O 45χρονος αγρότης από τον Πρινέ Ρεθύμνου, ο οποίος ήταν ένας από τους ανθρώπους που είχε αναλάβει χρέη φρουρού στα κρησφύγετα που κρατούσαν οι απαγωγείς τον Μιχάλη Λεμπιδάκη στην κατάθεσή του, σύμφωνα με το iefimerida, είπε πως «τότε ένας γνωστός μου άνδρας Ρωσικής καταγωγής τον οποίο έλεγα εγώ με το όνομα Γιάννη και είχε δουλέψει για μένα στο παρελθόν ως εργάτης, με προσέγγισε λέγοντάς μου ότι μπορώ να κάνω μια δουλειά για κάποιον άλλον φίλο του Ρώσο και να βγάλω χρήματα».
Ο άνδρας περιγράφει πως ήταν τα κρησφύγετα, αλλά και τις στιγμές που πέρασε με τον «φυλακισμένο» Μιχάλη Λεμπιδάκη. Μεταξύ άλλων ανέφερε πως «στο δωμάτιο που φυλάγανε τον κύριο Μιχάλη υπήρχε όπλο -τύπου καλάσνικοφ όχι δικό μου, αλλά μου το είχαν δείξει για να ξέρω που είναι και μήπως κάπου μου χρειαστεί. Ο κύριος Μιχάλης ήταν δεμένος με κάποια αλυσίδα, εγώ τον έβρισκα πάντα έτσι. Εκείνος πήγαινε σε μια χημική τουαλέτα που ήταν στο δωμάτιό του».
Η εμπλοκή των Ρώσων
«Ομολογώ τη συμμετοχή μου στην απαγωγή του επιχειρηματία Λεμπιδάκη Μιχαήλ. Στην απαγωγή δεν μπήκα από την αρχή, αλλά δεκαπέντε με είκοσι ημέρες μετά. Τότε ένας γνωστός μου άνδρας Ρωσικής καταγωγής τον οποίο έλεγα εγώ με το όνομα Γιάννη και είχε δουλέψει για μένα στο παρελθόν ως εργάτης, με προσέγγισε λέγοντάς μου ότι μπορώ να κάνω μια δουλειά για κάποιον άλλον φίλο του Ρώσο και να βγάλω χρήματα.
Εγώ δελεάστηκα από την πρότασή του και δέχθηκα. Τότε κάποιο βράδυ ήρθε από το σπίτι μου αυτός ο Γιάννης από κοινού με το άλλο άτομο πιθανό από τη Ρωσία και μου πρόσφερε 100.000 ευρώ, για να προσέχω τον Λεμπιδάκη».
«Η συμφωνία μας ήταν να πηγαίνω να μένω σε χώρο που τον κρατούσαν και να του δίνω φαγητό, να προσέχω αν κάτι χρειαστεί και να έχω το νου μου. Συμφώνησα και ξεκίνησα τη φύλαξή του. Πήγαινα από τον Απρίλιο μέχρι και πριν ενάμιση μήνα, κάποιες ημέρες και τον έβλεπα. Στο δωμάτιο που φυλάγανε τον κύριο Μιχάλη υπήρχε όπλο -τύπου καλάσνικοφ όχι δικό μου, αλλά μου το είχαν δείξει για να ξέρω που είναι και μήπως κάπου μου χρειαστεί. Ο κύριος Μιχάλης ήταν δεμένος με κάποια αλυσίδα, εγώ τον έβρισκα πάντα έτσι. Εκείνος πήγαινε σε μια χημική τουαλέτα που ήταν στο δωμάτιό του και εγώ τον φρόντιζα....
....Ερχονταν κάποια άτομα που έφερναν φαγητό και για εμένα και για τον κύριο Μιχάλη εγώ το έπαιρνα χωρίς να τους δω και το πήγαινα να το φάμε. Τις φορές που κουβεντιάζαμε με τον κύριο Μιχάλη με έλεγε «παππού»».
Υποθέτω ότι μια στο τόσο πρέπει και οι αρμόδιες διωκτικές αρχές να προσποιούνται αποτελεσματικότητα ώστε να μπορούν να συνεχίζουν να είναι αναποτελεσματικές χωρίς άγχος
10°
