Πολιτικη & Οικονομια

Το γύρισμα της σελίδας

Το 1916, λίγο μετά την έναρξη του εθνικού διχασμού, υπήρχαν στην Ελλάδα δύο κράτη.

Μιλένα Αποστολάκη
ΤΕΥΧΟΣ 540
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Η επανεκκίνηση της χώρας μπορεί να γίνει μόνο από εκείνους που θα έρθουν για να ενώσουν.

Το 1916, λίγο μετά την έναρξη του εθνικού διχασμού, υπήρχαν στην Ελλάδα δύο κράτη. Το κράτος των Αθηνών καθοδηγούμενο από το παλάτι και το κράτος της Θεσσαλονίκης με επικεφαλής την τριανδρία του Ελευθέριου Βενιζέλου. Ο γεωγραφικός και διοικητικός αυτός διχασμός ήταν ασφαλώς βαθύτατα πολιτικός και αντανακλούσε κοινωνικές διεργασίες και διαιρέσεις της εποχής, όπως συμβαίνει σε κάθε ταραγμένη ιστορική περίοδο.

Oι αντιστοιχίες της περιόδου του εθνικού διχασμού με την εποχή μας είναι μεγάλες και αρκετά προφανείς. Και τότε όπως και τώρα υπήρχαν δύο Ελλάδες που συγκρούονταν. Και τότε όπως και τώρα υπήρχε μίσος που υπαγόρευε μια επικίνδυνα γενικευμένη μισαλλοδοξία αλλά και μεμονωμένες εγκληματικές ενέργειες. Και τότε όπως και τώρα υπήρχαν συλλογικές μυθοπλασίες που τροφοδοτούσαν σενάρια διεθνών συνωμοσιών εις βάρος του λαού και του έθνους.

Σήμερα στη χώρα μας πολλοί συμπολίτες μας πιστεύουν ότι η δοκιμασία του ελληνικού λαού οφείλεται στη φαυλότητα του πολιτικού συστήματος, την οποία φοβάμαι ότι καταδίκασαν μόνο μόλις το ίδιο πολιτικό σύστημα έπαψε να τροφοδοτεί την πελατειακή σχέση με τους ψηφοφόρους του και σταμάτησε να ανακοινώνει πάγιες μικροαυξήσεις και ετήσιες προσλήψεις στο δημόσιο τομέα. Ο καταλογισμός των ευθυνών είναι βαρύς και καθώς οι ανατροπές στις ζωές των ανθρώπων είναι δυσβάσταχτες το μίσος έρχεται να θολώσει την κρίση και να μαυρίσει την ψυχή. Η απελπισία είναι μεγάλη και η αίσθηση ότι οι θεωρούμενοι ως υπαίτιοι τιμωρούνται διά της πολιτικής εξαφάνισης, του κραξίματος, των γιαουρτωμάτων ή κάθε άλλης αποδοκιμασίας βίαιης ή μη λειτουργεί ως βάλσαμο, προσωρινό όμως και χωρίς αληθινό ιαματικό αποτέλεσμα.

Το προβαλλόμενο δίπολο ήταν μέχρι σήμερα σαφές: μνημόνιο-αντιμνημόνιο, και στην εξέλιξή του παλιό-νέο. Και κάπου πίσω από αυτό το δίλημμα συντηρείται ως κρυφή ελπίδα η επιστροφή στο τρυφηλό παρελθόν, το ίδιο που ταυτόχρονα καταγγέλλεται ως διεφθαρμένο και φαύλο. Μέσα σε αυτό το διχαστικό τοπίο η Χρυσή Αυγή πάτησε πάνω στο επωαζόμενο μίσος βγάζοντας τα πιο απάνθρωπα ένστικτα στην επιφάνεια με καθοδηγητικά ιδεολογικά εργαλεία το φασισμό και το ναζισμό. Στη βάση της αντιμνημονιακής «στράτευσης» επιβιώνουν και εκείνοι που με στελέχη που τουιτάρουν από πόρτα σε πόρτα με επιχειρηματολογία υποκόσμου και ιδεολογία ακροδεξιάς, συνεργάζονται απολύτως παρά φύση με την αριστερή κυβέρνηση.

Η ψήφιση του τρίτου αριστερού μνημονίου και η τρίτη εκλογική αναμέτρηση μετά τις 25 Ιανουαρίου συνιστούν για το πολιτικό σύστημα, αλλά και για την ελληνική κοινωνία, μια αναπόδραστη πραγματικότητα. Τώρα όλοι αντιλαμβάνονται, και εκείνοι ακόμα που αμφιβάλλουν θα γνωρίζουν σε λίγες μέρες, ότι το μνημόνιο είτε σοσιαλιστικό είτε δεξιό είτε αριστερό είτε παλιό είτε νέο είναι το ίδιο οδυνηρό. Όλοι θα ξέρουν ότι ανεξάρτητα από το πόσες ώρες διαπραγματεύτηκαν, πάλαιψαν ή μάτωσαν οι εκάστοτε κυβερνώντες, το αποτέλεσμα έχει την ίδια δομή και περιεχόμενο, για να μην επισημάνουμε μια δυστυχώς αδιάψευστη πραγματικότητα: όσο περισσότερες ώρες και μήνες καθυστερούσε η διαπραγμάτευση τόσο πιο βαρύ ήταν το αποτέλεσμα για τους πολίτες.

Μετά την πλάνη, συγγνωστή ή ασύγγνωστη, μετά την οργή και το θυμό, μετά ακόμη και από το μίσος, για εκείνους τουλάχιστον που έχουν δημοκρατική συνείδηση και αντανακλαστικά ανθρωπιάς, θα έρθει η ώρα της αλήθειας.

Και είναι αυτή η κρίσιμη ώρα που έχει ένα πρώτιστο πρόταγμα, αν θέλουμε αυτή η χώρα να βγει απο το σκοτάδι της κρίσης στο ξέφωτο της κανονικότητας. Αναφέρομαι στην εγκατάλειψη της στρατηγικής και του δόγματος του διχασμού. Μέχρι σήμερα τα τελευταία χρόνια οι μισοί είναι προδότες και γερμανοτσολιάδες και οι άλλοι μισοί αντιστασιακοί και πατριώτες. Οι μισοί κλέφτες και διαπλεκόμενοι και οι άλλοι μισοί αρχάγγελοι της κάθαρσης. Οι μισοί υπηρέτες συμφερόντων και οι άλλοι μισοί παιδιά του λαού. Ο κατάλογος δεν έχει τέλος, αλλά πρέπει να έχει άμεσα τέλος η τροφοδότησή του όπως και η εύπεπτη αποδοχή του.

Καθώς θα τελειώνουν τα ψέματα η επανεκκίνηση της χώρας και η επανέγερση της γονατισμένης κοινωνίας μπορεί να γίνει μόνο από εκείνους που θα έρθουν για να ενώσουν. Θα γίνει στη βάση και με τη γλώσσα της αλήθειας, με όρους σύναψης ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου και όχι επενδύοντας στο μίσος και στο διχασμό. Θα γίνει από εκείνους που θα απευθυνθούν σε πολίτες και όχι σε αγανακτισμένους, με την Ελλάδα συνεργαζόμενη με τους συμμάχους της και όχι με την Ελλάδα να καταγγέλλει τους συμμάχους της ως τοκογλύφους. Θα γίνει με όρους ανασύνταξης της χώρας και όχι με ηθικοπλαστική ατζέντα για να εξευμενίζεται και να αποπροσανατολίζεται ο καθημαγμένος λαός. Είμαστε μπροστά στο γύρισμα της σελίδας για τη χώρα μας και πρέπει όλοι να συμβάλουμε ώστε η μετάβαση από την πλάνη στην αλήθεια και από το διχασμό στην ενότητα να μην αργήσει ακόμη πολύ.