Ελλαδα

Το βαθύ κράτος του ΕΣΥ

Εγκλωβισμένο στις αγκυλώσεις που του έχει δημιουργήσει το δικό του βαθύ κράτος, το ΕΣΥ είναι αδύναμο για να πορευθεί με αξιοπρέπεια στις απαιτήσεις του σήμερα

Παύλος Ι. Αλεξιάδης
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Οι παθογένειες του ΕΣΥ, η πανδημία του κορωνοϊού, οι παραιτήσεις γιατρών και η ανάγκη για άμεσες κεντρικές πολιτικές πρωτοβουλίες

Τα τελευταία σαράντα χρόνια η Ελλάδα, συστηματικά και μεθοδικά, έχει χτίσει από ένα βαθύ κράτος σε κάθε τομέα του δημοσίου. Δεν είναι σαν το βαθύ κράτος της Τουρκίας που αποτελούταν από την ελίτ του κρατικού μηχανισμού και διοικούσε με σκιερό τρόπο τη χώρα. Στην Ελλάδα το βαθύ κράτος είναι νοοτροπία που υπαγορεύει την προσαρμογή σε καθημερινές προβληματικές καταστάσεις, την απροθυμία για την επίλυση των προβλημάτων με αποτέλεσμα αυτά να γίνονται χρόνια, είναι η εξαντλητική γραφειοκρατία που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του κ. Πιερρακάκη εξακολουθεί να υπάρχει, είναι η ανοργανωσιά, είναι η ανευθυνότητα, είναι η κεντρική αδιαφορία, είναι η έλλειψη πρωτοβουλίας. Και αν τα μαζέψεις όλα αυτά τα «είναι» μαζί, το αποτέλεσμα που θα δημιουργηθεί φαντάζει καταστρεπτικό. Πρόσφατα, με το δυστύχημα στα Τέμπη όλοι ανακαλύψαμε ξαφνικά το βαθύ κράτος που κυβερνούσε τον ΟΣΕ τόσα χρόνια και είναι το βασικό αίτιο της τραγωδίας. Όπως και στον ΟΣΕ έτσι και στο ΕΣΥ υπάρχει απλωμένο αυτό το φάσμα του βαθέως κράτους.

Τα προβλήματα στο ΕΣΥ δεν ανακαλύφθηκαν τώρα, υπήρχαν και ήταν πολύ σοβαρά, αλλά το σύστημα είχε ακόμα αντοχές για να ανταπεξέλθει. Η μεγάλη ανατροπή έγινε με την κρίση της πανδημίας του κορωνοϊού, που κανένα σύστημα υγείας παγκοσμίως δεν ήταν φτιαγμένο για να αντέξει. Το ΕΣΥ έφτασε στα όριά του και τα ξεπέρασε. Η εξάντληση του υγειονομικού προσωπικού και των υποδομών έφτασε σε ακραία επίπεδα. Από αυτό το μεγάλο τραύμα το σύστημα υγείας θα κάνει χρόνια να συνέλθει. Και σήμερα, την επομένη της πανδημίας, με την επανέναρξη της απαιτητικής πραγματικότητας, το καλούμε να ανταποκριθεί πλήρως στις προ-covid συνθήκες. Αδυνατεί να εξυπηρετήσει τους εκατοντάδες πολίτες που καταφεύγουν καθημερινά στα ΤΕΠ. Αδυνατεί να βρει αναισθησιολόγους για να το επανδρώσουν. Αδυνατεί να εξυπηρετήσει τον χειρουργικό όγκο των περιστατικών που συσσωρεύονται συνεχώς.

Εγκλωβισμένο στις αγκυλώσεις που του έχει δημιουργήσει το δικό του βαθύ κράτος, το ΕΣΥ είναι αδύναμο για να πορευθεί με αξιοπρέπεια στις απαιτήσεις του σήμερα

Εγκλωβισμένο στις αγκυλώσεις που του έχει δημιουργήσει το δικό του βαθύ κράτος, το ΕΣΥ είναι αδύναμο για να πορευθεί με αξιοπρέπεια στις απαιτήσεις του σήμερα. Οι γιατροί εξουθενωμένοι βρίσκονται ανάμεσα σε αυτήν τη μέγγενη, ασφυκτιούν και για αυτό αποχωρούν και ιδιωτεύουν. Ένας αφελής θα μπορούσε να πει πως τα κίνητρα είναι μόνον οικονομικά. Ασφαλώς υπάρχει πάντα και το οικονομικό κίνητρο –δεν είμαστε εκτός του κόσμου τούτου ώστε να το αγνοούμε αυτό–, αλλά αν δει κάποιος πραγματικά τον μόχθο, την έλλειψη αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας και την καθημερινή σύγκρουση των ιατρών με όλες τις παθογένειες που περιγράψαμε, θα κατανοούσε πλήρως τα κίνητρα της αποχώρησης.

Η κατάσταση στο ΕΣΥ έχει φτάσει στο «και πέντε», εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Δεν μπορείς, μαστιγώνοντας ένα κουτσό άλογο, να παράγεις έργο. Δεν αρκούν οι εύηχες εξαγγελίες για προσλήψεις προσωπικού όταν αυτό δεν οργανώνεται και δεν κατανέμεται σωστά. Οι κεντρικές πολιτικές πρωτοβουλίες πρέπει να ληφθούν άμεσα. Αναμένουμε να δούμε μέτρα σύσφιξης της συνεργασίας ανάμεσα στη δημόσια και ιδιωτική υγεία που είχαν ξεκινήσει την περίοδο της πανδημίας. Η συνεργασία αυτή  που πρέπει να πραγματοποιηθεί προς όφελος και των δύο πλευρών και όχι με όρους επίταξης ή άλλης μορφής κρατικής ποδηγέτησης είναι ο μόνος τρόπος για τη γρήγορη διακίνηση των χειρουργικών κυρίως περιστατικών. Αναμένουμε άμεσα την πρωτοβουλία για δημιουργία πρωτοβάθμιου συστήματος υγείας που θα ανακουφίσει την καθημερινή τραγική κατάσταση στα ΤΕΠ των νοσοκομείων με τις ουρές εκατοντάδων και τις πολύωρες αναμονές. Δύσκολες λύσεις, αλλά λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα αν ασφαλώς τις αφήσει να λειτουργήσουν το βαθύ κράτος…