Μη νόμιμη έκρινε το ΣτΕ την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων για τη δημιουργία Σύνθετου Τουριστικού Καταλύματος στην Ίο λόγω έλλειψης χωροταξικού σχεδιασμού.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε μη νόμιμη την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων για τη δημιουργία Σύνθετου Τουριστικού Καταλύματος στην Ίολόγω έλλειψης χωροταξικού σχεδιασμού.
Πρόκειται για ένα από τα τουριστικά projects που προωθεί στην Ίο και δή στην περιοχή Κουμπάρα ο επιχειρηματίας Άγγελος Μιχαλόπουλος, ο οποίος έχει συγκεντρώσει τα τελευταία χρόνια μεγάλο αριθμό εκτάσεων και φέρεται να είναι ιδιοκτήτης του 30% της έκτασης του νησιού.
Το ΣτΕ, κατόπιν της προσφυγής φορέων και κατοίκων της περιοχής ακύρωσε την έγκριση του ΣΤΚ (είχε εγκριθεί το 2014) ως μη νόμιμη καθώς δεν έχει εκπονηθεί σχέδιο χρήσεων γης στην περιοχή ούτε μελέτη φέρουσας ικανότητας του νησιού.
Τι περιελάμβανε το project
Το Σύνθετο Τουριστικό Κατάλυμα (ΣΤΚ) που είχε εγκριθεί το 2014 αφορά σε συνολική δυναμικότητα 249 κλινών με ξενοδοχείο 5*, τουριστικές επιπλωμένες κατοικίες, σπα καθώς επίσης και λοιπά υποστηρικτικά έργα, μεταξύ των οποίων μονάδα αφαλάτωσης, δυναμικότητας παραγωγής πόσιμου νερού περίπου 300 κυβικών μέτρων ημερησίως, καθώς και δεξαμενή συγκέντρωσης του νερού, λιμενικά έργα (κρηπίδωμα εξυπηρέτησης σκαφών μεταφοράς πελατών), τεχνητή παραλία- όρμος Κουμπάρα, τεχνητή παραλία – όρμος Μανιάτα, πισίνες, εσωτερικό οδικό δίκτυο, εσωτερικά δίκτυα υποδομών κ.α.
«Τα παραπάνω έργα και δραστηριότητες θα κατασκευαστούν και θα λειτουργήσουν σε επιφάνεια 181.627 τ.μ, τμήμα ευρύτερης έκτασης γηπέδου επιφανείας 275.642 τ.μ., στην οποία περιλαμβάνεται έκταση χορτολιβαδικής μορφής 86.577,50τ.μ και οριοθετημένο ρέμα 7.458 τ.μ. Η επιτρεπόμενη δόμηση υπολογίζεται στην επιφάνεια των 181.627 τ.μ και ανέρχεται σε 18.163 (μέγιστος επιτρεπόμενος συντελεστής δόμησης 0,10)».
Όσον αφορά τώρα την απόφαση 1037/2022 του ΣτΕ, όπως αναφέρεται «η πραγματοποίηση έργων ανάπτυξης παραγωγικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων είναι επιτρεπτή μόνο σε περιοχές, οι οποίες εκ των προτέρων και με βάση νόμιμα κριτήρια έχουν καθορισθεί ως περιοχές, προοριζόμενες για την ανάπτυξη των εν λόγω συγκεκριμένων δραστηριοτήτων. Τούτο ισχύει, ιδίως, προκειμένου περί σύνθετων και ειδικών έργων μεγάλης κλίμακας προοριζόμενων να κατασκευαστούν και να λειτουργήσουν εντός ευαίσθητων οικοσυστημάτων, όπως είναι οι παράκτιες περιοχές και τα μικρά νησιά, δοθέντος, ότι τα έργα αυτά, λόγω της φύσεως των εγκαταστάσεων και του είδους και της εντάσεως της λειτουργίας τους, δύνανται να έχουν σημαντικές και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στο φυσικό, πολιτιστικό και οικιστικό περιβάλλον των εν λόγω περιοχών.
»Επομένως, δεν είναι νόμιμη η απευθείας έκδοση διοικητικών πράξεων, με τις οποίες καθορίζεται θέση συγκεκριμένης παραγωγικής δραστηριότητας και δη εντός ευαίσθητου οικοσυστήματος, κατά παράλειψη του προσήκοντος επιπέδου χωρικού σχεδιασμού, χωρίς, δηλαδή, να έχει προηγουμένως εγκριθεί για την περιοχή το προβλεπόμενο από την κείμενη νομοθεσία οικείο σχέδιο χρήσεων γης. Τούτο δε ανεξαρτήτως των εφαρμοζομένων επί μέρους μεγεθών και χαρακτηριστικών του έργου, ως και του εύρους, της πληρότητας και της επιστημονικής επάρκειας των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων που συνοδεύουν τη σημειακή αυτή χωροθέτηση, διότι αυτές εκπονούνται και αφορούν στο τελικό επίπεδο εφαρμογής, δηλαδή πραγματώσεως του έργου και δεν δύνανται να υποκαταστήσουν το τυχόν ελλείπον ενδιάμεσο και κρίσιμο, κατά τα ανωτέρω, στάδιο χωρικού σχεδιασμού».
13°
