Σήμερα έρχεται στο φως μία ακόμα ανάλογη περίπτωση, αυτή τη φορά με διασώστη του ΕΚΑΒ, ο οποίος καταδικάστηκε σε 13 χρόνια κάθειρξη επειδή άλλαξε έναν μέσο όρο του απολυτηρίου του.
Ο πρώην πλέον διασώστης του ΕΚΑΒ, μιλάστο newsit, και εξηγεί πως από ένας άνθρωπος, με όλες τις γνώσεις και τα ουσιαστικά προσόντα για να σώζει ζωές, βρέθηκε στην φυλακή.
«Η ιστορία ξεκίνησε το 1989. Έχω απολυθεί από το στρατό, έχω βγάλει τη σχολή μαθητείας του ΟΑΕΔ, τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και με αυτό το χαρτί μαθαίνω ότι το ΕΚΑΒ δημιούργησε την πρώτη σχολή Πρώτων Βοηθειών.
Πάω εκεί βγάζω τη σχολή με πολύ καλή βαθμολογία, με 18, και στις επόμενες προσλήψεις καταθέτω τα χαρτιά μου, με το κανονικό μου πτυχίο. Εκεί λοιπόν, ενώ στην αρχή είμαι στους επιτυχόντες, μετά ενημερώνομαι ότι με έχουν κόψει.
Στην ερώτηση μου, γιατί με έχουν κόψει από το γραφείο προσωπικού, μου λέει εκεί ο προϊστάμενος, ότι το πτυχίο θα έπρεπε να είναι ισότιμο με του Λυκείου. “Μα” λέω, “μ’ αυτό το πτυχίο, έβγαλα τη σχολή κρίθηκα ικανός και με καλή βαθμολογία, στην αρχή, ήμουνα στους επιτυχόντες πως γίνεται να μην κάνει για την πρόσληψη”; “Όχι”, λέει, “θέλεις και του λυκείου”.
Εμένα η βλακεία μου τότε, ήταν ότι δεν πήγα σε ένα δικηγόρο να κάνω ένσταση γιατί το πτυχίο μου έκανε. Ήμουν, νέος έλεγα εντάξει σιγά το Δημόσιο τώρα, δουλειές υπήρχαν και δεν ασχολήθηκα, αλλά έψαχνα πάντα να βρω κάτι σε αυτή τη δουλειά. Ιδιωτικά ασθενοφόρα δεν υπήρχαν, δούλευα σαν οδηγός.
Το 1997, μαθαίνω πάλι από κάποιον φίλο μου, ότι το ΕΚΑΒ κάνει προσλήψεις. Έχοντας μείνει με την εντύπωση ότι το πτυχίο μου δεν κάνει και σε μια κουβέντα με τον κουμπάρο μου, μου λέει έλα πάρε το δικό μου. Κι αλλάζουμε, το ονοματεπώνυμο και δίνω το πτυχίο. Και μαζί με το πτυχίο, των Πρώτων Βοηθειών, και το δικό μου της κατηγορίας που είχα μπαίνω στο ΕΚΑΒ. Από τότε που μπήκα στο ΕΚΑΒ, δούλεψα πέντε χρόνια στα ασθενοφόρα, δύο χρόνια στις καρδιολογικές μονάδες του ΕΚΑΒ.
Δεν είμαι ένας υπάλληλος που πήγαινα στο γραφείο και καθόμουν, αυτό που συνέβη, είναι πολύ άδικο. Πολύ άδικο.
Είχα ένα σοβαρό ατύχημα και έσπασα την ωμοπλάτη μου. Μόλις βγήκα από κει ξανακαβάλησα μηχανή για ένα χρόνο και μετά πήγα στο τμήμα αεροδιακομιδών του ΕΚΑΒ. Εκεί, δουλεύω τα τελευταία εννέα χρόνια περίπου, μαζί με γιατρό, με όλες τις συνθήκες, με αποστολές».
Ο πρώην διασώστης συνεχίζει «Έβγαλα το ΙΕΚ του ΕΚΑΒ, με πιστοποιήσεις με καλό βαθμό, έβγαλα τη σχολή αεροπορικής νοσηλευτικής, που είναι απόδραση από βυθιζόμενο ελικόπτερο, το σχολείο θαλάσσιας επιβίωσης πολεμικής αεροπορίας, ό,τι σχολή υπάρχει και δεν υπάρχει την έχω βγάλει. Έχω σώσει χιλιάδες ζωές, δεν έχω κάνει κακό ποτέ σε άνθρωπο.
Όταν πήγα σε δικηγόρο λοιπόν, γιατί το 2014, έγινε η επαλήθευση των πτυχίων κι ανακάλυψαν ότι το πτυχίο είναι πλαστό, του λέω όλη την ιστορία και του πάω το πτυχίο μου, το κανονικό και μου λέει: “μα το πτυχίο σου πέρναγε στο διαγωνισμό”. Του λέω: “πως πέρναγε; αφού μου είπαν ότι δεν πέρναγε”.
“Δεν είδες”, μου λέει, “την προκήρυξη;” Συμπέρασμα δηλαδή ήταν, ότι είτε με το πλαστό, είτε με το κανονικό πέρναγα. Οπότε, λέμε εντάξει, είναι αυτή η πλαστογραφία που έκανα, η παράνομη πράξη, θα κατηγορηθώ γι αυτήν. Αντιθέτως κατηγορήθηκα σαν καταχραστής, δημοσίου χρήματος, εξαιρετικά μεγάλης αξίας, και με το νόμο 1608 του 50 περί καταχραστών του δημοσίου και για απάτη κατ’ εξακολούθηση, σε βαθμό κακουργήματος, γιατί κάθε μήνα με πλήρωνε η υπηρεσία.
Το ποσό που μαζεύτηκε ήταν 370 χιλιάδες ευρώ, μαζί με την εφορία και τις κρατήσεις, ποσό εξαιρετικά μεγάλο. Αυτά είναι δεδουλευμένα, τα έχω δουλέψει μέχρι το τελευταίο ευρώ. Αυτά τα λεφτά, τα έχω δουλέψει με αίμα, έχω 2 ατυχήματα, ένα με τη μηχανή κι ένα με το ασθενοφόρο, που ανατράπηκε μια φορά το 2001, που μου βγήκε από στοπ και κοντέψαμε να σκοτωθούμε.
Με σπασμένο χέρι έβγαλα τους άλλους τρεις από την καμπίνα. Με τη μηχανή έχω ξεγεννήσει στο δρόμο στην Ομόνοια. Με το ελικόπτερο έχουμε πάει σε έρευνα και διάσωση, με τραυματίες από καράβι. Έχω κινδυνέψει. Δεν είναι απλά δεδουλευμένα, είναι δεδουλευμένα με αίμα! Δεν έχω κλέψει από το Δημόσιο, ούτε έχω κλέψει ποτέ και από κανέναν άνθρωπο.
Είναι αυτό που είπα στην κόρη μου, την πρώτη μέρα που μπήκα φυλακή και της είπα: “κορίτσι μου, μη βλέπεις την εξέλιξη, ο πατέρας σου είναι ένας πάρα πολύ καλός άνθρωπος, δεν έχει κάνει κακό σε κανέναν, μόνο καλό έχει κάνει, έκανε μια βλακεία, όταν ήταν νέος την οποία την πληρώνει, δυσανάλογα βαριά, αυτό να βάλεις στο μυαλό σου και να προσέχεις τη μάνα σου, κι η μάνα σου εσένα, κι όταν βγω με το καλό, θα συνεχίσει η ζωή μας, όπως ήταν. Αριστούχος 19,6 έφερε στο πτυχίο της. Καταπληκτικό παιδί.
Φυλακή μπήκα, 23 Απριλίου, μπήκα στο μεταγωγών για μια βδομάδα κι από κει στη Χαλκίδα, για ενάμιση μήνα. Ευτυχώς, στη Χαλκίδα, επειδή ξέρουν τις περιπτώσεις, με έβλεπαν όλοι με οίκτο εκεί πέρα, ο διευθυντής ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, μου έδωσε μια δουλειά, κι έβγαζα ένα μεροκάματο από κει.»
Ο διασώστης του ΕΚΑΒ θυμάται τις επισκέψεις της οικογένειάς του στην φυλακή. «Ερχόταν η γυναίκα μου με το παιδί μου κάθε Σάββατο και τους έβλεπα, για 20 λεπτά. Καταδικάστηκα σε 13 χρόνια, απλά έκανα αίτηση αναστολής της ποινής και προσέφυγα στον Άρειο Πάγο.
Βγήκα στις 6 Ιουνίου, ανέλπιστα δεν περίμενα ότι θα βγω. Βγήκα στις 6 Ιουνίου και περιμένω τώρα την απόφαση του Αρείου Πάγου, που θα βγει τον Γενάρη. Έχω καταστραφεί οικονομικά, έχω καταστραφεί ηθικά, έχω καταστραφεί ψυχολογικά, ευτυχώς που έχω μια καταπληκτική οικογένεια, καταπληκτικούς φίλους, καταπληκτικούς συναδέλφους, έκαναν έρανο, με στηρίξανε, με βοηθήσανε και με βοηθάνε και τι να πω; Μακάρι, όλη αυτήν την αγάπη και τη συμπαράσταση να την είχε όλος ο κόσμος κι αυτή φουκαριάρα η καθαρίστρια, που λες κι έκανε έγκλημα, που καθαρίζει σκάλες.
Με το που πήγα στο Μεταγωγών, η βρώμα και οι κατσαρίδες που υπήρχαν δεν περιγράφονται. Επτά μέρες δεν έφαγα τίποτε, μόνο νερό έπινα για να μην πάω στην τουαλέτα, Μετά από επτά μέρες, μας πήγαν στη φυλακή.
Η φυλακή είναι έτσι όπως τα βλέπεις τις ταινίες ακριβώς. Είναι επικίνδυνα, είναι βρώμικα, είναι ο περιορισμός. Να ζω με μηδέν αξιοπρέπεια, σε κλείνουν, τρεις με τέσσερις ώρες την ημέρα, χτυπάν τα κάγκελα, πας στο συσσίτιο εκεί πέρα, με το κουπόνι.
«Πράγματα πρωτόγνωρα για έναν άνθρωπο που δεν θεωρεί ότι έχει κάνει κάτι. Δεν έβγαινα ποτέ στο προαύλιο. Το προαύλιο, ήταν κάτι τεράστιοι τοίχοι, δέκα μέτρα, με κάτι δύο τύπους με πολυβόλα, από πάνω, τι να πω. Μόνο διάβαζα, τίποτα άλλο. Επισκεπτήριο, πρώτου βαθμού συγγένειας, ερχόταν η μανούλα μου κι ο αδελφός μου, η γυναίκα μου με το παιδί μου, κάθε Σαββάτο, για είκοσι λεπτά.
Είναι κι άχαρη διαδικασία, αυτό με το τζάμι να μιλάς, με το τηλέφωνο, χειρότερο και να τον βλέπεις τον άλλον. Τους έλεγα να μην έρχονται. Ας είναι καλά, τα αντικαταθλιπτικά τίποτα άλλο, νομίζω δε θα την είχα βγάλει καθαρή αν δεν έπαιρνα αντικαταθλιπτικά. Είμαι ένας άνθρωπος, 1,92, 130 κιλά, δηλαδή είμαι ογκώδης άνθρωπος, αλλά δεν έχω κάνει κακό σε κανέναν. Είμαι συνέχεια με το χαμόγελο, το χιούμορ.
Έκανα ένα λάθος και θα αισθάνομαι άσχημα για όλο το υπόλοιπο της ζωής μου. Πήγα για το μεροκάματο και το μεροκάματο μου το τίμησα και τιμάω».
12°
