Να εδώ στην τοποθεσία «κενό»

Και το χειρότερο, είναι αλήθεια το χειρότερο; Δηλαδή το ότι δεν θέλω με κάτι να το γεμίσω; Και να που ήρθε η εποχή «ο λόγος να μην έχει λόγο να λέγεται». Ούτε να γράφεται. Το χαρτί πέθανε μαζί μ’ εμάς. Γιατί εμείς του κλείσαμε το μάτι. Με μια μπουνιά γεμάτη εικόνες. Και τα έντυπα ζητήσανε πολιτικό άσυλο στην οθόνη. Ακόμη και ο Αλέξης φαίνεται καλύτερος στα τάμπλετ φωτισμένος. Και τι να γράψει ο πεφωτισμένος; Και κυρίως για ποιον; Τον νιώθω τον πεφωτισμένο. Τον καταλαβαίνω.

Εδώ εγώ, που δεν είμαι ούτε ένα τριχοφυές εγκεφαλικό του αιμοφόρο αγγείο, και νιώθω ανακούφιση που τελείωσε η σεζόν. «Δεν ξέρω τι να παίξω στα χαζά». Όλοι ή μόνον εγώ έχω την αίσθηση ότι ήταν η τελευταία φορά που τα κατάφερα; Ήταν η τελευταία φορά που κατάφερα να γράψω κάτι μπας και το διαβάσει κάποιος αν βρει το μπουκάλι και τον νοιάζει το κλεισμένο το χαρτί.

Η τελευταία φορά που πήγαμε στο νοσοκομείο και βγήκαμε καλά. Η τελευταία φορά που πήγαμε τριήμερο και ήτανε έστω και λίγο όπως το είχαμε πλάσει στο μυαλό μας. Η τελευταία φορά που σε ρώτησα κι απάντησες χωρίς να κοιτάς μέσα σε κάποια ηλεκτρονικορουφήχτρα. Έτσι λες να ’ναι τα γεράματα; Όταν δεν βλέπεις αυτό που βλέπουν όλοι; Ότι η μεγάλη εικόνα θα είχε μέσα τον Σπαλιάρα; Όταν δεν υπνοβατείς τη μέρα μέχρι το μανάβη για να του πάρεις όλες τις καρύδες; Όταν το je suis για τη Ρωσία γίνεται «χεστήκαμε»;

Στο παγκάκι ήμουνα και βλακείες σκεφτόμουνα για τη Νέα Παραλία που θα γίνει αχανής καφετέρια στη Σαλονίκη δε με λες. Μάλιστα ήταν σαν να έβλεπα απέναντι βαθιά χωμένο στο Θερμαϊκό ένα νησί με εξόριστους σαν λύση εξ ουρανού. Ένα φραπεδονήσι γεμάτο από ανέμελους φραπόγαλους να παίζουνε το νέο επιτραπέζιο survivor. Το νέο σχέδιο της πρωτοπόρας Σαλονίκης.

Κυρίες και κύριοι, το νησί των φραπεδομάχων ή νέα Φραπελόγκα. Ένα λαμπραντόρ με ξύπνησε που έχεζε μπροστά μου ανάμεσα απ’ τα πόδια μου. Τ’ αφεντικό του απορροφημένο απ’ τη σέλφι που έβγαζε απλώς το τράβηξε και έφυγαν απ’ το κάδρο. Ερωτική Θεσσαλονίκη, σταμάτα πια να με χτυπάς με το σπαθί.

Υ.Γ.: Σπαθί: Φαλλικό σύμβολο. Καθόλου τυχαίο ότι ο κειμενογράφος το συνδέει με την ερωτική πόλη.