Campfire Stories: Τα εργαστήρια για εκείνους που έχουν υποστεί βία ή οποιουδήποτε είδους διάκριση, πρόσφυγες, άνεργους, μετανάστες και άτομα της LGBTQI+ κοινότητας
Οι διαδικασίες της γραφής και της ζωγραφικής είναι πολύ μοναχικές. Τι και αν τις κάναμε συλλογικές; Τι και αν μέσω αυτής της συλλογικότητας ενδυναμώναμε ο ένας τον άλλον να συναφηγηθούμε προσωπικά και κοινωνικά προβλήματα; Με αυτές τις ερωτήσεις στο μυαλό ο Βασίλης Τζιώκας ξεκίνησε το 2018 το Campfire Stories με την υποστήριξη του START – Create Cultural Change.
Μέσω μίας σειράς βιωματικών εργαστηρίων οι συμμετέχοντες εξερευνούν το θέμα της βίας απέναντι στη διαφορετικότητα. Με εργαλεία τη ζωγραφική και τη γραφή, καθώς και την μίξη των δύο, το βίωμα και η προσωπική εμπειρία μετατρέπονται σε μυθοπλασία. «Όπως και οι θεατρικές παραστάσεις, έτσι και εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε συλλογικότητες αλληλοενδυνάμωσης και υποστήριξης», σημειώνει ο Βασίλης.
Αν και η διαδικασία δημιουργίας ομάδων έχει πλέον ολοκληρωθεί, τα εργαστήρια είναι ανοιχτά σε όλους. Δίνεται έμφαση όμως στη συμπερίληψη νέων ατόμων που προέρχονται από υποβαθμισμένα υπόβαθρα, όπως αυτοί που έχουν υποστεί βία ή οποιουδήποτε είδους διάκριση, πρόσφυγες, άνεργους, μετανάστες και περιθωριοποιημένα άτομα της LGBTQI+ κοινότητας.
Τα εργαστήρια
Εκτυλίσσονται στη Βίλα Θεοτοκοπούλου στα Πατήσια, είναι 9 συνολικά και διαρκούν 3 ώρες το καθένα. Ξεκίνησαν τέλη Φεβρουαρίου και θα διαρκέσουν μέχρι και τον Μάιο. Πέρα από το επικαλυπτικό θέμα της βίας απέναντι στη διαφορετικότητα, μέσα σε κάθε ένα από τα εργαστήρια υπάρχει και μία ειδική θεματολογία, π.χ. στο πρώτο ήταν η ριζοσπαστική αυτοέκφραση και στο επόμενο θα είναι η ετοιμότητα για αλλαγή. Άλλα θέματα αφορούν τη συζήτηση γύρω από τον «άλλον», την αποτυχία, τη νίκη και την ελεύθερη έκφραση.
Κάθε εργαστήρι συνδυάζει τον λόγο, την ανάγνωση κειμένων, ανοιχτές συζητήσεις, τη γραφή (ατομική και συλλογική) και τη ζωγραφική. Το εργαστήρι κλείνει με ένα 20λεπτο flash fiction story και βιωματική άσκηση ανασκόπησης του υλικού που καλύφθηκε στη διάρκεια των 3 ωρών.
Τι σε ενέπνευσε να ξεκινήσεις αυτό το πρότζεκτ Βασίλη;
«Αρχικά πιστεύω στη δύναμη της συλλογικής δημιουργίας ως μέσο αλληλο-υποστήριξης. Δημιουργώντας μαζί ενδυναμώνουμε ο ένας τον άλλον ενώ πολλαπλασιάζουμε την έκταση του μηνύματός μας. Ένα άλλο βασικό θέμα για μένα είναι η πως στην ελληνική παραγωγή κυριαρχεί ακόμα ένας μόνο λόγος: αυτός των λευκών, στρέιτ, cis, μεγαλύτερης ηλικίας αντρών. Και ο απόηχος αυτού του λόγου τελικά κυριαρχεί ακόμα και στις περιπτώσεις που το μήνυμα προέρχεται από κάποια μειωνότητα. Θέλω να αρχίσει να αλλάζει λοιπόν το αφήγημα. Να αρχίσουν να ακούγονται θαρραλέες, νέες φωνές».
«Τέλος, θέλω να δώσω μία πλατφόρμα καλλιτεχνικής έκφρασης σε άτομα των οποίων το πεπρωμένο μέχρι σήμερα καθόριζαν άλλοι. Δούλευα στο προσφυγικό και έβλεπα από πρώτο χέρι πως η ταμπέλα του πρόσφυγα ή του μετανάστη μπορεί να καταδυναστεύσει κάποιον καθορίζοντας κάθε πτυχή της ζωής του. Ό,τι και να είσαι, μετανάστης, γυναίκα, transgender, είσαι πάντοτε και πολλά άλλα: καλλιτέχνης, ακτιβιστής, ενεργός πολίτης. Και φυσικά πάντα πρέπει να θυμάσαι πως ανήκεις».
Ένας από τους άμεσους στόχους του Campfire Stories είναι να δημιουργηθεί μία μόνιμη, συμπαγής ομάδα γραφής και ζωγραφικής η οποία θα αναλάβει την οργάνωση και παρουσίαση του υλικού από τα εργαστήρια στο ευρύ κοινό. Η παρουσίαση αυτή θα ξεκινήσει από τα Πατήσια, όπου οι συμμετέχοντες θα βρεθούν σε έναν ανοιχτό διάλογο με την τοπική κοινότητα και θα εξερευνήσουν μαζί την πολιτιστική κληρονομιά της γειτονιάς. Αυτό θα γίνει μέσω μίας ολοήμερης παρουσίασης στα τέλη Μαϊου, η οποία θα περιλαμβάνει μία ηχητική εγκατάσταση και προβολές των κειμένων που έχουν γραφτεί κατά τη διάρκεια των εργαστηρίων.
Θα συνεχίσουν τις δράσεις τους με εργαλείο τον δημόσιο χώρο διοργανώνοντας αυτοσχέδια πικνίκ και flash-poetry events σε πάρκα στα οποία θα εξιστορηθούν με χιουμοριστικά μέσα (π.χ. με ντουντούκες) τις ιστορίες που συνδημιούργησαν στα εργαστήρια. Άλλες ιδέες τους περιλαμβάνουν τη δημιουργία ενός βιβλίου και ενός zine.
Σε μία εποχή υπερ-ροής πληροφοριών και ανθρώπων, το άτομο και η μοναδική ποκιλομορφία του τσουβαλιάζεται στους αφορισμούς του «πρόσφυγα», «πούστη» ή «φεμιναζί». Όπως λέει και η Donna Haraway, πρέπει να αλλάξουμε το αφήγημα. Πρέπει να φέρουμε διαφορετικούς ανθρώπους στο ίδιο τραπέζι ώστε να δημιουργηθούν νέες σχέσεις, υβρίδια, και να συν-κατασκευαστούν δημιουργικές λύσεις στα δημιουργικά μας προβλήματα.
Και αυτό θα επιχειρήσει να κάνει το Campfire Stories
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για αυτούς και να επικοινωνήσετε μαζί τους στο Instagram και στο Facebook.
13°
