No Mercy: Η κουλτούρα του βιασμού ως τεμάχιο προς πώληση

Τις προηγούμενες ημέρες, το σκάνδαλο του διαδραστικού game «No Mercy» ήταν μια είδηση που πέρασε στα ψηλά: η ειδησεογραφία το κάλυπτε ως ένα παιχνίδι που (έτσι γενικόλογα) «προωθούσε την έμφυλη βία» και μετά από «διαμαρτυρίες της κοινότητας των gamers -και όχι μόνο- "κατέβηκε" από την πλατφόρμα», στην οποία μπορούσε να το βρει κανείς και να το αγοράσει. Στην πραγματικότητα, το παιχνίδι δεν προωθούσε απλώς την έμφυλη βία, παρουσίαζε τον βιασμό ως υπέρτατη τιμωρία κάθε γυναίκας που –κατά την άποψη του δημιουργού– δεν φέρθηκε σωστά.

Ειδικότερα, το παιχνίδι καλούσε τους παίκτες να «γίνουν ο χειρότερος εφιάλτης κάθε γυναίκας», αν αυτή «αξίζει να τιμωρηθεί» και με την πράξη του βιασμού να παρουσιάζεται ως «απόλυτη τιμωρία» κάποιας που απίστησε, που είπε ψέματα, που, τελοσπάντων, κατά τους φωστήρες που δημιούργησαν αυτό το ηλεκτρονικό εξάμβλωμα, δεν τους φέρθηκε όπως περίμεναν.

Και μπορεί το «No Mercy» όπως «ανέβηκε» στην πλατφόρμα Steam από την Zerat Games να «κατέβηκε», όμως η συζήτηση για την ηθική των διαδραστικών παιχνιδιών και τα όρια της δημιουργικής έκφρασης ήταν η επόμενη «πίστα» που έπρεπε να αντιμετωπίσουν όσες και όσοι διαμαρτυρήθηκαν...

Τι κι αν το να βιάσει κανείς τη μάνα του, επειδή απάτησε τον πατέρα του (ναι, ναι, αυτό είναι μέρος της πλοκής του παιχνιδιού..!) είναι κτηνωδία, μία πράξη πέρα από τα ανθρώπινα, πέρα κι από τα ζωώδη, η εταιρεία που δημιούργησε αυτό το «τέρας» είχε διαφορετική άποψη κι από εδώ ξεκινούν τα ακόμα πιο φρικτά.

Όμως, ας τα πάρουμε από την αρχή: Το «No Mercy», που αναπτύχθηκε από την Zerat Games ως διαδραστικό παιχνίδι, επέτρεπε στους παίκτες να αναλάβουν το ρόλο ενός άντρα πρωταγωνιστή, ο οποίος ενθαρρυνόταν να σκοτώσει, να βιάσει, να εκβιάσει, να «γίνει ο χειρότερος εφιάλτης κάθε γυναίκας», με περιεχόμενο που περιελάμβανε θέματα σεξουαλικής βίας, κυριαρχίας και αιμομιξίας.

Για πάνω από μια εβδομάδα το «No Mercy» παρέμεινε πανεύκολα προσβάσιμο και διαθέσιμο στο Ηνωμένο Βασίλειο για μόλις 9,99 λίρες, χωρίς ηλικιακούς περιορισμούς, χωρίς βαθμολογία PEGI και με ελάχιστη εποπτεία από τη μητρική εταιρεία του Steam, τη *Valve.

* Η Valve ένα θέμα με τα... παιχνίδια βιασμών το έχει: το 2019 είχε λανσάρει το Rape Day, το οποίο επίσης αναγκάστηκε να κατεβάσει η Steam άρον – άρον. Με λίγα λόγια τα κολλήματα των δημιουργών της είναι πολύ πολύ συγκεκριμένα.

Το παιχνίδι αφαιρέθηκε από την πλατφόρμα στον Καναδά και την Αυστραλία μέσα σε 24 ώρες, αλλά αποσύρθηκε από το Ηνωμένο Βασίλειο μόνο μετά από εκτεταμένη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης και εκστρατεία εναντίον του περιεχομένου του παιχνιδιού και της πρόσβασης σε αυτό παιδιών κάθε ηλικίας.

«Περιμένουμε από κάθε μία από αυτές τις (τεχνολογικές) εταιρείες να αφαιρέσουν το περιεχόμενο το συντομότερο δυνατό αφού λάβουν γνώση γι' αυτό», δήλωσε ο υπουργός Τεχνολογίας Peter Kyle στο LBC.

Αυτό απαιτεί ο νόμος, αυτό απαιτώ εγώ ως υπουργός και σίγουρα έτσι περιμένουμε να πράξουν οι πλατφόρμες που λειτουργούν και έχουν το προνόμιο της πρόσβασης στη βρετανική κοινωνία και τη βρετανική οικονομία. 

Και εδώ έρχεται η απάντηση της εταιρείας, η οποία υπερασπίζεται το περιεχόμενο ως «μυθοπλασία». Σε μια ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο, η Zerat Games υπερασπίστηκε το τερατούργημά της, υποστηρίζοντας ότι το «No Mercy» είχε «κακοποιηθεί» από τα ΜΜΕ και τους συντάκτες gaming.

«Δημιουργήθηκαν βίντεο στο Tik Tok και κάποιοι μίλησαν με μεγάλη σιγουριά για πράγματα που δεν υπήρχαν (στο παιχνίδι). Το σωστό θα ήταν να κάνετε εσείς οι ίδιοι λίγη έρευνα αντί να κυνηγάτε τυφλά τα views και τα κλικς», αντεπιτίθενται οι επικεφαλής της εταιρείας.

Και συνεχίζει η επιστολή στο ίδιο προκλητικό ύφος, μπερδεύοντας τα φετίχ με τον βιασμό και το συναινετικό σεξ με τις περί ανδρικής κυριαρχίας πεποιθήσεις:

«Η αιμομιξία στην πραγματική ζωή είναι κάτι αηδιαστικό και συμφωνούμε πλήρως με αυτό. Όπως και ο βιασμός. Εδώ επίσης, πρόθεσή μας δεν ήταν κανείς να πληγώσει κανέναν. Ωστόσο, συνδέεται στενά με τον εκβιασμό και την ανδρική κυριαρχία, που είναι επίσης φετίχ...(σ.σ.:!).  Καταλαβαίνουμε πλήρως ότι για πολλούς ανθρώπους τέτοια πράγματα μπορεί να είναι αηδιαστικά, αλλά κατά τη διάρκεια του σεξ, οι άνθρωποι πρέπει πραγματικά να κάνουν ό,τι θέλουν, αρκεί να μην βλάπτουν κανέναν».

Και τώρα ας κλασματοποιήσουμε τη φρίκη, μήπως και αντιληφθούμε τη ζημιά (γιατί το παιχνίδι μπορεί να «κατέβηκε», ωστόσο, η στρεβλωμένη εικόνα του κόσμου από την πλευρά της εταιρείας προφανώς και παραμένει).

Το Steam όπου και «ανέβηκε» το παιχνίδι, δεν είναι ένας διαδικτυακός τόπος για λίγους και ψαγμένους gamers ή έστω μια ιστοσελίδα που ζητούσε πρόσβαση με κωδικούς και κάποιου είδους εχέγγυο από την πλευρά των χρηστών, εχέγγυο περί ενηλικότητας, κ.λπ. Είναι ένα σημείο προσβάσιμο από οποιονδήποτε έχει πιστωτική κάρτα και φυσικά την πρόθεση να αγοράσει αυτό το «προϊόν».

Πιο κατανοητά: Το Steam είναι μια πλατφόρμα με περισσότερους από 120 εκατομμύρια μηνιαίους χρήστες, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που είναι κάτω των 18 ετών. Προϋποθέσεις για όριο ηλικίας, λοιπόν, δεν υπάρχουν και το μόνο πρόβλημα στο να αγοράσει ένας ανήλικος το παιχνίδι, είναι το να έχει πρόσβαση στην πιστωτική κάρτα των γονέων ή των κηδεμόνων του.

Η αντίδραση της εταιρείας στις οργισμένες αντιδράσεις που προκάλεσε το «προϊόν» της είναι μία προκλητική «μη απάντηση» που υποθάλπει την κουλτούρα του βιασμού και μετατοπίζει τη συζήτηση στην ελευθερία του λόγου.

Κατανοεί ο προγραμματιστής του παιχνιδιού –και συνεκδοχικά και η εταιρεία- τη διαφορά ανάμεσα στα συναινετικά παιχνίδια ρόλων και τη φετιχοποίηση ενός εγκλήματος εξουσίας, όπως είναι ο βιασμός; Μάλλον όχι.

Η θέση της εταιρείας, αντί ειλικρινούς συγνώμης, στέλνει τη μπάλα στην εξέδρα και ντριμπλάρει, ανησυχώντας για τα όρια της καλλιτεχνικής έκφρασης και τη λογοκρισία που «κατέβασε» το παιχνίδι από την αγορά! Αποστασιοποιείται από το φρικτό περιεχόμενο του No Mercy και τη ζημιά που μπορεί να προκαλέσει σε γυναίκες και θηλυκότητες, υποστηρίζοντας ότι οι σεξουαλικές ορέξεις –ακόμα και οι διεστραμμένες ή απανθρωποποιημένες- αντανακλούν κοινά kinks που εντοπίζονται στην ψυχαγωγία ενηλίκων, συμπεριλαμβανομένων των παιχνιδιών ρόλων που περιλαμβάνουν κυριαρχία και σενάρια ταμπού.

Πιο κατανοητά: Το να παρουσιάζεις την αιμομιξία και τον βιασμό ως τιμωρητικά «εργαλεία» εναντίον των γυναικών δεν αποτελεί απλώς υπέρβαση των ορίων. Αποτελεί ριζική διαγραφή τους, στεγνό μισογυνισμό και εισαγωγή στο manosphere που ευαγγελίζονται περιπτώσεις σαν τον Τέιτ. Κάπου εδώ ας σημειωθεί ότι αρκετοί χαρακτήρες των παιχνιδιών της Valve μοιάζουν (πολύ) στον «αγαπημένο» της incel κοινότητας, διαβόητο μισογύνη και εμπλεκόμενο σε υποθέσεις βιασμού και τράφικινγκ, μαζί με τον  αδελφό του Τρίσταν.

Η μπερδεμένη (και απολύτως μισογυνική) Zerat Games που θεωρεί ότι η πρόσβαση σε υλικό σεξουαλικής βίας μειώνει τα σεξουαλικά εγκλήματα, προφανώς και αγνοεί επιδεικτικά το ότι αυτός ο ισχυρισμός παραμένει αμφισβητούμενος στην ακαδημαϊκή κοινότητα.

Εκείνο, ωστόσο, που δεν μπορεί να καμουφλάρει, όσο μακροσκελείς απαντήσεις κι αν συντάξει, είναι ότι η συναίνεση στο σεξ μπορεί να μην εμπνέει τη μυθοπλασία της, κρατά όμως καθαρές τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο «όχι» και το «ναι», σε όλα τα στάδια συνεύρεσης δύο ή περισσότερων ανθρώπων.

Και ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι αυτό το γνωρίζουν οι ενήλικες (μπορεί να μας «μιλήσει» γι’ αυτό η στατιστική των βιασμών σε Ευρώπη και ΗΠΑ), σίγουρα δεν το γνωρίζουν οι ανήλικοι που έχουν πρόσβαση σε πλατφόρμες μεγέθους Steam και προϊόντα εταιρειών όπως η Zerat.

Προφανώς και δεν αρκεί το Adolescence να «φωνάζει» μέσα από κάθε επεισόδιό του για την τοξική αρρενωπότητα και τη δικτύωση των incels, αλλά ότι η κουλτούρα του βιασμού θα πωλούνταν ως τεμάχιο σε διαδικτυακό ράφι και θα προπαγανδιζόταν τόσο απροκάλυπτα και αναπολογητικά, τότε ναι, σίγουρα μιλάμε για τον «χειρότερο εφιάλτη κάθε γυναίκας».