Η δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει ο πρωθυπουργός, όπως συχνά προειδοποιούσαμε από την αρχή της κυβερνητικής του θητείας, είναι αποτέλεσμα της μεγάλης καθυστέρησης που σημείωσε έως την ολοκλήρωση της κωλοτούμπας.
Λέγαμε προχτές ότι ο άτολμος ηγετίσκος Τσίπρας ήξερε τι γινόταν, αλλά δεν ήξερε τι ήθελε. Ο λόγος είναι ότι ο άνθρωπος αυτός δεν είχε ούτε έχει ένα όραμα, που να τον δονεί και να τον κατευθύνει προς ένα ευγενή στόχο.
Μόνη επιδίωξή του, όπως πάντα επιβεβαιώνεται στις περιπτώσεις του ευτελούς Πελατειακού Εθνολαϊκισμού, είναι η κατάληψη και μετά η διατήρηση της εξουσίας με κάθε τίμημα, έστω και με τη θυσία της ίδιας της πατρίδας.
Έληξαν πλέον οι «αριστερές» ουσίες που φιξάραμε
Χρησιμοποίησε αλυσιτελώς το σαρδανάπαλο κομματικό του σχήμα, στην αρχή σύμφωνα με το προεκλογικό του πρόγραμμα, όπως ήταν αναμενόμενο. Η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, μετά από πολλά καμπανάκια / στουκαρίσματα στους τοίχους της πραγματικότητας, μάζεψε κάπως το διαφαινόμενο αδιέξοδο.Αλλά η τρομακτικά επικίνδυνη ασυναρτησία συνεχίστηκε.
Αποτέλεσμα ήταν το τελικό ισχυρό κρασσάρισμα του εθνικού σκληρού δίσκου μας. Όλα τα επιπόλαια αγόρια και κορίτσια έκαναν κάθε δυνατό για ευχαριστηθούν την πρώτη φορά «Αριστερά». Αυτό που έλεγε χτες η κυρία Βαλαβάνη παραδίδοντας στον διάδοχό της: «Είχαμε την ευτυχία να νομοθετήσουμε όπως πιστεύαμε. Δυστυχώς, απ' ότι ακούω, εσύ θα υποδεχθείς την Τρόικα». Αυτό κρατήστε το, τα λέει όλα.
Δηλαδή, τα παιδιά τα «αριστερά» επέλεξαν να φύγουνε νοητά εκτός στρατόσφαιρας και εκτός βαρύτητας, πίνοντας περίεργες «αριστερές» ουσίες, με τις οποίες τάιζαν και τον εθνολαϊκισμένοοχλοπολτό. Τον έπεισαν μάλιστα ότι τώρα όλοι νοιώθαμε την ακσιοπρεπήυπερηφάνεια του πτωχαλαζόνα,στη βάση της συνήθους δηλητηριώδους ακροδεξιάς συνταγής.
Τα πανίσχυρα δραστικά ακροδεξιά συστατικά της ενεργοποιούν τα κακά ανακλαστικά στο θύμα του εθνολαϊκισμού, όπως καλή ώρα ο αγανακτισμένος αντιμνημονισμένοςΤσιφτετέλληνας. Και τότε νομίζει ότι όλοι θέλουνε να τον υποτάξουνε, γιατί τον ζηλεύουνε, αλλά στο φινάλε θα τον προσκυνάνε,γιατί αυτός είναι ο απαυτάω. Και θα τον δανείζουνε άνευ όρων και ελέγχων, αφού θα λέει, θα λέει, αυτό είναι δημοκρατικό του δικαίωμα...
Ώσπου, μόλις σύντομα ξεφτούρησαν αυτές οι ληγμένες ουσίες, ήρθε η στιγμή του rudeawakening, του κακού και ανάποδου απότομου ξυπνήματος. Και έσβησε το ευχάριστο όνειρο και μας επανέφερε στην αδυσώπητη πραγματικότητα.
Κι εκεί που νομίζαμε ότι επί τέλους αποκτήσαμε τη χαμένη μας εθνική υπερηφάνεια και ακσιοπρέπεια, τελικά το αντίθετο συνέβαινε. Και επί πλέον, ούτε το αντιμνημονιακό Ευρώ μάς περίμενε, όταν πέφταμε με τα ληγμένα αλεξίπτωτα (που δεν άνοιξαν) στο έδαφος. Το Ευρώ ήταν μόνο μνημονιακό… Όλα στραβά είχαν πάει.
Η υπερήφανη Ελλάδα, που δανείζεται άνευ όρων και άνευ ελέγχων, ήταν το άλλο με τον Τοτό, που το τρώνε μόνο τα ψωνισμένα κνώδαλα, όπως πλέον μας προσλαμβάνουν διεθνώς. Έτσι, αποκαλύφθηκε ότι είχαμε γίνει ο περίγελως, τα νούμερα της διεθνούς κοινωνίας, στα οποία μας μετέτρεψαν τα παιδιά τα «αριστερά» με τις ληγμένες παραισθησιογόνες ουσίες που μας φίξαραν.
Και αφού, όταν ήταν πια αργά, κατάλαβε ο κ. Τσίπραςότι πέταξε τον τόπο στα βράχια, με μεγάλη καθυστέρηση αναγκάζεται τώρα να φέρει το οδυνηρό Τσιπνημόνιο. Μόνο με αυτό μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα γλιτώσουμε, μάλιστα μετά από δραματικά οδυνηρές και αργόσυρτες επισκευές του εθνικού σκάφους.
Κάπως έτσι έκλεισε η «αριστερή» παρένθεση, με την ανωτέρω πικρή διαπίστωση της κυρίαςΒαλαβάνη. Θυμίζουμε και πώς είχε ανοίξει. Ήταν 29 Ιανουαρίου. Μόλις είχαμε αρχίσει να ξεμπουρλιάζουμε το διαφαινόμενο από τις πρώτες διεθνείς μαγκιές του κ. Βαρουφάκηκαρακατσουλιό. Και ήρθε τότε η πνιγμένη ατάκα της Έλενας Ακρίτα «Αφήστε μας να το χαρούμε λίγο, ρε γαμώτο!»
Αυτό ήταν και το σύνθημα. Πίνουμε όλοι ληγμένα «αριστερά» LSD και φεύγουμε για τις μεγάλες αντιμνημονιακές αλλαγές… Και το χαιρόμαστε! Η Έλενα το άνοιξε και η Νάντια το έκλεισε. Έληξαν δηλαδή οι «αριστερές» ουσίες, έκλεισε και η «αριστερή» παρένθεση.
Και ο μικρός Αλέξης το μαζεύει, προσπαθώντας εν τω μεταξύ να βρει τι ακριβώς πρέπει να κάνει, μήπως και σώσει την προσωπική του Παρτίδα… Πίσω περιμένει και η πατρίδα.
Γιατί ψήνονται εκλογές
Και πού πάμε τώρα; Οι ληγμένες «αριστερές» ουσίες αποσύρθηκαν από την κεντρική σκηνή, αφ’ ης στιγμής τις απαρνήθηκε ο κ. Τσίπρας, προκειμένου να μην τινάξει στον αέρα το καράβι και χάσει έτσι μαζί και την εξουσία του.
Το προνουντσιαμέντο της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, όπου η πλειοψηφία (109 επί 201) κάνει επίδειξη αντιμνημονιακής δύναμης στον πρωθυπουργό (ο οποίος κάνει τον γερμανό), ήταν ένα καμπανάκι για τα επερχόμενα. Μόνο που το πρόβλημα είναι πως αυτά είναι θέματα του ΣΥΡΙΖΑ και όχι της κοινωνίας.
Γράφαμε προχτές, βέβαια, ότι είναι ολοφάνερο πως το δίκιο σε αυτή την αντιπαράθεση εξαρτάται από τα κριτήρια και τη γωνία θέασης. Εάν μείζον θεωρούμε να διασωθεί η πατρίδα, δίκιο έχει ο κ. Τσίπρας. Αν κριτήριο είναι ποιος είναι συνεπής στις προεκλογικές δεσμεύσεις, τότε δίκιο έχουν οι απομακρυνόμενοι Λος Λεουτσο-λαφα-λαπα-τόλιος. Διαλέγουμε κριτήριο και παίρνουμε θέση, ο καθείς κατά το δοκούν.
Και ο Πρόεδρος, έχοντας το πεπόνι και το μαχαίρι, διαδίδει ότι έτσι και του κάνουνε μαγκιές οι πικραμένοι συνεπείς (στα νάματα του διαβόητου «Προγράμματος της Θεσσαλονίκης») θα το πληρώσουνε ακριβά. Θα εξαϋλωθούν στις επικείμενες εκλογές, που θα γίνουν με (δικής του επιλογής) λίστα…
Δεν έχει σημασία ποιος είναι συνεπής με αυτό το «πρόγραμμα», το οποίο ξεκίνησε για γέλια και κατέληξε για κλάματα. Μην ξεχνάμε ότι η ιδρυτική βάση του ήταν να σταματήσει η λιτότητα. Και τώρα η ελάχιστη και μόνο εφαρμογή του απέφερε καταναγκαστικά τη χειρότερη επικείμενη τριετή λιτότητα.
Και θα είναι αυτή η λιτότητα αποτέλεσμα της παραπανίσιας ζημιάς του ευφορικούεξαμήνου της χαρούμενης Πρώτη Φορά «Αριστεράς» που ζυγόν δεν υπομένει, η οποία αναμένεται να κινηθεί στα 170 υπερήφανα δις Ευρώ…Και κανένα παρτάλι της ταπεινωτικής ψευτομαγκιάς εν τέλει δεν θα θέλει εφεξής να μιλάμε για αυτά…
Να εμπεδώσουμε, λέγοντας συνεχώς, ότι ακόμα πιο μεγάλη, τρομακτική και καταθλιπτική λιτότητα θα ερχόταν αν ποτέ βγαίναμε εκτός μνημονίου;;; Λίγες μέρες το δοκιμάσαμε εσχάτως και αυτή ήταν μια από τις πολύτιμες συνέπειες της εγκληματικής γκάφας Τσίπρα με δημοψήφισμα και κλείσιμο τραπεζών. Τουλάχιστον καταλάβαμε τον όγκο της αντιμνημονιακής απάτης και της τρομακτικής λιτότητας που αυτή κουβαλάει…
Άλλωστε, το πρώτο μεγάλο αντιμνημονιακό ψεύδος ήταν αυτό. Ότι τα μνημόνια φέρνουν λιτότητα, ενώ η άρση τους αίρει τη λιτότητα. Στην αλήθεια, τα μνημόνια φέρνουν πρόσκαιρη (εφόσον εφαρμοστούν) καθαρτήρια λιτότητα και μετά ανάπτυξη. Ενώ τα «αντιμνημόνια» οδηγούν εξ ορισμού σε μακροπρόθεσμο καθοδικό σπιράλ λιτότητας…
Το άλλο ανυπόστατο αντιμνημονιακό ψεύδος καταρρέει μαζί με την αποκάλυψη της ζωής. Ότι αν τα σαράντα χρόνια πελατειακού εθνολαϊκισμού, που τάχα δεν λερώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ, έφεραν τα δύο μνημόνια, το 3ο και χειρότερο, τίνος είναι; Το Τσιπνημόνιο, λοιπόν, είναι πεντακάθαρα έργο Τσίπρα. Αυτή τη βρομιά, λοιπόν, πάει με τις εκλογές να κρύψει κάτω από το χαλί ο κ. Τσίπρας.
Υπερπρόωρες εκλογές και μνημόνιο; Noway!
Μπορεί χτες η νέα κυβερνητική εκπρόσωπος να αποκάλεσε τις εκλογές μη χρήσιμες. Αν τις κάνει, ο κ. Τσίπρας, θα κερδίσει μια ακόμα, τηνέσχατη, Πύρρεια Νίκη. Αυτή, όμως, θα είναι ο τάφος της τελευταίας συμφωνίας που μπορούσαμε να πετύχουμε, του Τσιπνημονίου. Ήδη οι βόρειοι δανειστές λαοί δυσανασχετούν, για τη βοήθεια προς τους Έλληνες, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο.
Βλέπουν ότι ακόμα και τώρα κοροϊδεύουμε, λαός και ηγεσία… Τους βάζουμε να περάσουν τη συμφωνία στο κοινοβούλιό τους και αφού σιγουρευτούμε ότι μας καλύπτουν, πάλι πάμε εκδρομές (εκλογές) εδώ και τώρα. Και έχει μόλις προηγηθεί το γελοίο δημοψήφισμα Τσίπρα. Πιο γελοίος και μπαταχτσής λαός, πεθαίνεις!
Η ουσία αυτής της υπόθεσης είναι ίδια με εκείνο το απονενοημένο διάβημα του Γιωργάκη, που τον ανατίναξε σαν τζιχαντιστή καμικάζι το 2011 στις Κάννες και που οι Γιωργακισταί κάνουν πως δεν κατάλαβαν. Ας το ξαναθυμηθούμε.
Τότε, μόλις όλοι οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν καταφέρει να πείσουν τα κοινοβούλιά τους να βοηθήσουν τους κακομαθημένους (και πλουσιότερους από εκείνους)Έλληνες. Και, να ‘σου, πετάγεται ο Γιωργάκης και λέει «δημοψήφισμα». Αν ήθελες ας το έλεγες πριν μας παρακαλέσεις να σου πούμε ΝΑΙ, σκέφτηκαν οι οργισμένοι ηγέτες (μάθαμε και από το ρεπορτάζ το τι του έσουραν)...
Δεν ήταν κακό γενικά και αόριστα, λοιπόν, το δημοψήφισμα Καστανίδη, Πετσάλνικου, Γιωργάκη. Απλώς μπορούσε να το εξαγγείλει πριν τα κορόιδα οι κουτόφραγκοι δεσμευτούν με όλα τα κοινοβούλιά τους ότι θα μας δώσουν αυτά που είχαμε αιτηθεί.
Στα ίδια βρισκόμαστε και σήμερα. Όλος ο κόσμος, από αυτούς που αντιλαμβάνονται τι τρέχει τριγύρω μας, το έχει πιάσει στο πλήρες: Δε υπάρχει περίπτωση να γίνουν εκλογές, όσο και αν το να γίνουν ή το να επαπειλείται ότι θα γίνουν συμφέρει τρελά τον κ. Τσίπρα, προκειμένου να απομονώσει τους αντιτσιπνημονιακούς…
Μηδενικό ενδιαφέρον έχει εάν αύριο είναι πάνω ή κάτω από 120 οι «πιστοί» του βουλευτές. Ο κόσμος χάνεται και ο «βράζων» ΣΥΡΙΖΑ χτενίζεται, με τη στήριξη του λαού… Γιατί πέρα από τα προηγούμενα, οι εκλογές δεν συμφέρουν και εμάς τους ίδιους, όπως θα ήθελαν με κάθε τρόπο να μας υπενθυμίσουν και οι δανειστές.
Πάει ο καιρός, που παίζανε με τις εκλογές και τα κουβαδάκια τους οι ανώριμοι ηγέτες, χωρίς την πίεση των χρεωκοπιών και των μνημονίων. Την πρόγευση την έδωσε το ανάπηρο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Αφού οι υπερπρόωρες εκλογές βολεύουν μόνο αυτόν που τις κάνει εις βάρος των αντιπάλων του.
Και προκαλούν παρενέργειες στη διευθέτηση των μνημονίων, αναστατώνουν την οικονομία, σουρώνουν τη ρευστότητα, διασαλεύουν την αποκατάσταση της κανονικότητας και της σταθερότητας. Άρα καταστρέφουν και τον τουρισμό, αλλά ακόμα περισσότερο το κλίμα που χρειάζεται για τους επενδυτές.
Γι’ αυτό δεν γίνονται (υπερπρόωρες) εκλογές, ενώ χτίζεται ένα μνημόνιο και ενώ αρχίζει δύσκολα να εφαρμόζεται. Ξύδι για τα περί εκλογικών προσδοκιών, μην τολμήσει να το σκεφτεί τέτοιο αστείο. Δραματική, ου μην και τραγική η αντίφαση και το αδιέξοδο στο οποίο πάλι μετεωρίζεται ο κυρ Τσίπρας, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.Κάτι άλλο;
Εγώ δεν θα γίνω Παπαδήμος
Κάποιος να πει του κ. Τσίπρα ότι το δόγμα Κωστάκη «Μην λύνεις σήμερα ένα πρόβλημα, που μπορείς να το αφήσεις για αύριο», δεν λέει. Γιατί ο Κωστάκης είχε παραλάβει νοικοκυρεμένο μαγαζί και είχε χρόνο μπροστά του, ώσπου να το διαλύσει.
Ενώ τούτος δω δεν δικαιούται πλέον ούτε λεπτό να χάνει. Και όμως, οι πρακτικές του απεμπολούν πολύτιμες ώρες, μέρες, βδομάδες, μήνες. Έξη μήνες τώρα δώκαμεν, με το Αντάρτικο Χρόνου. Φτάνει τόσο που ήπιαμε και γκώσαμε. Να το κοιτάξει.
Επί πλέον διαδίδει ότι του είναι αδιανόητο το σενάριο «Παπαδήμος», να κυβερνήσει δηλαδή με τη βοήθεια άλλων κομμάτων. Οπότε θα χρειαστεί εκλογές για να εκμεταλλευτεί ότι τώρα ακόμα ο οχλοπολτός δεν έχει καταλάβει πόσο πόνο θα του δώσει το μπάχαλο της εθνικής καταστροφής Τσίπρα. Όμως, αυτές οι Εκλογές είναι η καταστροφή της τελευταίας ευκαιρίας μας, του Τσιπνημονίου…Θα συνεχίσει, λοιπόν, να μας καταστρέφει κι άλλο αυτό το επιπόλαιο αγόρι;
Να τελειώνουν οι ρυπαρές πιπεριές. Δεν θέλει να γίνει Παπαδήμος, λοιπόν; Μπα; Γιατί, καλέ; Ο Παπαδήμος ήταν ο μόνος Πρωθυπουργός, που αν και ψαρωμένος τεχνοκράτης, δρομολόγησε και νοικοκύρεψε όσο κανείς άλλος, αυτά που χαλάσανε οι πρώην κι οι επόμενοι. Αν άδικα τον χαμήλωσε η αντιμνημονιακή φιλολογία, είναι άλλο θέμα… Μακάρι να γινόταν Παπαδήμος, ο κ. Τσίπρας. Και για έναν ακόμα σπουδαίο λόγο.
Το αδιέξοδο που του προκαλούν οι ακροδεξιοί ξενοφοβικοί της «Αριστερής» πλατφόρμας και των λοιπών «αριστερών» ομάδων. Αυτό αντί να τον εξωθήσει στην εύκολη αλλά καταστροφική λύση των πρόωρων εκλογών, επιλύεται με μια άλλη κυβέρνηση Τσίπρα μέσα από την υπάρχουσα Βουλή, κάτι που έχει ήδη ακουστεί…
Φτάνει να ξεπεράσει ο ίδιος την φιλολογία του που έφερε μίσος για την Αντιπολίτευση, να πείσει τον οχλοπολτό ότι οι Άλλοι δεν ήταν εχθροί γερμανοτσολιάδεςμνημονιακοί, ενώ εμείς ήμασταν οι καλοί αντιμνημονιακοί. Και όλοι το ίδιο είμαστε, σε τούτο τον κοσμάκη, της Ελλάδας που θέλει να ανασυγκροτηθεί…
Και για όλα αυτά ας σταματήσει τον κολλημένο επικοινωνισμό, που τον κάνει να σέρνεται πίσω από τις κυλιόμενες δημοσκοπήσεις, που τόσα χρόνια είναι ο μοναδικός οδηγός του ίδιου και των συνεργατών του… Έτσι καθίσταται και ουρά του οχλοπολτού, που δείχνει πάντα το δρόμο και ο ηγετίσκος ακολουθεί. Σέρνει ο Αλέξης το λαό και ο λαός Αλέξη. Αυτά ζούμε.
Υ.Γ. 1
Δίνει και παίρνει ο μικροκομματισμός στους τρεις του παλαιοκομματισμού, στις δυνάμεις ΤΟΥ Καθεστώτος, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Η παρασκηνιακή δικαιολογία «και πώς θα πάμε στα καφενεία στα χωριά μας;» είναι επιεικώς γελοία. Όποιος είναι πολιτικά μάγκας ξέρει να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε καφενείο και να το κερδίσει. Απλώς, οι μάγκες δεν υπάρχουν πια.
Τα παιδιά τα παλαιοκομματικά δεν θέλουν τάχα από ευαισθησία να επιβαρύνουν αύριο τη φτωχή αγροτιά, ούτε και τους μη προνομιούχους πενηντάρηδες συνταξιούχους. Μη μου τους πελάτας τάραττε, φωνάζουν στον κ. Τσίπρα. Δεν νοιάστηκαν, όμως, την περασμένη βδομάδα, που μπούκωσαν στο φόρο την επιχείρηση.
Ξέχασαν ότι η ιδιωτική οικονομία συντηρεί την εργασία σε αυτό τον τόπο, αυτή διασώζει από την ανεργία, αυτή φορολογείται για να πληρωθεί και το σπάταλο χρεωκόπο κράτος. Αν η ιδιωτική επιχείρηση δεν ελαφρυνθεί από τον καταθλιπτικό φόρο, πώς θα μειωθεί η ανεργία και η λιτότητα, «αριστερέ» Καραμήτρο; Εσύ νοιάζεσαι μόνο για την εν πολλοίς σχολάζουσα αγροτιά… Και τον πενηντάρη συνταξιούχο και τον παραπανίσιο υπάλληλο της ΥΕΝΕΡΤ, βεβαίως, βεβαίως…
Το Ποτάμι ανακοίνωσε ότι για κάθε λάθος που βρίσκει στο πρόγραμμα, θα αντιπροτείνει ισοδύναμες εναλλακτικές λύσεις. Θα το κάνει; Περιμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε επί τέλους αν θα ανοίξει αυτή η δημιουργική φάμπρικα, που τόσο έχει καθυστερήσει. Αν είχε υπάρξει παλιότερα, θα είχε αποτελέσει τη συρμαγιά για το αυθεντικό ελληνικό μνημόνιο, που θα μας είχε απεγκλωβίσει από το αδιέξοδο δραματικά νωρίτερα…
Υ.Γ. 2
Τα πυροβολημένα όπλατης Βάρκιζας
Α, πείτε και στον σιορ Κατρούγκαλο ότι τα Βάρκιζα ποτέ δεν θα τα βρούμε, όσο, ληγμένα παίρνουμε λιλιά.
Υ.Γ. 3
Λεγάμενα
Α, και τι θα απογίνει με την λεγόμενη Πρόεδρο της Βουλής, είναι ή δεν είναι ληγμένη; Τώρα που το όνειδος περί απε(επα)χθούς και επονείδιστου καταρρέει, βλέπε καταρράκτη Βενιζέλο που σαρώνει τον ιδρυτικό μύθο του ΣΥΡΙΖΑ περί χρέους («Δημόσιο χρέος αλήθειας»)...
Υ.Γ. 4
Η πάγκοινη διαπίστωση της αποτυχίας ΣΥΡΙΖΑ
Ο Πωλ Κρούγκμαν παραδέχεται και ντροπιάζει ταπεινωτικά τον ΣΥΡΙΖΑ, διαβάστε και γελάστε υπεύθυνα: «Κρούγκμαν: Ίσως υπερεκτίμησα τις ικανότητες της ελληνικής κυβέρνησης». Ναι, όλα τα παιδιά τώρα, όπως και οι Ισπανοί κάνουν εμετό τους Ποδέμος, αρχίζουν να καταλαβαίνουν, τι σημαίνει ακροδεξιο«αριστερός» πελατειακός εθνολαϊκισμός. Θυμηθείτε και αυτό αυτό που λέγαμε την ευτυχή ημέρα της (ταλαίπωρης έκτοτε) ενδιάμεσης συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου «Ο Δούρειος Ίππος και οι δύο Αντιμερκελισμοί».
Υ.Γ. 5
Δεν είναι ανάγκη να επιτίθεται κανείς επί προσωπικών θεμάτων στα στελέχη της Συμπολίτευσης, τόσο πανίσχυρα επιχειρήματα πολιτικά υπάρχουν, γιατί επιθέσεις adhominem;
Ο κύριος Χαϊκάλης που ο ίδιος δήλωσε ότι θέλει να συνεχίσει να μας κάνει να γελάμε, δεν θα δυσκολευτεί. Θα ‘χει στο νου του ότι συνιστά στοιχείο κωμικοτραγικό για την κυβέρνηση. Όχι, όμως, λόγω του ότι είναι ένας (όπως λεν) καλός κωμικός. Αλλά γιατί η πολιτική του συμπεριφορά είναι κωμικοτραγική. Τόσο γιατί, ως ένας ακροδεξιός ξενοφοβικός, ανανεώνει εμβληματικά το ακροδεξιό προφίλ της (ακόμα φαιδρότερης πλέον) Κυβέρνησης Τσίπρα.
Όσο και επειδή, ως βουλευτής πέρσι, δυσκολεύτηκε να διακρατήσει την δυσκολία του να ξεχωρίσει την επένδυση από την τοκογλυφία.
Είχε και κάτι θέματα εξάρτησης από την περσινή φιλολογία σχετικά με την εμπλοκή του ονόματός του γύρω από κάποια δωροδοκία για την εκλογή ΠτΔ… Θα τα καταφέρει να μας κάνει να γελάσουμε, εκτός απροόπτου.
Υ.Γ. 6
Δεν είναι μόνο η Λαφαζανική πλατφόρμα που μας σπρώχνει προς το Γκρέξιτ. Όσο ο κ. Τσίπρας, λέει (και φυσικά πιστεύει) ότι σέρνεται να εφαρμόσει το δικό του Τσιπνημόνιο, που δεν το γουστάρει όπως λέει, τόσο η δυναμική του Γκρέξιτ ασίγαστα θα κλιμακώνεται. Και μόνο το γεγονός ότι είναι τόσο ανεπαρκής και δεν το καταλαβαίνει αυτό το πράγμα, δείχνει την πόρκα μιζέρια αυτού του τόπου…
Υ.Γ. 7
Πώς καρφώθηκε η ανευθυνότητα του κ. Τσίπρα
Είπαμε ότι ο κ. Τσίπρας το γύρισε στην υπευθυνότητα και τα χάλασε με τους ακραίους δραχμοκοπίστας, που παλιότερα ο ίδιος είχε εμπνεύσει. Μπορεί, όμως, αυτή η αλλαγή να έγινε για άλλους λόγους. Μπορεί πάλι να τον έφαγε ο επικοινωνισμός… Προσέξτε τα δεδομένα των δύο ακόλουθων δημοσκοπήσεων, που του δείχνουν τον δρόμο, μία αυτή και μια αυτή:
Όλες του, μα ΟΛΕΣ, οι τελευταίες κινήσεις ταυτίζονται με όλα αυτά τα ευρήματα των δύο δημοσκοπήσεων. Μνημόνια, Ανασχηματισμοί, κτλ. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Γι’ αυτό άλλωστε και ΔΕΝ θα κάνει εκλογές, όσο και αν το θέλει τρελά. Γιατί σέρνεται πίσω από τα δικά μας δημοσκοπικά θέλω. Και αυτά λένε ΟΧΙ πρόωρες, αλλά λύση άλλου σχήματος με πρωθυπουργό Τσίπρα (βλέπε το «ερώτημα της Τρίτης»). Εκτός και εάν αλλάξουμε εμείς γνώμη, που δεν είμαστε και πολύ σταθερής γνώμης χαρακτήρες. Την ατυχία μας…
8°
