Η Μαφία του Μαυροβουνίου στα Νότια Προάστια

Η Χερσόνησος της Ίστρια είναι η Τοσκάνη της Κροατίας. Έτσι την έχουν βαφτίσει όλοι οι τουριστικοί οδηγοί. Βρίσκεται στα σύνορα με τη Σλοβενία, είναι ένα από τα κοσμικότερα σημεία αναφοράς των Βαλκανίων και είναι γνωστή για δύο πράγματα. Το ένα είναι το περίεργο γεωλογικό φαινόμενο, ένα τεράστιο χάσμα, μόλις εκατό μέτρα από το περίφημο μεσαιωνικό κάστρο της περιοχής. Ένα χάσμα που καταλήγει σε έναν υπόγειο ποταμό και ήταν αυτό που ενέπνευσε τον Ιούλιο Βερν όταν έγραφε τις ιστορίες του Ματίας Σαντόρφ στο ομώνυμο μυθιστόρημά του. Το δεύτερο για το οποίο είναι γνωστή η Χερσόνησος της Ίστρια είναι πιο μυθιστορηματικό από τα έργα του Ιούλιου Βερν. 

Τα τελευταία χρόνια, στα μυστηριώδη ασβεστολιθικά πετρώματα κάποιων απόμερων ακτών του έχουν βρεθεί αρκετά πτώματα, κυρίως ανδρών, σχεδόν όλα πυροβολημένα από πολύ κοντινή απόσταση με ημιαυτόματα όπλα. Οι τελευταίες εικόνες που αποθήκευσαν οι εγκέφαλοι αυτών των ανδρών, πριν τους διαπεράσουν οι σφαίρες, ήταν τα πελώρια πανάκριβα γιοτ του διαβαλκανικού οργανωμένου εγκλήματος. Άλλα φορτωμένα με κοκαΐνη άλλα με όπλα, άλλα με πανύψηλα μοντέλα. Όλα τους με πολύ μαύρο χρήμα, τόσο πολύ που πολλές φορές το βάρος τα κάνει να γέρνουν επικίνδυνα. Μία από τις εκδοχές αυτών των κυκλωμάτων του οργανωμένου εγκλήματος, σε αντίθεση με το κοσμοπολίτικο σκηνικό της Ίστρια, έκανε πριν από λίγες ημέρες μια δολοφονική επίσκεψη στα «Βλάχικα» της Βάρης. Ακόμα μία περιοχή των νοτίων προαστίων της Αθήνας όπου οι σφαίρες των μαφιόζων των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ συνηθίζουν να πέφτουν σαν το χαλάζι, αλλά και οι ίδιοι να κυκλοφορούν δίπλα στη θάλασσα και κάτω από τον ήλιο της αθηναϊκής... Ριβιέρας, όπως αποκαλούν το παραλιακό τόξο από τη Γλυφάδα μέχρι και το Σούνιο. 

Ο συναγερμός που σήμανε το μεσημέρι της Κυριακής 19 Ιανουαρίου σε όλες τις υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ. που ασχολούνται με το διασυνοριακό οργανωμένο έγκλημα, δεν ήταν τυχαίος. Οι 24 σφαίρες εναντίον των δύο 43χρονων στην ταβέρνα «Βοσκοπούλα» της Βάρης, εκτός από την ολοκλήρωση του συμβολαίου θανάτου από τους τέσσερις εκτελεστές, δεν ήταν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ακόμα μία... παρωνυχίδα στο μακρύ χέρι του διεθνούς και διαβαλκανικού οργανωμένου εγκλήματος. Οι δολοφονίες που έγιναν στα γνωστά «Βλάχικα» του Λεκανοπεδίου Αττικής είναι εξαιρετικά ανησυχητικές για τις ελληνικές υπηρεσίες ασφαλείας που έχουν απλώσει, για άλλη μία φορά, όλες τις διεθνείς εκθέσεις και τις αναφορές για τη δράση των κυκλωμάτων του οργανωμένου εγκλήματος στην Ευρώπη, τα Βαλκάνια και –φυσικά– την Ελλάδα. Στελέχη των υπηρεσιών αυτών εκφράζουν σχεδόν την απόλυτη βεβαιότητα ότι αυτό ίσως να είναι μόνο η αρχή για ακόμα έναν γύρο αιματηρών ξεκαθαρισμάτων λογαριασμών μεταξύ μεγάλων ονομάτων και γνωστών φατριών των Βαλκανίων στην Ελλάδα. 

Όσο και αν οι δύο σύζυγοι των θυμάτων στη Βάρη, χήρες πια και μάλιστα η μία τραυματίστηκε ελαφρά στον μηρό από μία σφαίρα, καταθέτουν ότι το μόνο που ήξεραν για τις «δουλειές» των αντρών τους ήταν ότι είχαν κάποια μπλεξίματα με «τα δικαστήρια στο Μαυροβούνιο», οι ελληνικές αρχές είναι σχεδόν βέβαιες: «Οι δύο ήξεραν ότι ήταν πολύ υψηλά στη λίστα της ομάδας που είχε παραγγείλει τις δολοφονίες τους». Τόσο το γεγονός ότι εδώ και έναν χρόνο τα θύματα πήγαιναν στις ταβέρνες της περιοχής και έτρωγαν μόνα τους χωρίς τις οικογένειές τους, κόβοντας κίνηση, όσο και το ότι ήταν εφοδιασμένοι με κροατικά διαβατήρια ώστε να περιορίζουν τους πιθανούς ελέγχους στην Ελλάδα καθώς η Κροατία είναι χώρα της Ε.Ε, είναι ενδεικτικά των ανησυχιών που είχαν o Igor Dedovic και ο Stefan Stamatovic. Για τον δεύτερο μάλιστα εκκρεμούσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για απόπειρα δολοφονίας, που εξέδωσαν οι αρχές του Μαυροβουνίου το 2016 και ο οποίος εθεωρείτο ότι κατείχε ηγετική θέση στη φατρία που προέκυψε μετά τη διάλυση της μαφίας του Kotor. 

Ο πόλεμος ξεκίνησε το 2015, όταν στην Ισπανία εντοπίστηκαν «ορφανά» περισσότερα από 200 κιλά κοκαΐνης που «χάθηκαν» στον δρόμο

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έφτασαν τις αμέσως επόμενες ημέρες από το διπλό φονικό στη Βάρη, η επίθεση είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον πόλεμο των συμμοριών «Skaljari» και «Kavac» στην περιοχή του Kotor στο Μαυροβούνιο. Κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου, αναφέρουν οι πληροφορίες, έχουν χάσει τη ζωή τους σχεδόν 40 άνθρωποι, όλων των ηγετικών βαθμίδων. Ο πόλεμος ξεκίνησε το 2015, όταν στην Ισπανία εντοπίστηκαν «ορφανά» περισσότερα από 200 κιλά κοκαΐνης που «χάθηκαν» στον δρόμο μετά από παραγγελία που είχαν οργανώσει οι Μαυροβούνιοι διακινητές όταν αποτελούσαν ένα ενιαίο καρτέλ. Η... αδέσποτη κοκαΐνη, όμως, χώρισε στα δύο το καρτέλ του Μαυροβουνίου και συγκεκριμένα της μίας και αδιαίρετης μαφίας του Kotor. Κι έτσι προέκυψαν οι δύο διαφορετικές ομάδες που επιδόθηκαν στο αλληλοξεκλήρισμα. Μέχρι τώρα, σύμφωνα με τις πληροφορίες των Αρχών, οι δύο αντιμαχόμενες φατρίες μοίραζαν νεκρούς στο Μαυροβούνιο, την Αυστρία και τη Σερβία. Προφανώς, οι «δουλειές» και κυρίως οι αιματηρές επεκτάθηκαν και προς την Ελλάδα. Η αξία της χαμένης κοκαΐνης, η οποία κατέληξε στις αποθήκες των ισπανικών αρχών, δεν άφηνε περιθώρια για συγχώρεση κανενός. Είκοσι εκατομμύρια δολάρια δεν είναι ποσόν που εξασφαλίζει τη συγχώρεση για κανέναν. 

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Καθημερινής» (26 Ιανουαρίου) η μαφιόζικη επίθεση με τους δύο νεκρούς στη Βάρη έχει σχέση με μία από τις μεγαλύτερες κατασχέσεις κοκαΐνης που έχει γίνει ποτέ. Η εφημερίδα αναφέρεται στην κατάσχεση 20 τόνων κοκαΐνης που έγινε Ιούνιο του 2019 από τις αμερικανικές αρχές στο φορτηγό πλοίο «MSC Gayane» στο λιμάνι της Φιλαδέλφεια. Εκεί, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Καθημερινής», ο ένας εκ των δύο δολοφονημένων, ο Igor Dedovic, εθεωρείτο ένας από τους βασικούς υπευθύνους για τη διαρροή των πληροφοριών περί του τεράστιου φορτίου της κοκαΐνης στις αμερικανικές αρχές, ενώ και οι δύο διατηρούσαν για τους εαυτούς τους τις... επαγγελματικές ιδιότητες του ειδικού που κλείνει συμφωνίες μεταξύ λατινοαμερικανικών καρτέλ και ευρωπαϊκών μεγάλων και σημαντικών κυκλωμάτων. Το κομβικό σημείο όλης αυτής της υπόθεσης των κατασχεμένων είκοσι τόνων κοκαΐνης με την τωρινή δολοφονία και των δύο στη Βάρη ήταν οι υποψίες που είχαν καλλιεργηθεί μεταξύ των δύο αλληλοσυγκρουόμενων ομάδων των Σέρβων μαφιόζων ότι ένας εκ των δύο είχε –με κάποιον τρόπο– θεωρηθεί υπεύθυνος για τη διαρροή πληροφοριών προς τις αμερικανικές αρχές. Οι ίδιες οι δικαστικές Αρχές της Πενσυλβάνια είχαν πει δημοσίως ότι όλη αυτή η επιχείρηση είχε οργανωθεί κατόπιν «εσωτερικής πληροφόρησης». Και φυσικά, ο βασικός νόμος ισχύει: Σε αυτές τις υποθέσεις, όταν ο ένας υποψιάζεται τον άλλον, συνήθως πέφτουν σφαίρες και μένουν πίσω χήρες και ορφανά. 

Το Μαυροβούνιο μπορεί να είναι μία από τις ομορφότερες και γραφικότερες περιοχές των Βαλκανίων αλλά διαθέτει επίσης μία σημαντική ιδιότητα που δεν αναφέρεται σε τουριστικούς χάρτες αλλά μόνο σε απόρρητες εκθέσεις διεθνών διωκτικών Αρχών. Είναι μία από τις λίγες πόλεις στα Βαλκάνια που λειτουργούν ως κέντρα του οργανωμένου εγκλήματος για τα δυτικά Βαλκάνια και μάλιστα για τις πιο προσοδοφόρες δραστηριότητες όπως: ναρκωτικά από τη νοτιοανατολική Ασία και Τουρκία προς Ευρώπη, λαθρεμπόριο τσιγάρων, trafficking γυναικών και μεταναστών, εμπόριο όπλων. Αυτές είναι οι βασικότερες και πιο βρώμικες εγκληματικές δραστηριότητες που έχουν καταγράψει οι διεθνείς οργανισμοί σε αυτό τον τουριστικό παράδεισο με τα βουνά, τα πανέμορφα φαράγγια και τις υπέροχες ακτές της Αδριατικής, μία εκ των οποίων είναι το Bar που θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα κέντρα διακίνησης των μεγαλύτερων ποσοτήτων λαθραίων τσιγάρων στην Ανατολική Μεσόγειο. Πρώην στελέχη του ΣΔΟΕ που ασχολούνταν επί δεκαετίες με το λαθρεμπόριο τσιγάρων, έχουν να το λένε: «Σε περίπου 15 μεγάλα φορτία λαθραίων τσιγάρων που έχουν εντοπιστεί και κατασχεθεί τα τελευταία χρόνια σε ελληνικά χωρικά ύδατα, περισσότερα από τα μισά έχουν φορτωθεί ή έχουν χρησιμοποιήσει το λιμάνι του Bar, στην Αδριατική», λένε στην A.V.  

Το λαθρεμπόριο τσιγάρων στη συγκεκριμένη περιοχή είναι μία από τις σημαντικότερες δραστηριότητες που κατά καιρούς έχει αποδείξει, και στα μέρη μας, ότι το κάπνισμα, δεν έχει σημασία αν είναι λαθραίου προϊόντος ή όχι, σκοτώνει... Για παράδειγμα, αν θυμηθούμε τη δολοφονία με παγιδευμένο αυτοκίνητο του Σέρβου Βλαντιμίρ Μποκάν, τον Σεπτέμβριο του 2000 στα Πηγαδάκια της Βούλας. Σύμφωνα με τις έρευνες που είχαν γίνει τότε, ο Σέρβος ήλεγχε τεράστιες αποθήκες διακίνησης λαθραίων τσιγάρων στο Bar του Μαυροβουνίου. Οι ελληνικές Αρχές είχαν, τότε, πολλές πληροφορίες που οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ο Μποκάν είχε πέσει θύμα της διαμάχης που κατά τα φαινόμενα είχε ξεσπάσει τότε μεταξύ του ίδιου και ομάδων Σέρβων παραστρατιωτικών που ανήκαν και ελέγχονταν από το καθεστώς του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Επίκεντρο των συγκρούσεων ήταν ο έλεγχος διαφόρων εγκληματικών δραστηριοτήτων, όπως το λαθρεμπόριο τσιγάρων αλλά και καυσίμων που  εκείνη την εποχή αποτελούσε μία από τις επικερδέστερες δραστηριότητες των βαλκανικών μαφιόζικων οργανώσεων. Οι ομάδες εκείνες έμειναν γνωστές ως «Τίγρεις». Ήταν οι ομάδες που ελέγχονταν απόλυτα από τον Ζέλικο Ρασντάνοβιτς, τον γνωστό «Αρκάν» που δολοφονήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2000 στο Βελιγράδι. Ένα μήνα πριν από τη δολοφονία του Μποκάν, τον Αύγουστο του 2000, στην περιοχή της Βάρκιζας είχε δολοφονηθεί ο Ιταλός Αντόνιο Σαβέρο Μπενβενούτο. Σύμφωνα με τις αναφορές των Αρχών, το θύμα της επίθεσης είχε συνδεθεί με τη διακίνηση μεγάλων ποσοτήτων λαθραίων τσιγάρων από κυκλώματα με έδρα το Μαυροβούνιο. Ο τελευταίος υπήρξε υψηλόβαθμο στέλεχος της μαφιόζικης οργάνωσης Sacra Corona Unita, μια εγκληματική οργάνωση από την περιοχή της Απουλίας στη Νότια Ιταλία και δραστηριοποιείται ιδιαίτερα στις περιοχές του Μπρίντιζι, του Λέτσε και του Τάραντα. Εκείνη την περίοδο, οι ελληνικές Αρχές είχαν πληροφόρηση ότι η συγκεκριμένη οργάνωση, εκτός από τα νότια προάστια της Αθήνας, είχε ισχυρές βάσεις στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και την Ηγουμενίτσα, σε όλες τις πόλεις, δηλαδή, όπου υπάρχουν μεγάλα λιμάνια. 

Το λαθρεμπόριο τσιγάρων, ιδίως στο β΄ μισό της δεκαετίας του ’90  ήταν το απόλυτο βασίλειο του σερβικού οργανωμένου εγκλήματος με ιδιαίτερες διασυνδέσεις με ελληνικά κυκλώματα. Και φυσικά ο ρόλος της οικογένειας του Μιλόσεβιτς ήταν, ίσως, ο σημαντικότερος όλων. Πριν από τρία χρόνια, όπως είχε μεταδώσει και το ΑΠΕ, ο ειδικός εισαγγελέας της Σερβίας, Σλόμπονταν Ραντοβάνοβιτς, είχε διατάξει την έναρξη ανακριτικής διαδικασίας για το λαθρεμπόριο τσιγάρων την περίοδο 1996 - 2001. Στην αποκαλούμενη «μαφία του καπνού» εμπλέκονταν, τότε, εννέα άτομα, μεταξύ αυτών και η χήρα του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, Μίρα Μάρκοβιτς και ο γιος τους, Μάρκο Μιλόσεβιτς. Ο ειδικός εισαγγελέας χαρακτήριζε τότε τη Μίρα Μάρκοβιτς και τον γιο της Μάρκο ως οργανωτές του δικτύου λαθρεμπορίας τσιγάρων. Η υπόθεση αυτή αφορούσε στο λαθρεμπόριο τσιγάρων κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Μιλόσεβιτς, αλλά και μετά την πτώση του καθεστώτος μέχρι το 2001. Εκτός από τη Μίρα Μάρκοβιτς και τον γιο της, εμπλέκονταν ο πρώην διευθυντής των τελωνείων και αμφιλεγόμενοι επιχειρηματίες, οι οποίοι είχαν φιλικές σχέσεις με την οικογένεια Μιλόσεβιτς. Ένας από αυτούς ήταν και ο δολοφονημένος Μποκάν. Η χήρα του Μιλόσεβιτς πέθανε τον Απρίλιο του 2019 σε ηλικία 76 ετών σε νοσοκομείο της Μόσχας και οι στάχτες της σωρού της ενταφιάστηκαν στο Ποζάρεβατς της Σερβίας, μέσα στην αυλή του σπιτιού τους όπου έχει ταφεί και ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.  Για την ιστορία του βαλκανικού οργανωμένου εγκλήματος θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Μποκάν είχε δύο ορκισμένους εχθρούς στο λαθρεμπόριο τσιγάρων. Ένας ήταν ο Στάνκο Σούμποτιτς, γνωστός ως «Κέιν», και ο άλλος ήταν ο Μάρκο Μιλόσεβιτς, ο γιος του Σλόμπονταν. Οι προθέσεις του Μάρκο έναντι του Βλαντιμίρ είχαν γίνει γνωστές ήδη από το 1996, όταν έδωσε εντολή να κατεδαφιστούν τρία καταστήματα αφορολόγητων ειδών στα σύνορα της Σερβίας που ανήκαν και ελέγχονταν πλήρως από τον Μποκάν. 

Ήδη, λοιπόν, από τα μέσα και τα τέλη της δεκαετίας του ’90 υπήρχαν ισχυρές ενδείξεις ότι η Ελλάδα είχε ήδη αρχίσει να μετατρέπεται σε μαζικό «καταφύγιο» ξένων κακοποιών. Το πρώτο δείγμα ήταν η δολοφονία, τον Φεβρουάριο του 1997, του 37χρονου πρώην πράκτορα της KGB Αλεξάντρ Σαλόνικ, ο οποίος ήταν ηγετικό μέλος της μαφίας του Κουργκάς και είχε βρεθεί στραγγαλισμένος στη Βαρυμπόμπη. Ο Σαλόνικ είχε δημιουργήσει βάσεις Ρώσων εκτελεστών στους Θρακομακεδόνες και στο Λαγονήσι, αποτελούμενες κυρίως από πρώην πράκτορες της πανίσχυρης ρωσικής μυστικής υπηρεσίας που αναζητούσαν νέους επαγγελματικούς ορίζοντες.

Ωστόσο φαίνεται να ξέσπασε «εμφύλιος» μεταξύ των αλλοδαπών μαφιόζων. Θύμα της δολοφονικής διαμάχης ήταν και η 19χρονη φίλη του Σαλόνικ, πρώην «Μις Ρωσία», Σβετλάνα Κότοβα, το πτώμα της οποίας βρέθηκε διαμελισμένο σε μια βαλίτσα στο Λαγονήσι. Και εδώ, το, πράγματι, μπερδεμένο κουβάρι του βαλκανικού οργανωμένου εγκλήματος και οι απολήξεις του στην Ελλάδα φαίνεται να κάνουν μία στάση. Και μάλιστα στην κοσμική Γλυφάδα με πρωταγωνιστή τον Μάρκο Μιλόσεβιτς, λάτρη της καλοπέρασης που είχε βρει άσυλο στη Ρωσία ενώ εις βάρος του εκκρεμεί διεθνές ένταλμα σύλληψης από την Interpol. Ήταν γνωστό στις ελληνικές αρχές ότι ο Μάρκο ερχόταν συχνά στην Ελλάδα και μάλιστα πριν από τη δολοφονία του Μποκάν, ο δεύτερος τον φιλοξενούσε συχνά πυκνά στο σπίτι του στη Βούλα. Ακόμα μία περιοχή του Λεκανοπεδίου που προτιμάται ιδιαιτέρως από το βαλκανικό οργανωμένο έγκλημα. Όχι κατ’ ανάγκην λόγω της φυσικής ομορφιάς αλλά, όπως λένε στην A.V. στελέχη των διωκτικών Αρχών, για την πανεύκολη και ταχύτατη πρόσβαση στη θάλασσα. Και φυσικά όχι για λόγους αναψυχής...

Ο Μάρκο Μιλόσεβιτς, ένας άνθρωπος που έχει καταφέρει να γίνει πιο μισητός από τον πατέρα του, όπως έχουν πληροφορηθεί οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες, από ξένες υπηρεσίες, είχε εμφανιστεί πολλές φορές στην Αθήνα και συγκεκριμένα στη Γλυφάδα συνοδευόμενος από ιδιαιτέρως εντυπωσιακές συνοδούς. Κάποιες πληροφορίες ήθελαν, μάλιστα, τον Μάρκο Μιλόσεβιτς να ζει για μεγάλα χρονικά διαστήματα στο σπίτι του Μποκάν στην οδό Βαλαωρίτου, στα Πηγαδάκια της Βούλας, δίνοντας την εντύπωση σε πολλούς ότι μέσα στον μεγάλο χώρο εκείνης της βίλας ο μικρός Μιλόσεβιτς είχε το δικό του σπίτι ή, καλύτερα, το δικό του στρατηγείο. Οι εμφανίσεις του στη Γλυφάδα ήταν αξιομνημόνευτες. Κάποιοι λένε ακόμα και τώρα, και ας έχουν περάσει τουλάχιστον δέκα χρόνια από τότε, ότι έπεφτε σύρμα για το πού ακριβώς θα πήγαινε ώστε να φροντίζουν να υπάρχει χώρος για την Πόρσε του, την οποία ήθελε πάντα να βλέπει μπροστά στο μαγαζί που θα καθόταν… 
                        
Το σκληρό βαλκανικό οργανωμένο έγκλημα 

Οι διασυνδέσεις και οι κόκκινες γραμμές με τις πολιτικές ηγεσίες και στελέχη της δημόσιας διοίκησης και, γενικώς, της κρατικής γραφειοκρατίας στα Δυτικά Βαλκάνια είναι όχι απλώς δεδομένες αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Όπως έχει καταγράψει στην έκθεσή της η Διεθνής Πρωτοβουλία Ενάντια στο Διεθνικό Οργανωμένο Έγκλημα για τα Δυτικά Βαλκάνια και η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα μόλις τον Μάιο του 2019, στη συγκεκριμένη περιοχή του Μαυροβουνίου, μία από τις έξι των Δυτικών Βαλκανίων που έχουν ξεκινήσει τις διαδικασίες διατύπωσης αιτημάτων για να ενταχθούν στην Ε.Ε., οι περίφημες WB6 (από το wannabe), οι εκρήξεις βομβών σε παγιδευμένα κινητά σημεία αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες, οι εκτελέσεις από ελεύθερους σκοπευτές πρώην στελέχη των στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών που βγήκαν στην... ελεύθερη αγορά, είναι «μία πολύ συνηθισμένη κατάσταση». Αλλά και ο Τύπος δεν είναι στο απυρόβλητο. 

Στα τέλη του 2018, όπως περιγράφει η συγκεκριμένη έκθεση, διαδηλωτές στην Αλβανία, στο Μαυροβούνιο και στη Σερβία, βγήκαν στους δρόμους κατά της διαφθοράς και της δράσης του οργανωμένου εγκλήματος στις χώρες τους. Ιδιαίτερη αίσθηση είχε προκαλέσει η περιπέτεια της δημοσιογράφου Olivera Lakic, η οποία, τον Μάιο του 2018, πυροβολήθηκε στο πόδι αφού πρώτα είχε αποκαλύψει τη διασύνδεση ανώτερων αξιωματούχων του Μαυροβουνίου με κυκλώματα λαθρεμπορίου τσιγάρων. Μια υπόθεση στην οποία είχαν πρωταγωνιστήσει άνθρωποι που μετά τη σύλληψή τους είχαν ανακριθεί επιμόνως για την πιθανή τους σχέση με τη δολοφονία του Σέρβου πολιτικού Oliver Ivanovic στο Κοσσυφοπέδιο. Μια δολοφονία που από την πρώτη στιγμή είχε αποδοθεί στα κυκλώματα του οργανωμένου εγκλήματος του Μαυροβουνίου και της Σερβίας. 

Στις αρχές Μαϊου 2018 η Olivera Lakic, δημοσιογράφος - ερευνήτρια της εφημερίδας του Μαυροβουνίου «Vijesti», έγινε στόχος επίθεσης ακριβώς ακριβώς έξω από το σπίτι της, στην πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου, την Ποντγκόριτσα των 157.000 μόνιμων κατοίκων. Δράστης ήταν ένας άγνωστος σε εκείνην άντρας. Μόλις την είδε τράβηξε όπλο και της έριξε στο πόδι, χωρίς φωνές, χωρίς τον πανικό του επιτιθέμενου, πολύ ήρεμα. Φαινόταν, είπαν αυτόπτες μάρτυρες αλλά και η η ίδια η δημοσιογράφος, ότι το είχε ξανακάνει πολλές φορές, οι κινήσεις του πρόδιδαν επαγγελματική ρουτίνα. Οι αστυνομικές Αρχές της χώρας που ανέλαβαν τις έρευνες μετά και από τις ρητές οδηγίες του πρωθυπουργού Dusko Markovic για «ταχύτατες και αποτελεσματικές έρευνες», δεν είχαν κάτι συγκεκριμένο να πουν παρά μόνο ότι εξέτασαν εξονυχιστικά τις κάμερες ασφαλείας καθώς και αυτές που παρακολουθούσαν την κυκλοφορία στους δρόμους, στην προσπάθειά τους να εντοπίσουν τον δράστη.

Ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας, Mihailo Jovovic, είπε τότε ότι έμεινε άφωνος από την επίθεση καθώς η δημοσιογράφος της εφημερίδας είχε αποκαλύψει πριν από έξι χρόνια από την επίθεση κυκλώματα διακίνησης μεγάλων ποσοτήτων λαθραίων τσιγάρων στα οποία εμπλέκονταν υψηλόβαθμα στελέχη της αστυνομίας της χώρας. Έναν μήνα πριν από την επίθεση στη δημοσιογράφο, μία βόμβα είχε τοποθετηθεί και εκραγεί έξω από το σπίτι άλλου δημοσιογράφου, τοπικής εφημερίδας στην περιοχή Bijelo Polje, στα βόρεια της χώρας. Συμπτωματικώς, και αυτός είχε αποκαλύψει διάφορα για τις διασυνδέσεις αξιωματικών της τοπικής αστυνομίας με κυκλώματα λαθρεμπορίου τσιγάρων αλλά και εμπορίου ναρκωτικών, καθώς όπως φαίνεται και στον σχετικό χάρτη της Διεθνούς Πρωτοβουλίας  Ενάντια στο Διεθνικό Οργανωμένο Έγκλημα, η συγκεκριμένη περιοχή έχει κομβικό ρόλο όχι μόνο για τα Βαλκάνια αλλά και για την Ευρώπη, ακόμα και για τις σκανδιναβικές χώρες. Οι επιθέσεις στον Τύπο δεν σταμάτησαν, εμπρησμοί γραφείων εφημερίδων, βανδαλισμοί σε γραφεία sites και άλλα που έκαναν το tweet της Αμερικανικής Πρεσβείας από τα γραφεία της στην πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου, την Ποντγκόριτσα, να μοιάζει με ανέκδοτο: «Παρακολουθούμε με ιδιαίτερη προσοχή την υπόθεση της επίθεσης στη δημοσιογράφο Olivera Lakic. Οι δημοσιογράφοι είναι οι φρουροί της δημοκρατίας και θα πρέπει να προστατεύονται ώστε να κάνουν τη δουλειά τους με ασφάλεια», ανέφερε. 

Η διπλή δολοφονία στα «Βλάχικα» της Βάρης δεν είναι τυχαία, ούτε και απόλυτα συνδεδεμένη με τα 200 κιλά κοκαΐνης που εξαφανίστηκαν από τα χέρια του κυκλώματος στην Ισπανία και έπεσαν στα χέρια των Αρχών. Μπορεί αυτό να σήμανε τη διάσπαση της μεγάλης φατρίας σε δύο βασικές ομάδες που επιδόθηκαν στην αλληλοεξόντωση, αλλά οι ρίζες είναι βαθύτερες και έχουν σχέση με τον έλεγχο της διακίνησης ναρκωτικών και λαθραίων τσιγάρων στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και κυρίως με τα κυκλώματα στα οποία έχει κηρύξει πόλεμο ο σημερινός πρόεδρος του Μαυροβουνίου, Milo Djukanovic, ο πιο δυναμικός πρόεδρος της χώρας τα τελευταία 30 χρόνια. Ο ίδιος οδήγησε τη χώρα στην ανεξαρτησία της από τη Σερβία αλλά και μέσα στους κόλπους ΝΑΤΟ. Παράλληλα, έχει υποσχεθεί ότι θα οδηγήσει τη χώρα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι που ελπίζει ότι θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2025. Άτυπα, όμως, έχει εξασφαλίσει τη συναίνεση και της ίδιας της ΕΕ αλλά για να επιτύχει κάτι τέτοιο ισχύει μία προϋπόθεση: Να κόψει κάθε ομφάλιο λώρο που συνδέει κρατικούς αξιωματούχους και κυβερνητικά στελέχη με τις τοπικές μαφίες του οργανωμένου εγκλήματος αλλά και να καταφέρει σημαντικά χτυπήματα στις τελευταίες. Παράλληλα, δέχεται σκληρή κριτική από τον αντιπολιτευόμενο Τύπο με αφορμή κάποιες αμφιλεγόμενες επιχειρηματικές κινήσεις του γιου του. Είναι πολλοί στο Μαυροβούνιο που αμφισβητούν τις προθέσεις του Προέδρου, που με συχνές ηχηρές δηλώσεις κηρύσσει ανένδοτο πόλεμο στο οργανωμένο έγκλημα. 

Εις βάρος και των δύο που δολοφονήθηκαν στα «Βλάχικα» εκκρεμούσαν, όπως αναφέρουμε, διεθνή εντάλματα σύλληψης από το τμήμα της Interpol Μαυροβουνίου. Το ένταλμα για τον Igor Dedovic αφορούσε στα αδικήματα της συγκρότησης εγκληματικής οργάνωσης, της απόπειρας ανθρωποκτονίας, καθώς και της παράβασης του νόμου περί όπλων και εκρηκτικών. Το ένταλμα για τον Stefan Stamatovic αφορούσε στο αδίκημα της διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης και της απόπειρας ανθρωποκτονίας. Και οι δύο είχαν στην πλάτη πολυετείς καταδικαστικές αποφάσεις για τις οποίες ήταν ενήμερες οι Αρχές όλων των χωρών μέσω διεθνών ενταλμάτων. Αυτό είχε αναγκάσει και τους δύο να εφοδιαστούν με κροατικά –άρα ευρωπαϊκά– διαβατήρια ελπίζοντας ότι δεν θα αντιμετωπίσουν ιδιαίτερους ελέγχους κατά τις εισόδους και τις εξόδους τους από τη χώρα. Ο πρώτος εφέρετο να είναι όχι μόνο ο σκληρότερος αλλά και να έχει ηγετικό ρόλο στην ομάδα «Skaljari». Το 2016, μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες που ήρθαν μέσω των γραφείων αστυνομικής συνεργασίας των δύο χωρών, ο Igor Dedovic είχε οργανώσει την απόπειρα δολοφονίας δύο ηγετικών στελεχών της αντίπαλης ομάδας σε ένα ανοιχτό πάρκινγκ της συνοικίας Rackite στο Κότορ. Είχαν φράξει το δρόμο του ΙΧ στο οποίο επέβαιναν οι «στόχοι» και άρχισαν να γαζώνουν. Οι τελευταίοι γλίτωσαν τρέχοντας να κρυφτούν σε έναν παρακείμενο φούρνο.   

Οι ελληνικές Αρχές ασφαλείας τηρούν εξαιρετικά επιφυλακτική στάση απέναντι σε αυτό τον πόλεμο των φατριών του Μαυροβουνίου ο οποίος επεκτάθηκε και επισήμως εκτός των συνόρων της χώρας που ονειρεύεται ότι σε μια πενταετία θα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι ένας από τους βασικούς νόμους στο οργανωμένο έγκλημα. «Όταν περιμένεις έστω και μία στο εκατομμύριο να πέσουν και άλλοι νεκροί μεταξύ τέτοιων ομάδων, θα πέσουν...»