Ελλαδα

Καθημερινοί ήρωες: Άντρας έσωσε μια άγνωστή του γυναίκα

Η είδηση πέρασε στα ψιλά αλλά συγκίνησε

Μανίνα Ζουμπουλάκη
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο Δημήτρης Τσουλκανάκης, αστυνομικός, έσωσε λουόμενη από βέβαιο πνιγμό στην Αλεξανδρούπολη.

Ο άνθρωπος έπινε τον καφέ του λέει στη δημοτική πλαζ της Αλεξανδρούπολης όταν άκουσε να φωνάζουν βοήθεια από τη θάλασσα, τα παράτησε όλα, βούτηξε και κολύμπησε μέχρι την γυναίκα που πνιγόταν. Την έβγαλε στην αμμουδιά, την γύρισε στο πλάι, την βοήθησε να συνέλθει, «Δεν χρειαζόταν Πρώτες Βοήθειες», είπε μετά, «αλλά καλό είναι να μαθαίνουν τα παιδιά στο σχολείο Πρώτες Βοήθειες, θα έπρεπε να ξέρουμε όλοι πώς να βοηθήσουμε έναν άλλον άνθρωπο που κινδυνεύει!»

Δεν ξέρω τι έγινε μετά, αν η γυναίκα γύρισε στην οικογένειά της και της έβαλαν χέρι, που πήγε να κολυμπήσει στα βαθιά ενώ δεν είναι τζόβενο, αν σκέφτονται τι δώρο να κάνουν στον άνθρωπο που της έσωσε τη ζωή. Ο οποίος ήταν σεμνός όπου τον πέτυχα, δεν έκανε ταρατατζούμ γύρω από τον εαυτό του παρά είπε αρκετές φορές ότι θα έπρεπε όλοι να μαθαίνουμε Πρώτες Βοήθειες, και καλά έκανε. Δεν έχω σώσει ποτέ κανέναν – προχθές δερνόντουσαν δύο πιτσιρικάδες στην Χέυδεν, ο ένας έβγαλε μαχαίρι και έφυγα τρέχοντας, βούτηξα στο σταθμό του ηλεκτρικού χωρίς να κοιτάζω πίσω μου. Κάποτε ο αδερφός μας πήγε να βοηθήσει μια γυναίκα που την χτυπούσε ο σύντροφός της στο δρόμο, στην Αγίου Μελετίου, κα η γυναίκα άρχισε να τον βρίζει, τον επίδοξο σωτήρα της. Δεν είναι δικαιολογία, το «κινδυνεύω αν πλησιάσω», ούτε το ακόμα καλύτερο «μα πότε να επέμβω;» αλλά είναι αλήθεια: δεν ξέρουμε πότε κινδυνεύουμε, ούτε πότε πρέπει να επέμβουμε.

Εκτός αν πνίγεται κάποιος, αν είμαστε γεροί κολυμβητές κι αν δεν διστάζουμε να πέσουμε στο νερό, όπως ο άνθρωπος στις ειδήσεις των τελευταίων ημερών. Ο οποίος λέγεται Δημήτρης Τουλκανάκης, είναι αστυνομικός (που ήταν εκτός υπηρεσίας όταν βούτηξε στο νερό) και δεν έχω ιδέα κατά πόσον είναι καλός άνθρωπος κατά τα άλλα… πάντως έκανε κάτι ηρωικό, κάτι που θαυμάσαμε όλοι, και ας το κατάπιαν ήδη σαν είδηση άλλες, πιο βαριές ειδήσεις, διεθνείς και εγχώριες. Ο Δημήτρης Τουλκανάκης είναι ένας ήρωας της διπλανής πόρτας, της καθημερινότητας ή της διπλανής καθημερινής πόρτας – όποιο κλισέ κι αν διαλέξουμε, όπως και να το πούμε, είναι ένας άνθρωπος που έχουμε ανάγκη, όχι μόνον όσοι πνιγόμαστε, όπως η γυναίκα που έσωσε με τα χεράκια του. Τον έχουμε ανάγκη γιατί σε κάτι πρέπει να πιστέψουμε, σε κάτι καλό, αξιοθαύμαστο και ηρωικό… το ότι ένας κανονικός άνθρωπος κατάφερε αυτό το ηρωικό κάτι, μας κάνει να νοιώθουμε ωραία, σαν άνθρωποι. Έστω από απόσταση, έστω έμμεσα. Ακόμα και να πιστεύουμε στον θεό τελικά, με την έννοια ότι ορίστε που κρύβεται μέσα στους (καλούς) ανθρώπους…