Τι άλλο πρέπει να κάνει για να απολυθεί ένας πανεπιστημιακός υπάλληλος;
«Υπάλληλοι του ΕΚΠΑ κατέβασαν τους σέρβερ του πανεπιστημίου, και όχι μόνο δεν έχουν ήδη απολυθεί αλλά όλοι ξέρουμε ότι θα συνεχίσουμε να τους πληρώνουμε»
Ο Μάνος Βουλαρίνος γράφει για τους διοικητικούς υπαλλήλους του ΕΚΠΑ που έριξαν τον σέρβερ, και την αναστολή των καθηκόντων τους
Είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι Έλληνες (και όσοι ξένοι έχουν ζήσει πάνω από λίγους μήνες στη χώρα που κατοικεί ο εξυπνότερος/εργατικότερος/πιο βασανισμένος λαός του κόσμου) ξέρουν πως η σωστή απάντηση στην ερώτηση «Τι άλλο πρέπει να κάνει για να απολυθεί ένας πανεπιστημιακός υπάλληλος;» είναι «δεν πρόκειται να απολυθεί ό,τι κι αν κάνει». Ακριβώς όπως κάθε άλλος δημόσιος υπάλληλος, ο πανεπιστημιακός υπάλληλος δεν απολύεται ποτέ. Για κανέναν λόγο. Ακόμα κι αν σαμποτάρει τη λειτουργία του πανεπιστημίου από το οποίο εισπράττει την αμοιβή του (θα έγραφα «στο οποίο εργάζεται» αλλά δεν θέλω να κάνω το κείμενο τόσο χιουμοριστικό).
Αυτό το ξέρουν και εκείνοι οι διοικητικοί υπάλληλοι του ΕΚΠΑ οι οποίοι προχθές κατέβασαν τους σέρβερ του ιδρύματος προκειμένου να σαμποτάρουν τις εξετάσεις που θα γίνονταν διαδικτυακά, αφού πολλές σχολές είναι υπό κατάληψη από τις ομάδες των κομματοκούταβων και των παραβατικών που μαζί με το καθηγητικοϋπαλληλικό κατεστημένο τρώνε σαν σαράκι τα κρατικά πανεπιστήμια.
Θα το γράψω όσο πιο απλά μπορώ ξέροντας ότι δυστυχώς κανείς δεν πρόκειται όχι απλώς να σοκαριστεί αλλά ούτε καν να εκπλαγεί: Υπάλληλοι του ΕΚΠΑ κατέβασαν τους σέρβερ του πανεπιστημίου και σαμπόταραν τις εξετάσεις των φοιτητών, και όχι μόνο δεν έχουν ήδη απολυθεί αλλά όλοι ξέρουμε ότι θα συνεχίσουμε να τους πληρώνουμε προκειμένου να ξανασαμποτάρουν όποια διαδικασία δεν έχει την έγκρισή τους. Όλοι ξέρουμε ότι η ΕΔΕ που με τα χίλια ζόρια ξεκίνησαν οι πρυτανικές αρχές δεν θα καταλήξει πουθενά ή θα καταλήξει σε μια τυπική και χωρίς καμία ουσιαστική συνέπεια τιμωρία. Ο ένας από τους υπαλλήλους που καμάρωσε για το σαμποτάζ τέθηκε σε αναστολή καθηκόντων, δηλαδή πληρώνεται για να μην πηγαίνει στη δουλειά, αλλά τίποτα από το παρελθόν του δημοσίου δεν με κάνει να πιστεύω ότι θα μείνει μακριά από το πανεπιστήμιο για πάντα.
Άλλωστε το καθηγητικό και το υπαλληλικό κατεστημένο είναι οι καλύτεροι σύμμαχοι αφού παίζουν ο καθένας τον ρόλο χεριών που, νίβοντας το ένα το άλλο, καταφέρνουν να εκμεταλλεύονται την απροθυμία των κυβερνήσεων (γεμάτες μέλη του καθηγητικού κατεστημένου κι αυτές) να κάνουν τα πανεπιστήμια χώρους σπουδών και όχι χώρους τακτοποίησης επαγγελματικών αναγκών και στρατολόγησης κομματικών στελεχών.
Αυτό το κατεστημένο ξέρει ότι κινδυνεύει χάνοντας το μονοπώλιο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και φαίνεται να παίζει τα ρέστα του, και αυτό θα ήταν διασκεδαστικό αν τα ρέστα δεν ήταν οι ίδιοι οι κανονικοί φοιτητές (όταν γράφω «κανονικοί φοιτητές» εννοώ όσους βρίσκονται στο πανεπιστήμιο για να σπουδάσουν). Αυτοί που είναι τα θύματα των τραμπουκισμών, των βανδαλισμών, των καταλήψεων και των σαμποτάζ που μέχρι στιγμής παραμένουν ατιμώρητα.
Όπως δηλαδή συμβαίνει σε όλο το δημόσιο με τους παραβατικούς και επικίνδυνους υπαλλήλους.
Πάρτε για παράδειγμα τους ΟΥΚάδες που συνελήφθησαν επειδή είχαν στην κατοχή τους εκρηκτικά. Δεν ήταν η πρώτη τους σύλληψη. Είχαν και στο παρελθόν συλληφθεί για υποθέσεις ναρκωτικών. Ξέρετε ποια ήταν η «τιμωρία» που τους επιφύλαξε το Πολεμικό μας Ναυτικό; Τους μετέθεσε σε διοικητικό πόστο. Γιατί ποιος δεν θέλει να έχει στις τάξεις του συλληφθέντες για υποθέσεις ναρκωτικών; Και ποιος δεν θέλει στα πανεπιστήμια του να «εργάζονται» σαμποτέρ των σπουδών; Και μπράβο τους.
20°
