Σε βλέπω σκαρφαλωμένη πάνω στο δέντρο

Σε βλέπω σκαρφαλωμένη πάνω στο δέντρο, ετών δέκα, ατίθαση, ατάσθαλη, έτοιμη για όλα. Σε βλέπω και χαμογελάω σαν χαζή, γιατί μου θυμίζεις τον εαυτό μου ετών δέκα, ατίθαση, ατάσθαλη, έτοιμη για όλα. Μόνο που το δέντρο τότε ήταν στην αυλή μας στον Βόλο – συκιά ήταν. Αυτό εδώ το καημένο έχει φυτρώσει στο Πεδίον του Άρεως και προσπαθεί να επιζήσει για να καταπιεί τα καυσαέρια, ώστε να επιζήσεις κι εσύ.

Η ισχύς εν τη ενώσει λοιπόν, αδέρφια!