Ή ταν (εντός ευρώ) ή επί τας (γκρέξιτ)

Σήμερα τα ξημερώματα, βγαίνοντας από το εξαντλητικό δείπνο της συνόδου κορυφής, όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες έκαναν δηλώσεις. Πλην Λακεδαιμονίου. Μόνο ο κ. Τσίπρας πέρασε αμίλητος μπροστά από τους δημοσιογράφους, δείχνοντας προφανώς να βρίσκεται σε θέση δυσχερή. Το τελεσίγραφο της αναμονής του αυριανού Γιούρογκρουπ ήταν βαρύ.

Είπατε τω Βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι οχλοπολτός έχει αντιμνημονιακήν καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, απέσβετο και λάλον ύδωρ. Άλλως ειπείν, μην τολμήσει να επιστρέψει σε αυτή τη χώρα, έτσι και (εκών ή άκων) μας βγάλει εκτός ευρώ.

Έτσι και είναι αλήθεια το Πλαν Μπι…

Κλιμακώνονται τις τελευταίες μέρες οι δραματικές στιγμές που περνάει το ελληνικό έθνος εδώ και έξι χρόνια. Και γίνεται χειρότερο το σενάριο, όταν συλλογιέται κανείς ότι ακούγεται πολύ το Πλαν Μπι των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, περί διαχείρισης της Εξόδου της Ελλάδας από το Ευρώ.

Αυτό ας ξέρει ο κ. Τσίπρας, εκεί που βρίσκεται. Έτσι και περάσει τέτοιο Πλαν Μπι, θα είναι δικό του έργο, συνεπικουρούσης και της ευρύτερης Παΐσιας Ακροδεξιο «Αριστεράς». Και ουδέποτε θα πρόκειται να του συγχωρηθεί. Και ο κ. Καμμένος, μετά τα Κούγκια, αμολάει διάφορες αεροβολίδες τύπου «Οι Έλληνες δεν γονατίζουμε», πλην έχει το ακαταλόγιστο. Ας του πει κάποιος ότι δεν είναι όλοι οι Έλληνες Ψεκαζμένοι. Ας του πει επίσης και ότι, όποτε οι Έλληνες απομονωνόντουσαν ακούγοντας τους υπερπατριώτες ψεκαζμένους ηγέτες, γονάτιζαν υπό το βάρος των αποτελεσμάτων που εκείνοι έφερναν.

Συνήθως αυτό γινόταν λόγω κουτοπόνηρης βλακείας και όχι δολιότητας, βεβαίως, βεβαίως. Αλλά η ζημιά που μας φόρτωναν πάντα ακρωτηρίαζε το Έθνος (ενδεικτικά λέμε: 1897, 1922, 1974)…

Εσχάτως συλλεχθείσες δηλώσεις σκιτσάρουν το εν λόγω ζήτημα: Σταύρος Θεοδωράκης: «Το δίλημμα δεν είναι ευρώ ή δραχμή, αλλά Ευρώ ή Φτώχεια!». Βαγγέλης Βενιζέλος: «Μια ρήξη θα είναι το προοίμιο μιας πολύ ταπεινωτικότερης συμφωνίας». Καθηγητής Κώστας Λάβδας: «Το Γκρέξιτ δεν είναι ρήξη, είναι ήττα!».

…πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε

Κάποιοι χαλιούνται όταν βλέπουν ποιητικό λόγο να παρεισφρέει σε πολιτικά κείμενα. «Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και ηγαπημένε, πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε», μας έχει μείνει αφ’ ότου πριν πολλά χρόνια μας χάρισαν εκείνα τα Άπαντα του Σολωμού από τις Εκδόσεις Ίκαρος. Μα υπάρχει πιο πολιτικός λόγος από δαύτον; Πιο λαγαρά δεν μπορούσε να το πει ο εθνικός ποιητής. Βέβαια, τώρα πια, εσύ, που ποτέ δεν πιστεύεις ότι ήρθε «Η ώρα του Μουντζούρη», εσύ είσαι το υποκείμενο της εξαθλίωσής σου πλέον. Γιατί τώρα ξέρεις καλά και είσαι ισχυρά θωρακισμένος από εμπειρία. Τότε, επί Σολωμού, ήσουν προδομένος από τους Αθλίους. Τώρα, όμως, είσαι προδομένος από εσένα τον ίδιο, που αν και τα ξέρεις όλα, εξακολουθείς να δίνεις ισχύ και κύρος στους Αθλίους.

Η αποκαθήλωση της αντιμνημονιακής απάτης (Ι)

Αυτά τα έχουμε πει πολλές φορές στο παρελθόν. Αλλά τώρα όλοι οι δείκτες της αλήθειας τα ενισχύουν. Ας δούμε διάφορες περιπτώσεις. Ο γνωστός φιλέλληνας Μαρκ Μαζάουερ μέχρι πρόσφατα έβλεπε με συμπάθεια τον κ. Τσίπρα. Τώρα πλέον, θεωρεί ότι «Ο Τσίπρας απέτυχε» και δεν επιτρέπεται να βάζει «Το κόμμα του πάνω από τη χώρα».
 (όλο το άρθρο του εδώ)

Συνεχίζει η προπαγάνδα ΤΟΥ Καθεστώτος να αποπροσανατολίζει την κοινωνία από το αδιέξοδο της αντιμεταρρύθμισης. Για να το πετύχει, πάντα εστιάζει πονηρά στο ανυπόστατο (αφού οι δανειστές μας λένε κατηγορηματικά «εσείς το Έλλειμμα και εμείς το Χρέος»…) πρόβλημα του χρέους. «Της αχαμνής της ψαυτηνής, της έφταιγαν οι τρίχες», μόνο αυτό μπορεί να σκεφτεί κανείς, ακούγοντας προσεκτικά τις κυβερνητικές επαγγελίες περί χρέους.


Χτες ο νευρικός κ. Αυτιάς τσίριζε στον ΣΚΑΙ TV ότι εξαπάτησαν οι ξένοι τον Σαμαρά και τώρα αδικούν παρομοίως και τον Τσίπρα και δεν κόβουν το χρέος. Η αλήθεια είναι (όχι όπως λέει ο Αυτιάς ότι είπαν «Βγάλτε πλεόνασμα και θα κόψουμε το χρέος», αλλά) ότι είπαν «κάντε μεταρρυθμίσεις και θα κόψουμε το χρέος». Και επειδή εμείς τους κατακοροϊδέψαμε επί πέντε χρόνια, κάνοντας ένα στρογγυλό ΜΗΔΕΝ από μεταρρυθμίσεις, γαϊδουρώσανε και τώρα μας αμολάνε άθλιους «ισοδύναμους» αντιαναπτυξιακούς φόρους…

Σχετικό με το χρέος είναι και το πολυδιάστατο κολλημένο όνειδος των Επιτροπών Αλήθειας της «ακατανόμαστης». Επί τη ευκαιρία, μεγάλη πλάκα είχε η χτεσινή αντίδραση του διοικητή της ΤτΕ, απέναντι στις φαιδρές απειλές περί βιαίας προσαγωγής του στις «επιτροπές»... Να πούμε ότι οι θεσμοί ενίοτε καταστρέφονται από την εμμονική ασόβαρη αβελτηρία των λειτουργών τους, όταν παίρνουν υπερβολικά σοβαρά το ρόλο τους. Μην ξεχνάμε τις «Bananas» του Γούντι Άλεν, όπου ένας νεοπαγής δικτάτορας / γκρέμλιν, έχοντας μανία με τη σωματική καθαριότητα, εξαγγέλλει «από αύριο όλοι οι πολίτες θα φορούν τα εσώρουχα έξω από τα ρούχα, ώστε να ελέγχεται εάν είναι καθαρά»…

Οργιάζει σχετικά η προπαγάνδα ΤΟΥ Καθεστώτος ΚΑΙ στην ΥΕΝΕΔ, όπως και παντού αλλού όλη η κυρίαρχη αντιμνημονιακή δημοσιογραφία. Παρελαύνουν, λοιπόν, βαρύγδουπες αναλύσεις τύπου «Η κρίση είναι παγκόσμια, όχι ελληνική (άρα χαρίστε μας το χρέος και σωθήκαμε)».
 Αυτό βέβαια το ξεκίνησε ο ίδιος ο «ούτε μία στο εκατομμύριο» κ. Τσίπρας και το επανέλαβε προχτές στην Αγία Πετρούπολη. Τότε αλαζονικά είπε «το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, δεν λέγεται Ελλάδα, αλλά Ευρωζώνη. Και αφορά τη δομή της»… 

Δεν λένε, όμως, όσοι μιλούν για μη ελληνικό πρόβλημα, γιατί αύριο ένας φτωχός Πορτογάλος ή Ιρλανδός δεν θα ανησυχήσει για το μισθό του, ενώ ο Έλληνας είναι ανήσυχος; Γιατί δύο διαφορετικά μέρη της Ευρωζώνης, που πέρασαν μνημόνια, έχουν διαφορετικές τύχες; Ήταν μια στο εκατομμύριο να βγει λάθος αυτή η αφελής ανάλυση περί μη ελληνικού προβλήματος. Και όμως, βγήκε λάθος… 

Η αποκαθήλωση της αντιμνημονιακής απάτης (ΙΙ)

Ουδέποτε έπαψε να κυριαρχεί καθ’ ημάς ο πολιτικοδημοσιογραφικός μύθος ΤΟΥ Καθεστώτος περί κακού δράκου ΔΝΤ. Όμως, η νηφάλια αξιολόγηση του θέματος είναι πιο σύνθετη. Επί της αρχής το ΔΝΤ δεν είναι φορομπηχτικό, απλώς ζητάει μεταρρυθμίσεις. 

Επιπλέον, δεν είναι και τόσο ανάλγητος δράκος που πίνει το αίμα των φτωχών βολεύοντας τους πλούσιους («Η ένταση της ανισότητας περιορίζει την ανάπτυξη, υποστηρίζει το ΔΝΤ» . «Η ενίσχυση της μεσαίας τάξης και των φτωχότερων εξασφαλίζει μεγαλύτερα οικονομικά οφέλη», λέει επίσης. Αξίζουν μια ψύχραιμη και νηφάλια ματιά αυτά τα δύο δημοσιεύματα. Σε κάνουν να δεις πόσο ψεύτικο είναι ΤΟ Καθεστώς…

Πώς αλλιώς να το πούμε ότι το ΔΝΤ θέλει κατάργηση κάθε (κυρίαρχου στο καθ’ ημάς ισλάμ) αντιλαϊκού φόρου υπέρ τρίτων (που τον πληρώνουν τα κορόιδα, κάποιοι τέταρτοι…); Ενώ ΤΟ Αντικοινωνικό Σύστημα παίζει κρυφτούλι και αποφεύγει συστηματικά αυτή την αναγκαία κατάργηση, αποκαλώντας νεοφιλελεύθερο δράκο το ΔΝΤ;

Οι κουτόφραγκοι του ΔΝΤ δεν «τα παίρνουν από τους φτωχούς και τα δίνουν στους πλούσιους»… Η δε αλήθεια είναι ότι για το ΦΠΑ στους ξενοδόχους, που δικαίως βρίζουν, ένα μόνο πράγμα φταίει. Ότι ΤΟ Καθεστώς προφυλάσσει το αντικοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα υπέρ του πελάτη πενηντάρη υψηλοσυνταξιούχου. Οπότε αρχίζει την διαπραγμάτευση με δεδομένο το «κάτω τα χέρια από τους πελάτες».

Έτσι, η Τρόικα αναζητεί άλλες πηγές για να βρούμε τα χρειαζούμενα λεφτά υπέρ της πελατείας, που αρνούμαστε να περιορίσουμε… Ούτε και εδώ φταίει η Τρόικα, λοιπόν, αλλά η αντεθνική και αντικοινωνική πολιτική αλητεία του πελατειακού εθνολαϊκισμού… Ναι, ναι, είμαστε γερμανοτσολιάδες, που λέμε τέτοια σκληρά νεοφιλελεύθερα πορνό, καλοί μου φίλοι, αλλά φιλτάτη η αλήθεια…

Η αποκαθήλωση της αντιμνημονιακής απάτης (ΙΙΙ)

Μια ακόμα πτυχή της προπαγάνδας ΤΟΥ Καθεστώτος είναι το εξωγήινο ακροδεξιό ιδεολόγημα περί ταπεινωτικού παραδειγματισμού. Συγκεκριμένα λέει «Η δεξιά Ευρώπη έχει βάλει στόχο να καταπνίξει την αριστερή κυβέρνηση Καμμένου - Τσίπρα - Μιχελοραχηλγιαννάκη και μαζί να υποτάξει και ταπεινώσει τον αδούλωτο ελληνικό λαό (του οποίου ο τράχηλος ξέρουμε τι τον κάνει τον ζυγόν)».

Περί αυτού είπαμε, ανάλυση στη βάση εθνικών και όχι ταξικών διωγμών, είναι παρανοϊκά ακροδεξιά. Και όταν το ψάχνουμε παραπάνω και διαπιστώνουμε πόσο αντικοινωνικό είναι ΤΟ Σύστημα, τότε καταλαβαίνει κανείς τι ακριβώς παίζει…

 

Όταν ένας ψεκαζμένος αναρτά φωτογραφία αλλοιωμένη του Άουσβιτς και το «Arbeit macht frei» το μετατρέπει σε «Μένουμε Ευρώπη» και όταν στο «Ποντίκι» το ίδιο θέμα αλλοιώνεται με υπαινιγμούς ότι η Τρόικα είναι ναζί, έχουμε ένα θέμα. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ συνεχίζοντας το αδιατάρακτο εδώ και πέντε χρόνια αντιμνημονιακό έργο τους ξεσάλωσαν πάλι χτες βράδυ, επαναλαμβάνοντας διαρκώς τον κάτωθι ηρωικό αντιστασιακό διάλογο: Τουσκ: «Το παιχνίδι τελείωσε». Τσίπρας: «Μην υποτιμάς ένα λαό ταπεινωμένο, που έχει ενάμισι εκατομμύριο ανέργους…». Μα δεν ταπεινώθηκε ο λαός, κύριε Τσίπρα, η κυβέρνησή του ταπεινώθηκε και γι’ αυτό είναι υπόλογη στον ελληνικό λαό. Επιτέλους, πάρτε το λίγο πιο προσωπικά!...

Και όμως ο πρωθυπουργός προτιμά να χρησιμοποιήσει εθνολαϊκιστικά πάλι το ίδιο φοβικό εσωστρεφές ακροδεξιό βιολί τύπου «μας κυνηγούν τον αργιλέ, γιατί τον πίνουν μάγκες…». Ουδέποτε δε προκαλεί στην κυβέρνησή του την παραμικρή απορία, το γεγονός ότι την ίδια απολύτως ρητορική χρησιμοποιούν και οι ναζί. Γιατί άραγε; Τράτζικ…Όμως, εφεξής, οι υπανάπτυκτοι ξυπνάνε και ο κ. Τσίπρας είναι ο τελευταίος που δικαιούται να επικαλείται το δράμα των ενάμισι εκατομμυρίου ανέργων του ιδιωτικού τομέα. Με νύχια και με δόντια κάνει ό, τι μπορεί για να τον αποτελειώσει ο κ. Τσίπρας. 

Εκτός των πελατών, αντικειμενικά η κυβέρνηση τσακίζει τους φτωχότερους, οδηγεί τον τόπο στη χρεοκοπία, την ανεργία και τη μακροχρόνια ύφεση. Και αποδυναμώνει συνολικότερα την εθνική θέση…
Ο κ. Τσίπρας με την ομάδα του ξεγέλασαν τον ελληνικό λαό με τα παρανοϊκά αντιμνημονιακά τους ψέματα και τώρα ως αυθεντικοί μαστροχαλαστές εξαερώνουν την πατρίδα. Ήρθε η ώρα να αναλάβουν συντετριμμένοι τις ευθύνες τους…

Πραγματικότητα, σκληρή τιμωρός

Είπε χτες στο Μέγκα ο κ. Λεουτσάκος: «Εδώ και πέντε χρόνια είναι η πρώτη φορά που επί πέντε μήνες η ελληνική κοινωνία δεν υπέστη αφόρητα μέτρα». Μα ακριβώς γι’ αυτό («Ωσαννά και Αντάρτικο Χρόνου, τέλος!», κ. Λεουτσάκο, τώρα τρώμε δεκαπλάσιο κόστος από εκείνο του τιμημένου μέιλ Χαρδούβελη.

Είναι τόσο ανίκανο ΤΟ Καθεστώς, που χαμπάρι δεν παίρνει. Τούτο το βλακώδες «αριστερό» δόγμα, το «Αντάρτικο Χρόνου», λοιπόν, επί ένα πεντάμηνο υπερήφανα και χαλαρά αποτελείωσε τον τόπο, εξακοντίζοντας το κόστος διάσωσής μας σε ασύλληπτα ύψη…

Γι’ αυτό είναι αδιέξοδη η πορεία της κυβέρνησης. Και όχι λόγω των κακών δανειστών… Οι άνθρωποι αναρριχήθηκαν επιτυχώς στην πλάτη του ελληνικού λαού με στόχο την εξουσία, μέσω της αντιμνημονιακής απάτης και δεν ήξεραν πώς να ρυθμίσουν το ύψος της νέας τους καρέκλας. Ώσπου ζαλίστηκαν και έπεσαν με κρότο πάνω στα κεφάλια μας. Η στατική κουτοπονηριά ΤΟΥ Συστήματος δυσκολεύτηκε να αφουγκραστεί το υπόκωφο βουητό της δυναμικής των πραγμάτων. Έτσι, άθελά του, εάν παρασυρθεί ΤΟ Καθεστώς στην εύκολη λύση των εκλογών (όπου προεξοφλεί την άνετη επικράτησή του), μάλλον θα γίνει της Μεγάλης Τετάρτης και θα φέρει κοντύτερα την Ανάσταση.

Είτε το πούμε μνημόνιο, είτε θεσμόνιο, μνημόνιο θα είναι. Και ευχόμαστε να μη διανοηθεί να το απορρίψει, όσο άθλιο κι αν έχει καταντήσει μετά τις καθυστερήσεις… Και γιατί θα το υπογράψει ο κ. Τσίπρας; Μήπως γιατί είναι προδότης γερμανοτσολιάς; Όχι, βέβαια! Απλώς, γιατί η πραγματικότητα είναι ισχυρή και σκληρή και όταν έρχεται η ώρα ταπεινώνει τη βλακεία και το ψέμα.

Η Χλεύη των Ηττημένων

Ήδη, ξετυλίχτηκε με επιτυχία η σειρά των εκδηλώσεων «Μένουμε Ευρώπη». Εξηγήσαμε προ εβδομάδας ότι πλέον υπάρχει προηγούμενο για πολύ μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, στηριγμένο στην υπεροχή, ότι αυτοί που κινητοποιούνται δεν είναι υπανάπτυκτος οχλοπολτός του μίσους και της βίας. Κίνητρό τους είναι η συνειδητοποίηση ότι δεν πάει άλλο η κυβερνητική σπέκουλα με την αντιμνημονιακή απάτη, που πλέον καταρρέει…

Το βίαιο μίσος του ψεκαζμένου οχλοπολτού κατά όσων είναι Άλλοι δεν μπορεί πια να ανασχέσει τη βούληση των πρώην φοβισμένων συμπαθούντων τις μεταρρυθμίσεις. Έτσι ο λόγος τους κερδίζει κοινά και από την απελπισμένη πελατεία των παλιών κομμάτων. Και αυτή πια κουράστηκε να βγάζει μπουρμπουλήθρες στον πάτο του βάλτου ακούγοντας αλυσιτελώς ότι κερδάμε, κερδάμε, ενώ το υπόκωφο βουητό άλλα προοιωνίζεται…

Η λυσσαλέα αντίδραση του κυρίαρχου έως τώρα οχλοπολτού απέναντι στο κίνημα «Μένουμε Ευρώπη» πλέον δεν τρομάζει, παρά την κλιμάκωση της έντασης. Τάγματα εφόδου απείλησαν, παρενόχλησαν, τραμπούκισαν, αλλά τελικά απομονώθηκαν.

Πιο ώριμη η πλευρά των «Μένουμε Ευρώπη», έδειξε ότι δεν τσιμπάει στο προκλητικό εμφυλιοπολεμικό παίγνιο των τραμπούκων και στον οχετό των ύβρεων και της βίας, ακόμα και κάποιων θλιβερών επωνύμων, τρομάρα τους. Να χαίρεται και η ΠτΒ το λεβέντη σύζυγό της, που είναι όπως της αξίζει... 

Ήδη άρχισε το δούλεμα από τους πολίτες που ετοιμάζονται για μια «Υποδοχή θριαμβευτή Αλέξη Τσίπρα». Είναι κάτι σαν κι αυτό που είχε πει ο Γεώργιος Παπανδρέου «Οι θριαμβευταί (της 25ης Ιανουαρίου, εν προκειμένω) εγίναμεν η χλεύη των ηττημένων»… Δεν είναι πρόκληση. Πρόκειται μάλλον για υγιή αντίδραση στο εξακολουθητικό ανεξήγητο πνεύμα «κερδάμε», που, παρ’ όλο το ξύλο που τρώμε, δεν λένε οι ψεκαζμένοι να περισκεφτούν φρόνιμα και σεμνά… 

Τώρα δυνάμει πιο επικίνδυνος ο κ. Τσίπρας

Πολλοί είπαν ότι η εμφάνιση του «Μένουμε Ευρώπη» ήταν εμφυλιοπολεμική πρόκληση. Ο εμφύλιος χρειάζεται δύο πλευρές, όμως. Και αυτός ο αντιμνημονιακός οχετός ήταν η μοναδική πλευρά. Οι μνημονιακοί γερμανοτσολιάδες δεν προσχώρησαν. Ούτε ύβρεις, ούτε βία υιοθέτησαν. Αποκάλυψαν και εξευτέλισαν το Ακροδεξιό Φαινόμενο και προσφυώς κράτησαν προσεκτική απόσταση από τις αθλιότητές του, περιμένοντας την αποδυνάμωσή του. Αλλιώς θα έμοιαζαν στο τέρας.

Δεν έχει διχαστεί, λοιπόν, ο ελληνικός λαός σε ευρωπαίους και αντιευρωπαίους, αφού δεν υπάρχει αμοιβαίο μίσος, παρά μόνο μονομερές. Δεν είναι αυτό διχασμός. Είναι το πρόκριμα της άρσης μιας επανακλιμάκωσης της εθνικής μας βλακείας. Ο διχασμός πάγια αίρεται από τον ορθολογισμό που εισάγει μακροπρόθεσμα η ευρωπαϊκότητά μας, αντίθετα ενισχύεται όσο κλιμακώνεται η βαλκανικότητά μας. Αυτές οι δύο αντίρροπες ιδιότητές μας αντιπαλεύουν.

Οι εμφύλιοι στο παρελθόν δεν είχαν ευρωπαϊκή πτυχή, πέρα από και παρά τις προφανείς διεθνείς επιρροές μας. Ήταν κακέκτυπες εκδηλώσεις των διάφορων εκδοχών του καθ’ ημάς εθνικού ισλάμ. Η σημερινή ολοκληρωμένη ευρωπαϊκότητα της ειρήνης και των συμβιβασμών, όπως έχουμε ξαναπεί, εξ ορισμού διαλύει τα εμφυλιοπολεμικά πάθη.

Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που μένουμε Ευρώπη, πέρα από το Ευρώ της ευημερίας. Είναι μαζί και η Δημοκρατία, η πολιτική, κοινωνική και οικονομική ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δημοκρατία χωρίς διακρίσεις. Αυτά θα χαθούν με κάθε απόπειρα αποκόλλησης από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, που τόσο αβασάνιστα έξαλλοι και άφρονες πυροβολημένοι εθνολαϊκιστές είναι πανέτοιμοι να απεμπολήσουν, με μίσος και βία.

Σπάει, λοιπόν, η Φούσκα της Αντιμνημονιακής Απάτης. Μαζί θα υποχωρήσει και το συνεργούν Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο, που συναποτελούσαν τον κυρίαρχο υπερήφανο Πελατειακό Εθνολαϊκισμό. Αυτός φταίει που παραμένουμε ένα αποτυχημένο έθνος.

Αφού τις λίγες επιτυχείς αναλαμπές, στις οποίες μας οδηγούν ελάχιστοι λαμπροί ηγέτες τις διαδέχονται αποτυχίες, όπου μας σέρνουν οι πολλοί εξουσιολιγούρηδες πολιτικοί απατεώνες της σειράς. Και όταν τέτοιοι τύποι προκαλούν κρίσεις, εφόσον επειγόντως δεν ανακληθούν, τότε η ευεργεσία τους ολοκληρώνει αυτές τις κρίσεις ως εθνικές καταστροφές, όπως τώρα καλή ώρα.

Διά ταύτα, ή ταν (εντός ευρώ) ή επί τας (Γκρέξιτ)

Ο κ. Τσίπρας ποντάριζε στην ως τώρα ρέντα της προκλητικής του αλαζονείας, που τη μασάγανε οι κουτόφραγκοι. Ώσπου άλλαξαν οι αλγόριθμοι που υπολόγιζαν τη διεθνή ζημιά λόγω Γκρέξιτ και τώρα δεν μασάνε πια. Και πολύ οργισμένοι μαζί του πλέον, είναι διατεθειμένοι να τον αδειάσουν άσχημα, μοιραία και εμάς μαζί του.

Εκείνος νόμιζε ότι με ευχάριστο κυριακάτικο περίπατο θα τους έπαιρνε και τα σώβρακα και το επενδυτικό πακέτο των 35 δις, χωρίς να «δώσει» ούτε έναν πελάτη… Την πάτησε. Τώρα οι ξινισμένες μούρες που μιλούν για αυτοκτονία ενός λαού, ας μη κρίνουν εξ ιδίων. Θα πρόκειται για ευτυχή αυτοκτονία της Αντιμνημονιακής Απάτης.

Οι Έλληνες, όμως, δεν προσφέρονται να βουλιάξουν μαζί του. Το Ευρώ σημαίνει πολλά για τους περισσότερους από αυτούς, ακόμα ΚΑΙ τους πελάτες, που υπό τέτοιες συνθήκες θα τον πουλήσουν ευχαρίστως. Δεν θα δεχτούν να χάσουν το Ευρώ από την ανικανότητά του.

Γι’ αυτό, όσο άθλιο κι αν καταντάει εξαιτίας του το νέο μνημόνιο, ΘΑ το υπογράψει. Αν διακινδυνεύσει το Ευρώ ο κ. Τσίπρας, ας μην επιστρέψει στην Ελλάδα. Θα έχει να αναμετρηθεί με εκατομμύρια «προδομένους» στους δρόμους. Το κίνημα «Μένουμε Ευρώπη» δεν θα είναι όπως προχτές. 

Όπως έστελναν οι Σπαρτιάτισσες στον πόλεμο τους αρσενικούς τους «Ή ταν ή επί τας», έτσι θα φαντασιωθούν και οι Έλληνες. Ότι έστειλαν τον κ. Τσίπρα να φέρει λύση εντός Ευρώ, αλλιώς να μη γυρίσει, παρά μόνο ξαπλωτός, επί της εθνικής ασπίδας που ήταν το Ευρώ. Ή ταν (εντός Ευρώ) ή επί τας (Γκρέξιτ), λοιπόν… Ή θα έρθεις με το Ευρώ στο χέρι ή θα έρθεις ξαπλωτός επί του Ευρώ, κυρ-πρωθυπουργέ μ’ ένα πράμα δηλαδή.

---

Υ.Γ. 1 Σενάρια αντιδημοκρατικής εκτροπής;

Είναι εκ προοιμίου αμφισβητούμενο κάποιο πολιτικό ντοκουμέντο, όταν φέρει την υπογραφή ενός αμφιλεγόμενου δημοσιογράφου. Το σενάριο του Crash, περί νέου πρωθυπουργού από τη σημερινή Βουλή, το οποίο χάλκευσαν ο κ. Τράγκας με τον κ. Σαμαρά, από τη μαμά του δεν νοείται ως σοβαρό. Ιδίως η εικαζόμενη στόχευση του σεναρίου στο πρόσωπο του χαρούμενου ελαφρολαϊκού κ. Καραμανλή, που τόσο ασύγγνωστα άργησε να αντιληφθεί ότι μας έριξε στα βράχια, το ακυρώνει εξ ορισμού.

Δεν νοείται να ανακληθεί ο ασυγχώρητος αίτιος της σημερινής καταστροφής, για να μαζέψει τις συνέπειές της. Όσο κι αν ανεξήγητα το κομματικό ρεπορτάζ εξακολουθητικά τον λιβανίζει ως σοβαρό και κρίσιμο παράγοντα της δημόσιας ζωής… Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τον συγκεκριμένο κύριο, πέρα από την ευγενή ιδιώτευση, να ’ναι καλά αυτός και η οικογένειά του.

Την Τρίτη ο Κώστας Σημίτης έκλεισε τα εβδομηνταεννέα (γεννήθηκε 23 Ιουνίου 1936). Υπό τη φόρτιση των δραματικών πολιτικών εξελίξεων γράψαμε στα σόσιαλ μίντια αυτό, για τον τελευταίο σοβαρό πρωθυπουργό που αξιωθήκαμε να έχουμε: «Μακάρι να μη ζήσουμε αυτά που ακόμα φοβόμαστε, ώστε να μη χρειαστεί και να προσφύγουμε ξανά στην εφεδρειακή αιγίδα του.

Τουλάχιστον το πάντοτε φρέσκο και καθαρό μυαλό του παραμένει εγρήγορο και παρόν. Αυτό προκύπτει και από το πρόσφατο κείμενό του, που ατυχώς πέρασε απαρατήρητο «Συνέδριο. Για ποιον σκοπό;»  όπου ειδικά στο τελευταίο μέρος του δείχνει το δρόμο για τη άρση των εθνικών αδιεξόδων.

Και μην αρχίζουμε πάλι τις πιπεριές για τον Άκη, για το έγκλημα του Χρηματιστηρίου και την Γκόλντμαν Ζαχς και τα άλλα όλα, υπάρχουν όλες οι απαντήσεις στα δυο παλιότερα «σημιτικά» μας κείμενα («Σημιτικά και λοιπά χαρισματικά» και «Περισσότερα Σημιτικά»).

Όλοι έχουμε αρχίσει να τρομάζουμε από το γεγονός ότι αποκαλύπτεται σταδιακά η δραματική ανικανότητα των σχιτζήδων που μας κυβερνούν, εδώ και μια δεκαετία. Εάν, ο μη γένοιτο, λοιπόν, τεθεί ζήτημα εθνικής εφεδρείας, δεν υπάρχει άλλη κορυφαία και σοβαρή περίπτωση διεθνούς και ευρωπαϊκού κύρους, για να συζητηθεί και αναζητηθεί. Φτάνει να δεχθεί ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός να αναλάβει ειδικό ρόλο ως επί κεφαλής (πραγματικής) κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, στηριγμένος από όλη τη βεντάλια των δημοκρατικών ευρωπαϊκών δυνάμεων. Αυτά για την ώρα.

Υ.Γ. 2 ΣΥΡΙΖΑ, επίσημα πια Κόμμα της Μικροδιαφθοράς

Ο απίστευτος κ. Κατρούγκαλος τα κατάφερε και εδώ:. Αποκαθίστανται οι επίορκοι γιατροί που διώχθηκαν για αδικήματα από το Δημόσιο. Μπας και ήταν και αυτοί πελάτες του; Οι δικαιολογίες ότι δεν έχουν εκδικαστεί οι περιπτώσεις τους από τα Πειθαρχικά Συμβούλια είναι επιεικώς περίεργες, ας δούμε γιατί.

Και μας θεωρούσαν υπερβολικούς κάποιοι, όταν λέγαμε πέρσι για τον ΣΥΡΙΖΑ «Η διακριτική και όχι μόνο στήριξη της μικροδιαφθοράς». Τώρα που αποκαθηλώνεται η αντιμνημονιακή απάτη, σιγά-σιγά, όλα θα πάρουν το δρόμο τους, μαζί και η αποκαθήλωση του αλαζονικού αξιακού συστήματος της «Αριστεράς».

Υ.Γ. 3 Je suis Αρκάς

ΤΟ Καθεστώς τα έχει παίξει. Ο καθοδηγούμενος υπανάπτυκτος ακροδεξιός οχλοπολτός επιτέθηκε και στον Αρκά, για το σκίτσο του που αναρτήσαμε ως εικονογράφηση του σημερινού μας κειμένου. Οι επιθέσεις έφεραν ως αποτέλεσμα την αναστολή λειτουργίας της σελίδας του… Το τέρας, στο οποίο μοιάζουν οι περισσότεροι Έλληνες σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, έχει χάσει τα αβγά και τα πασχάλια. Σαν να τα έχει φάει τα ψωμιά του. Η Μεγάλη Τετάρτη έρχεται με χίλια.