί με τα αμπέλια μας. Κι ελπίζουμε ότι εξελισσόμαστε κι εμείς μαζί τους. Τις περισσότερες φορές όταν βγαίνουμε από το αμπέλι πονάει όλο μας το κορμί. Όταν όμως γυρίσουμε το κεφάλι μας και δούμε τι κάναμε, είτε είναι κλάδεμα, είτε είναι καθάρισμα, είτε είναι ξεφύλλισμα, είτε είναι δέσιμο, αναστενάζουμε γλυκά και συνεχίζουμε. Ζούμε όλες τις εποχές μαζί του. Σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχουν φύλλα πάνω του. Κι αυτά που υπάρχουν τώρα έχουν γίνει καφετιά. Φθινόπωρο. Θα πέσουν και θα βλέπεις παντού γυμνά κορμιά. Χειμώνας. Θα ξεκουραστεί. Και θα έρθει η άνοιξη. Και θα το βλέπεις να γεννιέται ξανά. Να ξεπετάγονται τα φυλλαράκια του. Και χρώματα!!! Οι πενήντα αποχρώσεις του πράσινου… Και θα τρέχουμε να τα προλάβουμε όλα. Και θα τα προλαβαίνουμε και θα έρχεται το καλοκαίρι. Και λίγο ακόμη ζέστη, σε παρακαλώ. Και μη βρέξεις, Θεέ μου, τώρα προς το τέλος. Και χίλια παρακάλια. Για να πάμε στην πιο ευλογημένη για εμάς στιγμή. Στον τρύγο. Να μαζέψουμε τα σταφύλια μας. Να μαζέψουμε τους κόπους της δουλειάς μας. Τρύγος, Θέρος, Πόλεμος. Έτσι λέγανε οι παλιοί. Κι έτσι είναι. Δεν υπάρχει όμως κούραση. Γιατί εκεί είναι και η μεγαλύτερη στιγμή της δημιουργίας μας. Θα φτιάξουμε κρασί. Το κρασί είναι η φυσική εξέλιξη του σταφυλιού. Είναι συνυφασμένο με την ελληνική γεωργία και τον ελληνικό πολιτισμό. Και είμαστε εμείς. Μέσα σε κάθε μπουκάλι κρασί που έχετε στα χέρια σας είμαστε μέσα. Είναι το παιδί μας. Το παιδί που γεννάμε κάθε χρόνο. Τη γεύση του και τα αρώματά του –εκτός από τη δουλειά που κάνουμε στο αμπέλι ή στο οινοποιείο– τα παίρνει από εμάς. Σε εμάς μοιάζει. Έχει μέσα του τα χέρια μας, τις σκέψεις μας, τα όνειρά μας, τα τραγούδια μας. Και είναι φτιαγμένο με αγάπη και πολύ πολύ μεράκι για όλους εσάς.
Υ.Γ. Κανείς δεν μας ανάγκασε να κάνουμε αυτή τη δουλειά με το ζόρι. Επιλογή μας ήταν. Και κυρίως, όνειρο. Δεν κλαιγόμαστε και δεν παρακαλάμε. Κανέναν άλλον εκτός από τον Θεό για τους λόγους που προείπα. Γιατί εμείς καθημερινά εκτός από όλα τα άλλα παλεύουμε και μαζί του.
Και μερικά στοιχεία για την ιστορία από τον Σύνδεσμο Ελληνικού Οίνου
Τίθεται ζήτημα επιβίωσης του ελληνικού αμπελώνα. Η αποδυνάμωση και η αποδιοργάνωση της εσωτερικής αγοράς θα δώσουν το τελικό χτύπημα στους Έλληνες αμπελουργούς, στην ανάπτυξη της υπαίθρου αλλά και στις προσπάθειες να αναπτυχθεί η γαστρονομία.
Όλες οι επιχειρήσεις του οινοποιητικού κλάδου και των συναφών δραστηριοτήτων επιβαρύνονται και μάλιστα σε σημαντικό βαθμό και θα αναγκαστούν να προβούν σε περιορισμό δραστηριοτήτων, σε απολύσεις προσωπικού ή ακόμα και σε διακοπή των εργασιών τους. Στη συγκυρία της σημερινής κρίσης, τα οργανωμένα οινοποιεία και οι συνδεδεμένοι με την οινοποίηση κλάδοι έχουν βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, κινούνται στα όρια της επιβίωσής τους και σε μεγάλο βαθμό καταγράφουν ζημιές.
H επιβολή Ε.Φ.Κ. στον οίνο οδηγεί πρακτικά πολλές, αν όχι τις περισσότερες από τις οινικές επιχειρήσεις σε κλείσιμο, λόγω φορολογικής αποθήκης: προκειμένου να ελεγχθεί η καταβολή του σχετικού φόρου, είναι απαραίτητη η ύπαρξη φορολογικής αποθήκης, η οποία με τη σειρά της απαιτεί σχετικές εγγυήσεις και πιστώσεις από το τραπεζικό σύστημα. Είναι βέβαιο ότι στην τρέχουσα συγκυρία η συντριπτική πλειοψηφία των οινοποιητικών επιχειρήσεων της χώρας δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει.
Με τον Ε.Φ.Κ. κατεδαφίζονται τα οργανωμένα οινοποιεία, εκείνα δηλαδή ακριβώς που προωθούν το σύγχρονο Στρατηγικό Σχέδιο που έχει επεξεργαστεί ο κλάδος για τον οίνο. Η πρότασή σας έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την άοκνη προσπάθεια της ελληνικής οινοποιίας να σταθεί στα πόδια της, να κερδίσει τις αγορές του εξωτερικού και να αυξήσει τις εξαγωγές της.
Υπονομεύεται η προσπάθεια ανάπτυξης του Τουρισμού, τόσο γενικώς όσο και ως προς τις εναλλακτικές μορφές αυτού. Η επιβάρυνση με Ε.Φ.Κ. του οίνου, εμβληματικού προϊόντος της χώρας μας, συνιστά τροχοπέδη στον ποιοτικό Τουρισμό, ο οποίος θα πρέπει να είναι προτεραιότητα για την οικονομία μας.
Η ελληνική οινοποιία συμβάλλει ήδη πολλαπλώς στην προσπάθεια για την οικονομική ανόρθωση της χώρας. Με την επιβολή Φ.Π.Α. από το 8% σταδιακά στο 23%, την υψηλή φορολόγηση επί των κερδών, τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, το συνάλλαγμα που εισάγεται από τις εξαγωγές οίνου κ.λπ., το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόταν κανείς είναι ότι δεν θα συμβάλλαμε ήδη αρκετά στη συλλογική προσπάθεια.
Η επιβολή Ε.Φ.Κ. στο κρασί θα σημαίνει σημαντική απώλεια εσόδων για το κράτος. Η κατανάλωση κρασιού στην εγχώρια αγορά είναι ιδιαίτερα εύθραυστη και κινείται σε χαμηλά επίπεδα. Η επιβολή του Ε.Φ.Κ. η οποία μετακυλίεται στον τελικό καταναλωτή θα τον αποθαρρύνει από την κατανάλωση και κατά συνέπεια θα υπάρξει μείωση εσόδων τόσο από τον ΦΠΑ όσο και από το φόρο εισοδήματος των οινοποιητικών επιχειρήσεων, διανομέων κλπ.
Θα ενισχυθεί το φαινόμενο της λαθραίας διακίνησης οίνου. Αυτό συμβαίνει και με άλλα προϊόντα στα οποία επιβλήθηκε Ε.Φ.Κ., όπως π.χ. το τσίπουρο, με επώδυνα αποτελέσματα για τα δημοσιονομικά, την ποιότητα και την εικόνα του οίνου, ή ακόμα τη δημόσια υγεία.
Παραβλέπεται ότι το κρασί είναι τρόφιμο, κάθε μέρα επάνω στο ελληνικό τραπέζι. Κινείται σε αντίθετη τροχιά με τα διάφορα οινοπνευματώδη –κυρίως εισαγόμενα– και τα οποία δικαίως φορολογούνται με ειδικό τρόπο.
Παραγνωρίζεται ότι το κρασί είναι τοπικό γεωργικό προϊόν. Φυσική εξέλιξη του σταφυλιού, το κρασί είναι συνυφασμένο με την ελληνική γεωργία και τον ελληνικό πολιτισμό. Είναι παραλογισμός να φορολογείται με ειδικό τρόπο ένα προϊόν της ελληνικής γης.
Σας υπενθυμίζουμε ότι το ίδιο το δίκαιο της Ε.Ε. προβλέπει αποκλειστικά και μόνο για τον οίνο δυνατότητα μηδενικού συντελεστή (άρθρο 5 της Οδηγίας 92/84/ΕΟΚ). Αυτό που επιτρέπει η κοινοτική νομοθεσία ως δυνατότητα για τις οινοπαραγωγικές χώρες της Ένωσης, η πρότασή σας το απεμπολεί.
Η πρότασή σας κινείται αντίθετα από την πολιτική του συνόλου σχεδόν των οινοπαραγωγικών χωρών της Ε.Ε., οι οποίες δεν επιβάλλουν Ε.Φ.Κ. στο κρασί. Η Ελλάδα ως αμπελοοοινική χώρα θα πρέπει επίσης να παραμείνει σε αυτή τη θέση και να μην ακολουθήσει το παράδειγμα κρατών της Β. Ευρώπης, όπου για λόγους οικονομικού προστατευτισμού επιβάλλουν φόρο στην κατανάλωση κρασιού.
19°
