Ελλαδα

Σε βλέπω να βγάζεις φτερούγες

Είσαι η μάνα του παιδιού ΑμΕΑ. Από τη στιγμή που θα γεννηθεί, τα κόκαλα της πλάτης σου τρίζουν, σαν κάτι αλλόκοτο να πάει να φυτρώσει εκεί. Μην τρομάζεις, φτερά είναι

Λένα Διβάνη
ΤΕΥΧΟΣ 879
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Η συγγραφέας Λένα Διβάνη γράφει για τις μητέρες των παιδιών ΑμΕΑ

Σε βλέπω να αγωνίζεσαι σαν τον Ηρακλή αλλά οι άθλοι σου είναι αμέτρητοι. Είσαι η μάνα του παιδιού ΑμΕΑ. Από τη στιγμή που θα γεννηθεί, τα κόκαλα της πλάτης σου τρίζουν, σαν κάτι αλλόκοτο να πάει να φυτρώσει εκεί. Μην τρομάζεις, φτερά είναι. Σε προετοιμάζουν γιατί πρέπει να γίνεις άγγελος χωρίς σωματικές ή ψυχικές ανάγκες δικές σου, πρέπει να τρέξεις για το παιδί.  Αν δεν τρέξεις εσύ, το παιδί θα βρεθεί στα σκουπίδια, κανείς δεν νοιάζεται –το ξέρεις– κι ο άντρας σου έχεις δει πως το κοιτάει όταν αποκάμει. Μόνον εσύ αντέχεις γιατί ποιος άλλος;

Σε κοιτούσα χτες δίπλα μου στην πτήση Μαδρίτη-Σάντα Κρουζ. Του έβαζες τη ζώνη ασφαλείας, τακτοποιούσες τα μαλλιά να μην πέφτουν στα μάτια του, του βρήκες ταινία να τον ηρεμήσει, ζήτησες νερό τρεις φορές όταν δίψασε, του χαμογελούσες όταν εκνευριζόταν, χαμογελούσες στους γύρω όταν εκνευρίζονταν με αυτόν. Μόνο μια στιγμή σε 11 ώρες ταξίδι ηρέμησες κι έκλεισες τα μάτια: ήταν στην τουαλέτα όπου δεν χωρούσατε μαζί. Κατάλαβες γιατί ακούς τα φτερά σου να φυτρώνουν καθώς το κρατάς στην αγκαλιά στο μαιευτήριο; Γιατί σ' έχουν αφήσει μόνη σου να χτυπιέσαι για να μην το αφήσεις μόνο του το παιδάκι σου. Θα αγιάσεις. Θα γίνεις άγγελος. Κάτι άλλο θα γίνεις – άνθρωπος πάντως δεν επιτρέπεται να είσαι πια.