Στην ανάρτησή του ο καταζητούμενος ισχυρίζεται, μεταξύ άλλων, ότι η «"Επαναστατική Αυτοάμυνα" είχε πάψει να υφίσταται ως πολιτικό σώμα, οργανωτική διεργασία και πρακτική δραστηριότητα ήδη από το 2017», ενώ ισχυρίζεται πως οι δύο συλληφθέντες για συμμετοχή σε αυτήν δεν είχαν σχέση με την οργάνωση. Τέλος, αναφερόμενος στον τραυματισμό του κατά τη διάρκεια της ληστείας σε πρακτορείο του ΟΠΑΠ στον Χολαργό, την οποία χαρακτηρίζει «απαλλοτρίωση», υποστηρίζει ότι αυτοτραυματίστηκε, γράφοντας: «Η ευθύνη του αδέξιου χειρισμού είναι αποκλειστικώς δική μου».
«Από τη θέση αυτουνού που πήρε υπ’ ευθύνη του τη φύλαξη ενός όπλου-σημαία μιας αντιστασιακής οργάνωσης, ενημερώνω το κίνημα ότι η Επαναστατική Αυτοάμυνα είχε πάψει να υφίσταται ως πολιτικό σώμα, οργανωτική διεργασία και πρακτική δραστηριότητα ήδη από το 2017» γράφει μεταξύ άλλων.
Επίσης, υποστηρίζει ότι «τα όπλα από μόνα τους δεν συγκροτούν οργάνωση» αν και σημειώνει ότι «εξ’ ορισμού μια οργάνωση ένοπλης αντίστασης χρειάζεται όπλα». «Ακόμα κι ένα όπλο που ταυτοποιείται ως εργαλείο συγκεκριμένης οργάνωσης και που ως τέτοιο έχει και συμβολική αξία επιπλέον της πρακτικής δυνατότητας που ενέχει κάθε εργαλείο, δεν είναι ικανό από μόνο του να διατηρεί μια οργάνωση πολιτικής δράσης» λέει σε άλλο σημείο.
Όσο για τους συλληφθέντες, τονίζει: «Ο άνθρωπος στο σπίτι του οποίου βρέθηκαν τα αναφερόμενα όπλα και άλλα αντικείμενα δεν είχε ουδεμία πολιτική στράτευση και ουδεμία σχέση με προηγούμενες ή μελλούμενες παράνομες πολιτικές δραστηριότητες. Η εμπλοκή του είναι τραγική. Είναι ένας προσωπικός φίλος που δέχτηκε να με βοηθήσει σε μια δύσκολη στιγμή. Αφού με περιέθαλψε, αποδέχτηκε σαν αναπόφευκτη αναγκαιότητα λόγω της δικής μου ιδιαίτερα δύσκολης κατάστασης, χωρίς κανένα όφελος, παρά μόνο κινδύνους, να μεταφέρω προσωρινώς δικά μου πράγματα στο σπίτι του, χωρίς να γνωρίζει το ακριβές περιεχόμενο των αποσκευών μου. Όλα τα υλικά μεταφέρθηκαν με δική μου πρωτοβουλία στο σπίτι του μετά τον τραυματισμό μου, επειδή εκεί έτυχε να βρεθώ και να λάβω την ανεκτίμητη αλληλεγγύη προς έναν τραυματισμένο και από εκείνη τη στιγμή κατατρεγμένο φίλο. Δυστυχώς δεν κατάφερα να απεμπλέξω εγκαίρως τον άνθρωπο που διακινδύνευσε την ελευθερία του για μένα. Ο άλλος άνθρωπος, ο σύντροφος πρώην πολιτικός κρατούμενος, επίσης δεν γνώριζε τι είχε μεταφερθεί στο σπίτι του φίλου μου. Κανένας τους, αλλά και κανένας άλλος δεν γνώριζε και δεν έχει ευθύνη για κανένα συγκεκριμένο αντικείμενο που είχα εγώ υπό την φύλαξή μου, για την προέλευσή τους και για την πολιτική ιστορία ενός συγκεκριμένου όπλου που έχει χρησιμοποιηθεί από ένοπλη αντιστασιακή οργάνωση. Αν υπήρχε έστω ένας άνθρωπος που να μοιράζεται την ευθύνη των υλικών που εγώ φύλαγα -πόσο μάλλον αν υπήρχε μια οργάνωση- δεν θα χρειαζόταν να μεταφερθούν στο σπίτι ενός ανθρώπου, όπου βρέθηκα περιθαλπτόμενος».
Ο 46χρονος αναφέρεται, τέλος, και στη ληστεία στον Χολαργό γράφοντας ότι «με αφορμή τον σχολιασμό σχετικά με την απαλλοτρίωση του καταστήματος-καζίνο του ΟΠΑΠ στον Χολαργό, οφείλω να ενημερώσω ότι τραυματίστηκα μόνος μου. Άλλωστε, όπως φαίνεται στο βίντεο του καταστήματος, το όπλο πέρασε στα χέρια μου, κάτι που δεν θα μπορούσε να είχε γίνει αν είχα ήδη τραυματιστεί. Η ευθύνη του αδέξιου χειρισμού είναι αποκλειστικώς δική μου. Το σενάριο ότι ο ένας τραυμάτισε τον άλλον αποσκοπεί στη διόγκωση του κατηγορητηρίου και στην διάχυση κακοπιστίας μεταξύ των αγωνιζόμενων. Και βέβαια, τίποτα δεν συνδέει τον σύντροφο Σταθόπουλο με την ληστεία».
«Έχουμε απέναντί μας ένα ολιγαρχικό σύστημα που προχωρά προς την τελική λεηλασία. Ο φασισμός του εκδιπλώνεται πλέον απροκάλυπτα. Αν δεν κρατήσουμε ψηλά τη σημαία της ελευθερίας και της αλληλεγγύης θ’ αφεθούν τα πάντα στον εκμαυλισμό και την αρπαχτικότητα που ξεκινάει από την κορυφή της καπιταλιστικής πυραμίδας. Έχουμε ευθύνη για τον κόσμο που φτιάχνουμε για τα παιδιά της γης. Οι αναρχικοί ήταν σ’ όλη τους την ιστορία στην πρώτη γραμμή της κοινωνικής αντίστασης. Κι έτσι πρέπει να παραμείνουμε. Στον μοναδικό σκοπό που ενώνει την ανθρωπότητα.
»Για την κοινωνική επανάσταση που θα καταργήσει την εκμετάλλευση και τον κανιβαλικό αστικό πολιτισμό, για έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι θα θυσιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον.
»Οι μάχες οπισθοφυλακών που δίνουμε στον ελλαδικό χώρο εδώ κι οχτώ χρόνια, φωτίζονται από τους εξεγερμένους του πλανήτη που δεν υποχωρούν μπροστά στις δολοφονικές δυνάμεις των κρατών, όπως σήμερα στη Χιλή, στο Ιράκ και το Ιράν, ακόμα στη Γαλλία, πάντα στην Παλαιστίνη και την Ινδία,
»φωτίζονται από τις νέες ζαπατιστικές κοινότητες της Τσιάπας,
»φωτίζονται από τους χιλιάδες μάρτυρες της συνομοσπονδιακής κοινωνικής αντίστασης στη Β.Συρία, το Μπακούρ, το Μπασούρ και τη Ροζιλάτ, από τους ντόπιους και αλληλέγγυους διεθνιστές που κράτησαν τη Σερεκάνη απέναντι στον ισλαμοφασισμό που είχε τη στήριξη όλων των ιμπεριαλιστών κι αποχώρησαν ελεύθεροι και με τα όπλα ψηλά».
16°
