Παρελθόν θα αποτελεί σύντομα το ιστορικό θερινό θέατρο «Αθήναιον» στο κέντρο της Αθήνας.
Με μια συγκινητική ανάρτηση στον λογαριασμό του στο Facebook ο καθηγητής του ΕΚΠΑ, Ιωσήφ Βιβιλάκης, αποχαιρετά το ιστορικό θερινό θέατρο «Αθήναιον» στη συμβολή των οδών Πατησίων και Μάρνη, απέναντι από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Μια σκηνή που έχει συνδεθεί με παραστάσεις όπως το «Μεγάλο μας τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλη.
Το θέατρο κατεδαφίζεται καθώς ήταν εγκαταλελειμμένο εδώ και χρόνια. Αναλυτικά η ανάρτηση: «Τέλος εποχής για το θέατρο «Αθήναιον», της οδού Πατησίων και Μάρνη, απέναντι από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Όπως μας πληροφορεί ο Νίκος Λάσκαρις στη μελέτη του για τα υπαίθρια θέατρα και πιο πρόσφατα η Ελένη Φεσσά στη διατριβή της για τη θεατρική αρχιτεκτονική, κτίστηκε το 1895, χωρούσε 700 θεατές, θεωρήθηκε από τα κομψότερα θέατρα της εποχής και διακρίθηκε για την καινοτομία του, φιλοξένησε βεντέτες και πρωταγωνιστές, και αυτές τις μέρες κατεδαφίζεται. Εκεί είδα το «Μεγάλο μας τσίρκο» του Καμπανέλλη το 1973, παιδάκι ανήλικο που τρύπωσε με αυθάδεια στο κοινό. Θυμάμαι τον Παπαγιαννόπουλο Καραγκιόζη, τον αρχαγγελικό Νίκο Ξυλούρη και την Καρέζη σε μια σκηνή που διέσχιζε το κοινό, όλοι να δίνουν μια ελπίδα στην καρδιά της χούντας. Είδα τον Βαλτινό ιδανικό βιολιστή στη στέγη. Αλλά και επιθεωρήσεις με μπαλέτα και χοντρά αστεία. Έκλεισε το 2011 με την επιθεώρηση «Πού πας, ρε Γιωργάκη, με τέτοιο καιρό;» όταν η περιοχή αυτή δοκιμαζόταν από την κρίση του κέντρου της πόλης.
Τώρα, ετοιμάζεται εκεί να κτιστεί ένα ξενοδοχείο 10 ορόφων με πισίνα, υπόγεια κλπ φασίλιτις. Αναρωτιέμαι πώς θα υψωθεί ένα κτήριο τόσο ψηλό όταν τα γειτονικά είναι πολύ χαμηλότερα. Αλλά σε αυτόν τον τόπο τα έχουμε δει όλα. Και αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί.
Σε μια άλλη χώρα αυτό το σημείο θα αναδεικνυόταν σε πόλο έλξης των επισκεπτών, ακόμα και μετά την κατεδάφιση του.
Είδα, εχθές, την μπουλντόζα και βούρκωσα. Όλα σε ένα σωρό. Είπα: στην Ελλάδα του 2019 η μνήμη του «Αθήναιον» θα καλυφθεί από τους τόνους τσιμέντου. Αλλά είμαι βέβαιος ότι κάποιοι άλλοι, περισσότερο ρομαντικοί, περισσότερο αισθηματίες, θα φροντίσουν να διατηρηθεί η ιστορία του, μέσα από την έρευνα και τη μελέτη. Είμαι βέβαιος.
Εικόνα: επί το έργον η μπουλντόζα στο πίσω μέρος της σκηνής».
15°
