Ελλαδα

Δεν είναι ο Κωνσταντίνος Τζούμας ο εχθρός

Ο ίδιος είναι θιασώτης της ζωής, του έρωτα, του αισθησιασμού. Δεν είναι μάτσο, ούτε φαλλοκράτης. Δεν είναι συντηρητικός, ούτε φθηνός. Το αντίθετο υπερασπίστηκε σε όλη του τη ζωή

Σταύρος Κωνσταντινίδης
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Σχόλιο για τον Κωνσταντίνο Τζούμα με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις για τις γυναικοκτονίες που έκανε ο ηθοποιός.

Έκανε λεκτικό ατόπημα ο Κωνσταντίνος Τζούμας; Είναι βέβαιο αυτό. Ας συμφωνήσουμε επί της αρχής. Ο δημόσιος λόγος είναι αδυσώπητος. Η καλλιτεχνική υπόσταση όμως  του Κωνσταντίνου Τζούμα στηρίζεται εξ ιδιοσυγκρασίας στον παιγνιώδη ελιτισμό, στον (αυτο)σαρκασμό, σε έναν σπάνιο και παρομοιώδη αισθητισμό. Ως ηθοποιός αυτόν το κεντρικό ρόλο υπηρέτησε σε απόλυτη συνέπεια με την πραγματική του ζωή. Δεν υποκρίθηκε, ούτε υποκλίθηκε  ποτέ. Ήταν αυτός ο ίδιος στο σανίδι και στο πεζοδρόμιο.

Όσοι τον ξέρουμε καλά, είναι γνωστό ότι λατρεύει τις γυναίκες, αγαπάει τους άντρες, είναι ανθρωποκεντρικός, υμνεί και ομνύει σε μια φαντασιακή ζωή της λογοτεχνίας. Έτσι ζει. Είναι ακόμη γνωστό ότι σαρκάζει με ευκολία και ανατρέχει συχνά σε ένα μαύρο και παράδοξο χιούμορ. Ξέρουμε επίσης ότι δεν είναι δέσμιος της πολιτικής ορθότητας, υπερίπταται πολιτικών δογμάτων και έτσι εκφέρει πάντα άποψη ελεύθερη και ενίοτε βαθιά σημειολογική και φιλοσοφική.

Ο Κωνσταντίνος τρέφεται σε όλη του τη ζωή από την ανάγνωση και την τέρψη των πιο ευγενών πραγμάτων, το θέατρο, τη μουσική, τον κινηματογράφο, τον λόγο – εν τέλει τον έρωτα. Η γλωσσική εκτροπή όμως συμβαίνει και αυτή, είτε ως φροϋδικό lapsus είτε ως κεκτημένη ενός ασυνείδητου αντισυμβατισμού. Από το ύψος του εγωισμού και της ηλικίας του ήταν δύσκολο να παραδεχτεί το λάθος του αρχικά. Ήξερε ότι διαστρεβλώθηκε υφολογικά. Και τότε δεν βρίσκεις το δίκιο σου. Άντε να εξηγήσεις το ύφος, τον υπαινιγμό, την αστοχία του χιούμορ. Δύσκολο. Αλλά ανθρώπινο και αυτό. Η ανθρωποφαγία της θεαματικότητας και της υποκρισίας των μέσων επιχειρεί να τον κατασπαράξει. 50 χρόνια καριέρας και συνεισφοράς στην τέχνη δεν τα σβήνεις στήνοντας φθηνά τηλεοπτικά δήθεν δράματα.

Σε δεύτερο επίπεδο όμως παραδέχτηκε ευθέως το αποτυχημένο χιούμορ του. Δεν θα μπορούσε να πει τη φράση αυτή ποτέ, εννοώντας την κυριολεκτικά. Ο Τζούμας είναι θιασώτης της ζωής, του έρωτα, του αισθησιασμού. Δεν είναι μάτσο, ούτε φαλλοκράτης. Δεν είναι συντηρητικός, ούτε φθηνός. Το αντίθετο υπερασπίστηκε σε όλη του τη ζωή. Προς επίρρωση όλων αυτών αρκεί να δει κάποιος το έργο του, να παρακολουθήσει τις ραδιοφωνικές εκπομπές του, να διαβάσει την επική δίτομη αυτοβιογραφία του.