Ο Φώτης Γεωργελές μοιράζεται εικόνες, σκέψεις και παρατηρήσεις από το καλοκαίρι του 2023 και τις διακοπές.
Να το πάρουμε απόφαση, η ζωή μας δεν θα είναι ποτέ ξανά ανέμελη. Πρέπει να προετοιμαστούμε γι’ αυτό, να συνηθίσουμε ότι νέα κανονικότητα θα είναι η κρίση. Οι σκληρές εποχές φτιάχνουν τους δυνατούς ανθρώπους. Πρέπει να μάθουμε πώς θα γίνουμε τέτοιοι.
Η ζωή είναι συναρπαστική. Όσο δύσκολη κι αν είναι, μόνο αυτή έχουμε. Θέλουμε να τη ζήσουμε μέχρι το τελευταίο λεπτό. Μόνο που για να τα καταφέρουμε πρέπει να αποκτήσουμε μια νέα, απαραίτητη, ξεχασμένη για μερικές γενιές, ιδιότητα: Ανθεκτικότητα.
Χρειαζόμαστε δύναμη. Και πάντα περιέργεια, επιθυμία, πάθος. Μόνο έτσι μπορείς να ζεις.
Θα συνεχίσουμε να ζούμε. Να δουλεύουμε, να διασκεδάζουμε, να πηγαίνουμε διακοπές. Όμως θα εκπαιδεύουμε τους εαυτούς μας να είναι έτοιμοι, να είναι ώριμοι, να είναι δυνατοί. Κυρίως να μπορούν να καταλάβουν, να ακούσουν. Να νιώθουν.
Στην εποχή που έρχεται, ο νέος άνθρωπος που μας χρειάζεται, είναι αυτός που μπορεί να αισθανθεί αγάπη, αφοσίωση, αλληλεγγύη, αυτός που καταλαβαίνει τον πόνο των άλλων. Ακόμα και στο τρομαγμένο βλέμμα ενός ζώου που προσπαθεί να ξεφύγει από τις φλόγες.
Η ζωή είναι πολλές παράλληλες προσωπικές ιστορίες. Τη στιγμή που κάποιοι προσπαθούν να συνέλθουν από μια καταστροφή, άλλοι φεύγουν για διακοπές. Έτσι είναι, έτσι πρέπει να είναι. Η ζωή αλλάζει. Αρκεί να υπάρχει κάποιος κάπου να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία.
Πάρε μια βαθιά ανάσα. Μη μιλάς για λίγο. Μάθε να ακούς τους άλλους. Πολλές φορές οι άνθρωποι περισσότερο από το να τους μιλήσεις έχουν ανάγκη να τους ακούσεις. Μην έχεις γνώμη για τα πάντα. Δεν ξέρεις τι δεν ξέρεις. Μην είσαι τόσο σίγουρος.
Σταμάτα να ανησυχείς για το μέλλον σου. Ό,τι κι αν κάνεις, συντομεύει κάθε μέρα που περνάει. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι’ αυτό.
Μπορείς όμως να σκεφτείς τι θα κάνεις αύριο. Πού θα είσαι την 1η Αυγούστου.
Προετοίμασε τα όνειρά σου. Κράτα αυτό τον μήνα για σένα. Ο Αύγουστος είναι ο πιο ελληνικός μήνας.
Ετοίμασε τα πράγματά σου. Ετοίμασε πρώτα τον εαυτό σου. Μερικές φορές αν δεν είσαι με κάποιον, δεν ξέρεις πού θες να πας. Άλλοτε πάλι θέλεις να κλείσεις ένα ραντεβού μόνο με τον εαυτό σου. Να ακούσεις σιωπηλός, για μια φορά, τι έχει να σου πει. Υπάρχει τόσος θόρυβος που δεν μπορούμε να ακούσουμε τι μας λέει το σώμα μας.
Στις διακοπές το αγαπάμε λίγο περισσότερο. Το προσέχουμε. Το κοιτάζουμε χωρίς ρούχα. Στις διακοπές κοιτάζουμε τους άλλους ανθρώπους, τα σώματα γύρω μας. Φοράμε όλοι μαύρα προστατευτικά γυαλιά για να το επιτύχουμε, στην εποχή μας η απευθείας επαφή είναι επικίνδυνη.
Σκέψου τα μάτια που κρύβονται πίσω από μαύρα γυαλιά και μίλα σ’ αυτά.
Βγάλε τα εισιτήρια για το καράβι. Ετοίμασε το αυτοκίνητο, άλλαξε λάδια. Στον προφυλακτήρα έχει φυτρώσει ένα λουλούδι. Δεν μου πάει να το κόψω.
Ποιον θέλεις να αποχαιρετήσεις; Ποιος θα σου λείψει; Εσύ θα λείψεις σε κανέναν; Ποιος θέλουμε να μας πει «ησύχασε, μωρό μου, δεν είναι τίποτα, θα περάσει κι αυτό, όλα θα πάνε καλά»;
Φλόγες στην τηλεόραση. Πορτοκαλί οθόνες τρεμοσβήνουν. Απώλειες που νιώθεις δικές σου, χάθηκαν για να προστατεύσουν εσένα.
Νυχτερινές βόλτες με άπνοια, ριπές πυρωμένου αέρα, εξατμίσεις, πεζοδρόμια που αχνίζουν. Έργα επί της οδού. Διασταυρώνονται οι πορείες χωρίς να συναντιούνται οι άνθρωποι, τα βλέμματα των Αθηναίων έχουν μια επιδεικτική αδιαφορία, τόσα δύσκολα χρόνια, δεν ένιωσαν την ανάγκη να έρθουν πιο κοντά.
Πρέπει να φύγω. Η ζωή έχει να κάνει με την επιβίωση. Η ζωή βασίζεται στην ανάγκη να συνεχίσεις.
Είναι αυτή η ζωή που περιμέναμε να ζήσουμε;
Ανατολή ηλίου 06:21. Δύση ηλίου 20:41. Έχεις πολλή ώρα. Πρέπει να μαζέψεις ό,τι από τη ζωή σου έχει απομείνει. Ό,τι θα χρειαστείς τις επόμενες μέρες.
Η αγάπη πρέπει να είναι ανάλαφρη, να μην απαιτεί, να μην κουράζει. Δεν είναι ποτέ έτσι.
Οι άντρες και οι γυναίκες θα έπρεπε να έχουν μια απόσταση ασφαλείας ανάμεσά τους, την οποία θα διένυαν όταν τους οδηγούσε η επιθυμία.
Πού χάθηκε τόση γνώση που είχα;
Πόσο συχνά παραδέχεσαι ότι δεν ξέρεις κάτι;
Δεν είμαι σίγουρος για τίποτα. Αυτή είναι η ανθρώπινη συνθήκη.
Επιτρέπεται στον σημερινό κόσμο η σιωπή; Καμιά φορά έχουμε ανάγκη να μην είμαστε απολύτως ξεκάθαροι με τους άλλους γύρω μας. Ούτε καν με τον εαυτό μας.
Ονειρευόμαστε αυτά που φοβόμαστε κι αυτά που επιθυμούμε.
Η ατμόσφαιρα είναι πια συνέχεια βαριά. Υπάρχει μια ένταση στον αέρα όπως πριν την καταιγίδα, όταν σε πιάνει κάτι σαν δύσπνοια και περιμένεις να ξεσπάσει ο χαλασμός.
Είναι ώρα για διάλειμμα. Θα βρεις χρόνο. Θα βρεις τόπο. Θα βρεις συντροφιά.
Σταμάτησε για λίγο ό,τι κάνεις. Σου χρειάζεται.
Η ζωή είναι τέχνη. Θέλω να κερδίσω λίγο χρόνο για να τη μάθω καλύτερα. Όχι πολύ, καμιά 50αριά χρόνια.
-Μοναχικές νύχτες, δύσκολες μέρες.
-Ιδρωμένα σεντόνια, ο ήχος ενός αιρ κοντίσιον που αργά καταρρέει. Ρούχα που κολλάνε πάνω σου. Ζέστη, πηχτή ζέστη, υγρή, φλογισμένος αέρας. Ένα γέλιο στην πλατεία Συντάγματος, δυο κορίτσια πιασμένα χέρι χέρι στο συντριβάνι. Ζούνε το ελληνικό καλοκαίρι τους. Δεν τις ενδιαφέρει τίποτα άλλο.
Τα μάτια τους αστράφτουν, γι’ αυτή τη στιγμή είναι ευτυχισμένες.
Ένα μηχάνημα του Δήμου μπρος πίσω καθαρίζει με μονότονο θόρυβο. Ένα φορτηγό ξεφορτώνει εμπόρευμα στο Zara. Κάποιος μιλάει με ένταση στο ακουστικό, οργισμένος, μόνος του. Θυμωμένοι εξωτερικά, τόσο φοβισμένοι μέσα τους.
Ένα σκυλί ξαπλωμένο στην άσφαλτο με τη γλώσσα έξω. Παρέες σταματάνε στον τύπο με την κιθάρα που τραγουδάει παράφωνα Ντίλαν. Είναι χαρούμενοι, η Αθήνα το καλοκαίρι ανήκει στους ξένους της. Είναι ευτυχισμένοι μόνο και μόνο επειδή είναι εδώ. Απλώς επειδή βρίσκονται εδώ.
Πόσα ταξίδια ακόμα έχεις να κάνεις;
Δεν μετράμε, η αφαίρεση είναι η πιο οδυνηρή πράξη.
Θλιμμένες πόλεις.
Η πόλη σου καίει. Τα πεζοδρόμια γλιστράνε. Τα σκουπίδια μυρίζουν. Οι άνθρωποι δεν κοιτάζονται πια στα μάτια, είναι λαχανιασμένοι, ευερέθιστοι, επιθετικοί, χαμένοι σε οδυνηρές σκέψεις δύσκολης ζωής. Φύγε.
Αν θέλεις να την αγαπάς πάντα, φύγε για λίγο.
Μάζεψε τα πράγματά σου, κλείσε το ψυγείο, κλείσε τον διακόπτη, κλείσε τα προβλήματα μέσα στο άδειο σπίτι.
Σωτηρία καμιά φορά είναι να μπορείς να ξεχνάς πράγματα που θα ’πρεπε να θυμάσαι. Έστω, για λίγο.
