Πολιτικη & Οικονομια

Όλοι ίδιοι είναι. Σιγά μην τους ψηφίσω.

Υπάρχουν πολιτικοί που αξίζουν την ψήφο μας;

Αλέξης Αρβανίτης
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος των επικείμενων εκλογών είναι η πλήρης απαξίωση των πολιτικών δυνάμεων του τόπου, επειδή το «γελαστό παιδί» δεν ανήλθε στο ύψος των προσδοκιών του λαού. Τι νόημα έχει να υποστηρίζεις κάποιον, αναρωτιούνται πολλοί, ιδίως νεότεροι, πολίτες της χώρας. Θεωρούν ότι αφού και ο Αλέξης Τσίπρας αποδείχτηκε άχρηστος, όλοι οι πολιτικοί είναι τελικά το ίδιο.

Σε ό,τι αφορά τις επικείμενες εκλογές, υπάρχουν νέοι πολίτες που κινούνται μεταξύ του να ξαναψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, να ψηφίσουν Ένωση Κεντρώων ή να απέχουν από την εκλογική διαδικασία. Υπάρχουν άλλοι πολίτες που κινούνται μεταξύ ΝΔ, Χρυσής Αυγής, ΑΝΕΛ, ΣΥΡΙΖΑ και να ρίξουν ένα άκυρο ψηφοδέλτιο στην κάλπη. Άλλοι αμφιταλαντεύονται μεταξύ Λαϊκής Ενότητας, ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙού. Στη συνείδηση πολλών, όλες οι εναλλακτικές επιλογές φαντάζουν ισοδύναμα ενδεχόμενα. Ό,τι και να κάνουν, δεν θα έχει σημασία. Λέτε να έχουν δίκιο;

Αν έχουν δίκιο, αν δηλαδή η ταυτότητα των κυβερνώντων δεν επηρεάζει τη διακυβέρνηση του τόπου, αυτό θα σήμαινε ότι είναι αναπόφευκτα όλα τα δεινά που υπομένουμε. Αντίστοιχα, όμως, θα ήταν αναπόφευκτα και όλα τα καλά που συμβαίνουν στον τόπο.

Θα μου πείτε, ποια καλά συμβαίνουν στον τόπο; Ιδιαιτέρως οι μεγαλύτεροι θυμούνται την πρόοδο της χώρας, ειδικά την περίοδο της μεταπολίτευσης. Μέσα στα λάθη που έγιναν, η χώρα γνώρισε πρωτόγνωρη άνθηση, σε βαθμό που ακόμη κατατάσσεται στις χώρες με το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο. Αρκεί να συγκρίνετε με άλλους λαούς των Βαλκανίων για να καταλάβετε ότι η Ελλάδα τα πήγε πολύ καλύτερα μετά το τέλος των Παγκοσμίων Πολέμων.

Αν λοιπόν συμφωνείτε ότι η Ελλάδα έχει κατά καιρούς προοδεύσει, ποια ήταν η συμβολή της πολιτικής ηγεσίας; Σκεφτείτε το. Ήταν αυτή η πρόοδος αναπόφευκτη; Δεν θα απαντήσω ποιες πολιτικές δυνάμεις και ποιες προσωπικότητες συνέβαλαν θετικά ή αρνητικά. Στο κάτω κάτω η δική μου προσωπική απάντηση είναι άνευ σημασίας. Όλοι οφείλουμε να διαβάζουμε, να ενημερωνόμαστε και να αποφασίζουμε για τους εαυτούς μας. Είναι, όμως, νομίζω προφανές ότι κάποιοι συνέβαλλαν θετικά και κάποιοι αρνητικά, ακόμη και στην πρόσφατη «μνημονιακή» ιστορία της Ελλάδας.

Αν βέβαια νομίζετε ότι το παρελθόν δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, ίσως να έχετε και δίκιο. Ας περιοριστούμε λοιπόν στο παρόν και στους τωρινούς αρχηγούς των κομμάτων. Γνωρίζετε τις προσωπικές διαδρομές του Αλέξη Τσίπρα, του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, του Νίκου Μιχαλολιάκου, του Σταύρου Θεοδωράκη, της Φώφης Γεννηματά, του Δημήτρη Κουτσούμπα, του Πάνου Καμμένου, του Παναγιώτη Λαφαζάνη, του Βασίλη Λεβέντη; Ποιος έχει κάνει καλό στον τόπο; Μπορείτε να μου πείτε κάποια παραδείγματα;

Πολλοί από εμάς αδυνατούμε να γράψουμε πάνω από πέντε γραμμές για τη ζωή και το έργο του οποιουδήποτε πολιτικού. Έχουμε συχνά στην άκρη της γλώσσας μας την απάντηση ότι δεν έχουν κάνει τίποτα για τον τόπο. Να είστε όμως σίγουροι, δεν φταίει το γεγονός ότι δεν έχουν κάνει πράγματα –θετικά ή αρνητικά– που αξίζουν ανάλυση πέντε γραμμών. Φταίμε εμείς που δεν έχουμε ασχοληθεί.

Αντίστοιχα μπορούν να τεθούν ερωτήματα για τις προσωπικές διαδρομές δεκάδων πολιτικών καθώς και για τα κυβερνητικά προγράμματα όλων των κομμάτων. Είμαστε πολλές φορές σκληροί και απαξιωτικοί με τους πολιτικούς χωρίς να έχουμε ιδέα για την πραγματική τους πορεία στα πολιτικά πράγματα ή τις πολιτικές τους θέσεις. Αν είχαμε φροντίσει να ενημερωθούμε, θα ξέραμε ότι δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι. Όπως όλοι οι άνθρωποι, κάποιοι πολιτικοί είναι καλύτεροι και κάποιοι είναι χειρότεροι. Κάποιοι έχουν κάνει καλό στον τόπο και κάποιοι έχουν κάνει κακό. Θα θεωρούσαμε μάλιστα χρέος μας να υπερασπιζόμαστε τους καλύτερους. Αν μη τι άλλο, θα πηγαίναμε στην κάλπη για να τους ψηφίσουμε.

Εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε προσπαθήσει να ενημερωθούμε επαρκώς για να ξεχωρίσουμε τους καλύτερους πολιτικούς, ως οφείλαμε. Αντιθέτως, θεωρούμε μπανάλ να ασχολούμαστε με την πολιτική, ακόμη και στο στοιχειώδες επίπεδο της ενημέρωσης και της παροχής σωστής ψήφου.

Ο εξυπναδίστικος κυνισμός και η απαξίωση περισσεύουν όταν η πραγματική ευφυΐα συνίσταται στην ενδελεχή ενημέρωση και την εμπράγματη υπεράσπιση θέσεων και ανθρώπων.

Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη, ειδικά εν όψει της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης, να συνειδητοποιήσουμε ότι το έλλειμμα δημοκρατίας οφείλεται περισσότερο στους πολίτες που δεν ενημερώνονται και δεν ελέγχουν τους πολιτικούς και λιγότερο στους πολιτικούς που εκμεταλλεύονται την απουσία ελέγχου των πολιτών.

Η δημοκρατία θα λειτουργήσει εντέλει σωστά όταν μάθουμε να κάνουμε τη στοιχειώδη και προφανή διάκριση μεταξύ πολιτικών που αξίζουν την ψήφο μας και αυτών που δεν την αξίζουν. Ίσως είναι το απλούστερο, αλλά καθοριστικότερο, βήμα για την υπεράσπιση της δημοκρατίας.