Αυτό που δεν είχε κάνει ως νέος, κατάφερε να πετύχει σήμερα ο 84χρονος κρητικός, Δημήτρης Μουδατσάκης: Nα περάσει πρώτος στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Ο κύριος Δημήτρης είναι ένα φωτεινό παράδειγμα για όσους διστάζουν να αποκτήσουν μόρφωση εμφανίζοντας ως εμπόδιο την ηλικία - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπό συνθήκες δεν είναι εμπόδιο.
Η χαρά του ανείπωτη, όπως λέει στην Athens Voice «Πάντα αγαπούσα το διάβασμα αλλά αν με ρωτούσες κάποια χρόνια πριν, ποτέ δεν θα φανταζόμουν ότι θα περάσω εγώ στο Πανεπιστήμιο. Η γνώση είναι το πιο γλυκό πράγμα και πρέπει να την απολαμβάνουμε όπως τις καθημερινές απολάυσεις της ζωής μας». Ο ίδιος μελετούσε για τις πανελλαδικές γύρω στις 5 ώρες καθημερινά χωρίς να πηγαίνει σε φροντιστήριο. Δεν ήταν άλλωστε μαθημένος στη λογική του φροντιστηρίου. Παράλληλα είχε βάλει ένα προσωπικό στοίχημα με τον εαυτό του που έπρεπε να κερδίσει: Να αποδείξει ότι η ηλικία του δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο όνειρο του. Έτσι τα μαθήματα γι’ αυτόν ποτέ δεν ήταν αγγαρεία.
Γιατί όμως τώρα; Από μικρός αγαπούσε το σχολείο αλλά οι καταστάσεις δεν επέτρεπαν να συνεχίσει τη φοίτησή του. Ξεκίνησε να εργάζεται σε νεαρή ηλικία κι έπειτα οι υποχρεώσεις της οικογενειακής ζωής δεν του άφηναν τον απαιτούμενο ελεύθερο χρόνο για άλλες δραστηριότητες. Όταν γράφτηκε στο Εσπερινό Γενικό Λύκειο Ηρακλείου, ήταν τόση η αγάπη του για τη μάθηση που δεν έχανε μάθημα, παρόλο που το σχολείο απείχε μία ώρα από το χωριό του και έπαιρνε κάθε φορά το λεωφορείο για να μετακινηθεί.
«Ένιωθα συνέχεια ότι η ζωή του μορφωμένου ανθρώπου είναι πολύ πιο ωραία από του απαίδευτου. Όταν συνταξιοδοτήθηκα και κατάλαβα ότι τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου δεν με είχαν πια ανάγκη αποφάσισα να ακολουθήσω το όνειρο μου. Οι παλιοί μάλιστα συνηθίζουμε να κατηγορούμε τους μικρούς αλλά με την επαφή μου με νέους μαθητές είδα αξιόλογα άτομα που φέρνουν την εξέλιξη».
Ένα ακόμα τρανταχτό παράδειγμα της δίψας του κ.Δημήτρη ήταν όταν η καθηγήτρια έπρεπε να στείλει ηλεκτρονικές σημείωσεις στους μαθητές αλλά σε αυτόν επέλεξε να του δώσει τυπωμένες σε χαρτί. Ο ίδιος δεν το δέχτηκε και έκατσε να μάθει να γράφει σε αρχείο word, έφτιαξε μέιλ και φέισμπουκ. Θα του χρειαστούν και στη σχολή άλλωστε. Όπως μας εξηγεί, «Ό,τι θελήσαμε αρκετά αλλά δεν το κάναμε, είναι επειδή δεν ενεργοποιήσαμε την εσωτερική μας δύναμη».
Υποθέτω ότι μια στο τόσο πρέπει και οι αρμόδιες διωκτικές αρχές να προσποιούνται αποτελεσματικότητα ώστε να μπορούν να συνεχίζουν να είναι αναποτελεσματικές χωρίς άγχος
16°
