Κώστας Καζάκος: Σαν σήμερα 29 Μαΐου η γέννηση του ηθοποιού - Το αφιέρωμα της Finos Film
Σαν σήμερα 29 Μαΐου του 1935 γεννήθηκε ο Κώστας Καζάκος. Ο σπουδαίος ηθοποιός έφυγε από τη ζωή τον Σεπτέμβριο, αφήνοντας παρακαταθήκη μοναδικές ερμηνείες. Σήμερα, η Finos Film ετοίμασε ένα μικρό αφιέρωμα.
«Ανήσυχο πνεύμα, με βαθιά καλλιέργεια και πληθωρική προσωπικότητα, ο Κώστας Καζάκος ήταν ένας από τους "μεγάλους" της γενιάς του. Ηθοποιός, δάσκαλος, σκηνοθέτης, μεταφραστής, πατέρας και παππούς, δεν έκανε εκπτώσεις στην αλήθεια της τέχνης του, δηλώνοντας πιστά "παρών" μέχρι το τέλος», γράφει η Finos Film και συμπληρώνει: «Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1935 και "έφυγε" τον περασμένο Σεπτέμβρη στα 87 του χρόνια. Τον θυμόμαστε μέσα από στιγμές του στις ταινίες "Η Λεωφόρος του Μίσους", "Κοντσέρτο για Πολυβόλα", "Πεθαίνω Κάθε Ξημέρωμα", "Εν Ονόματι του Νόμου" και "Οι Σφαίρες δεν Γυρίζουν Πίσω"».
Ο Κώστας Καζάκος γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας στις Μαΐου 1935 και ήταν απόφοιτος της Σχολής Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου (συγκεκριμένα του τμήματος Ηθοποιών και Σκηνοθετών) καθώς και της Δραματικής Σχολής Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.
Στα 18 του, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει παιδαγωγός ωστόσο η αριστερή κληρονομιά του πατέρα του έγινε λόγος αρνητικής αντιμετώπισής του από το πανεπιστήμιο. Του ζητούσαν χαρτί κοινωνικών φρονημάτων και επειδή δεν το είχε, δεν του επέτρεψαν την εγγραφή του στη σχολή. Έτσι, άλλαξε σταδιοδρομία και φοίτησε στην Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου (1953-1956) και στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν (1954-1957).
Ο Κώστας Καζάκος ήταν ιδρυτικό μέλος του Ελληνοαραβικού Συνδέσμου και μέλος της Επιτροπής Άδειας Άσκησης επαγγέλματος του Ηθοποιού, συνιδρυτής του Ελεύθερου Θεάτρου (μαζί με τον Λέοντα Τριβιζά) και ιδρυτής του ιδρύματος «Τζένη Καρέζη».
Στη διάρκεια της ζωής του ο Κώστας Καζάκος υπήρξε επίσης:
Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου,
γενικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Ελεύθερου Θεάτρου και Πρόεδρος της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης.
Το 1973, τιμήθηκε με το Α’ Χρυσό Βραβείο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την αρτιότερη παραγωγή, της μεταφοράς της Λυσιστράτης.
Τιμήθηκε επίσης με τον «Χρυσό Απόλλωνα», βραβείο ηθοποιού Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών το 1967, και Α΄ Χρυσό Βραβείο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1973 για την αρτιότερη θεατρική παραγωγή («Λυσιστράτη») και με το Βραβείο της Ένωσης Θεατρικών Συγγραφέων και Κριτικών για το σύνολο της προσφοράς του.
Ο Κώστας Καζάκος είχε κατέβει στην πολιτική. Ειδικότερα, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007 και του Οκτωβρίου 2009 εκλέχθηκε βουλευτής με το ΚΚΕ, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
Ο Κώστας Καζάκος στον κινηματογράφο και στο θέατρο
Η πρώτη εμφάνιση του Κώστα Καζάκου στο θεατρικό σανίδι έγινε το 1957 στο έργο του Μπρεχτ «Ο κύκλος με την κιμωλία».
Τα επόμενα χρόνια είχε σημαντικούς ρόλους σε σπουδαία έργα συγγραφέων όπως ο Ιάκωβος Καμπανέλλης («Η αυλή των θαυμάτων»), ο Άρθουρ Μίλερ («Ψηλά απ’ τη γέφυρα»), ο Κάρλο Γκολντόνι («Λοκαντιέρα»), ο Ζαν-Πολ Σαρτρ («Νεκροί χωρίς τάφο»), ο Τενεσί Ουίλιαμς («Γυάλινος Κόσμος»), αλλά και σε έργα του Σοφοκλή («Αντιγόνη») και του Αριστοφάνη («Όρνιθες») στο Θέατρο Τέχνης και στους θιάσους της Κυρίας Κατερίνας, του Αλέκου Αλεξανδράκη, της Άννας Συνοδινού και της Έλλης Λαμπέτη.
Στη μακρά προσφορά του στο θέατρο ανεξίτηλη σφραγίδα άφησε η θρυλική παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» με την Τζένη Καρέζη και τον θίασο τους το 1973, μετά την άλλη κοινή επιτυχία τους «Θεοδώρα η μεγάλη» 1968, και αργότερα «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;» (1982) του Έντουαρντ Άλμπι σε σκηνοθεσία του Ζιλ Ντασέν, «Διαμάντια και μπλουζ» (1990) της Λούλας Αναγνωστάκη, που ήταν και η τελευταία κοινή τους εμφάνιση.
Το 1956 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο, στη σατιρική ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου «Η αρπαγή της Περσεφόνης», σε σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη.
Τα επόμενα χρόνια πρωταγωνίστησε μεταξύ άλλων στις ταινίες:
«Το μπλόκο», του Άδωνι Κύρου (1965),
«Το παρελθόν μίας γυναίκας» (1968) του Γιάννη Δαλιανίδη,
«Η λεωφόρος του μίσους» (1968) του Νίκου Φώσκολου,
«Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα» (1969) του Νίκου Φώσκολου,
«Κονσέρτο για πολυβόλα» (1967) του Ντίνου Δημόπουλου,
«Μια γυναίκα στην Αντίσταση» (1970) του Ντίνου Δημόπουλου,
«Λυσιστράτη» (1972) του Γιώργου Ζερβουλάκου,
«Ιφιγένεια» (1977) του Μιχάλη Κακογιάννη,
«Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» (1980) του Νίκου Τζήμα,
«Ο δραπέτης» (1991) του Λευτέρη Ξανθόπουλου.
Ο ηθοποιός Κώστας Καζάκος είχε ξεχωρίσει από νωρίς για το υποκριτικό του ταλέντο και την πληθωρική του παρουσία.
