Με την έπαρση της ελληνικής σημαίας στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και την κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και με την ομιλία του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη ολοκληρώθηκαν οι εορταστικές εκδηλώσεις για την 71η επέτειο από την απελευθέρωση της Αθήνας, από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. «Όπως είχε πει ο Γιώργος Σεφέρης, "ήταν η πιο όμορφη, η πιο αλαφριά μέρα". Ήταν μια μέρα γιορτής. Το ίδιο είναι και σήμερα. Θα πρέπει από δω και στο εξής, τη μέρα της Απελευθέρωσης της Αθήνας, να τη γιορτάζουμε ολοένα με μεγαλύτερη λαμπρότητα και συμμετοχή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί, εκείνο αυτό που γιορτάζουν είναι η λήξη του πολέμου. Επομένως, και του χρόνου όλοι πάλι μαζί».
Την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό εκπροσώπησε η αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης κυρία Θεανώ Φωτίου, τη Βουλή των Ελλήνων ο αντιπρόεδρός της κ. Γ. Βαρεμένος και παρέστησαν ο αναπληρωτής υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Νίκος Φίλης και ο αναπληρωτής υπουργός Αθλητισμού κ. Σταύρος Κοντονής και ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου. Τη Ν.Δ. εκπροσώπησε ο βουλευτής κ. Γιάννης Κεφαλογιάννης και το ΚΚΕ ο κ. Χρήστος Κατσώτης. Παρέστη ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων κ. Βασίλης Λεβέντης, ο εκπρόσωπος του ΠΟΤΑΜΙΟΥ κ. Νικόλας Γιατρομανωλάκης και των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ κ. Άγγελος Παπαλεξόπουλος.
Αναλυτικά η ομιλία του Δημάρχου:
Ήταν «η πιο όμορφη, η πιο αλαφριά μέρα του κόσμου», όπως έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης για τη δική του επιστροφή στην ελεύθερη Ελλάδα, λίγες μέρες μετά από την Απελευθέρωση της Αθήνας, στις 12 Οκτωβρίου 1944. Τη μέρα που η στρατιωτική φρουρά της Ακρόπολης υπέστειλε τη σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό, και τα κατοχικά στρατεύματα εγκατέλειπαν την πόλη, ενώ μισή ώρα αργότερα στον ιστό της Ακρόπολης υψωνόταν η ελληνική σημαία.
Μετά από 1264 μέρες γερμανικής κατοχής, τρεισήμισι χρόνια πολέμου, καταπίεσης, βίας και ανελευθερίας, άφατης ταπείνωσης και πείνας, ανηλεών διώξεων και απώλειας κάθε έννοιας κυριαρχίας, η Αθήνα ήταν ελεύθερη. Η Ελλάδα ήταν ελεύθερη – παρόλο που τα γερμανικά στρατεύματα δεν είχαν ακόμη φύγει από όλη την επικράτεια. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος που με βαρύτατο φόρο αίματος είχε αιματοκυλήσει την ανθρωπότητα, είχε λήξει. Οι δυνάμεις του φασισμού είχαν συντριβεί.
Για την σύγχρονη ελληνική ιστορία η Απελευθέρωση της Αθήνας αποτελεί ένα συμπυκνωμένο ιστορικό χρόνο μεγάλης βαρύτητας και για τη λήξη του πολέμου και της κατοχής που σηματοδοτεί, αλλά και γιατί μοιάζει να πετυχαίνει το ανέφικτο.
Καθώς χιλιάδες λαού πλημμυρίζουν τους δρόμους εκείνο το ανέφελο πρωί της 12ης Οκτωβρίου 1944, και πανηγυρίζοντας κατευθύνονται στο κέντρο, η πόλη γιορτάζει σε μια φρενίτιδα ενθουσιασμού.
Ολόκληρη η Αθήνα ζει στιγμές και ώρες μια σπάνιας ευωχίας, σε μια πανηγυρική ομοψυχία. Δίπλα στις ελληνικές σημαίες κυματίζουν οι συμμαχικές, κι ακόμη κι αν ένας προσεκτικός παρατηρητής εντοπίζει διαφορές σε αυτούς που στέκονται ο ένας δίπλα στον άλλο γιορτάζοντας τη μεγάλη νίκη, εκείνο που κυριαρχεί είναι η ενότητα.
Η Απελευθέρωση της Αθήνας είναι μια σπάνια ενοποιητική ώρα – ανεξαρτήτως πού ανήκε ο καθένας. Ένας χρόνος που παγώνει, εκτοπίζοντας αντιπαλότητες, μίση, συγκρούσεις, πάθη. Αμόλυντος από τον αδελφοκτόνο εμφύλιο που ακολουθεί. Μ’ ένα διάχυτο μήνυμα ελπίδας, αισιοδοξίας, αλληλεγγύης και ειρήνης. «Η πιο αλαφριά μέρα», όπως έγραψε ο νομπελίστας ποιητής μας.
71 χρόνια μετά, η Αθήνα γιορτάζει. Γιορτάζει τη λύτρωση της απελευθέρωσης, με μια σειρά εκδηλώσεων, ιστορικούς περιπάτους, προβολές ντοκιμαντέρ, ομιλίες, εκπαιδευτικά σεμινάρια, συναυλίες και μια εξαιρετική έκθεση αρχειακού υλικού –καρπό συνεργασίας πολλών φορέων και μουσείων– στη Δημοτική Πινακοθήκη. Η Αθήνα γιορτάζει, όπως κάθε σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Άλλωστε ο μεγάλος φόρος αίματος που πλήρωσε η Ελλάδα και η αδιαμφισβήτητη συνεισφορά της στην αντιφασιστική νίκη, έδεσε τη μοίρα της χώρας με τη δημοκρατική Ευρώπη.
71 χρόνια μετά η Αθήνα τιμά, γιορτάζει και μαθαίνει.
Την αξία της κοινωνικής συνοχής και της αλληλεγγύης, που δοκιμάσθηκε αλλά και επιβεβαιώθηκε τα τελευταία πέντε χρόνια των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων και ανατροπών. Η ανέχεια, η φτωχοποίηση, η εγκατάλειψη, ο ευτελισμός αφήνουν πρόσφορο πεδίο στο φανατισμό, το λαϊκισμό, τη μισαλλοδοξία, ακόμη και στη βία.
Την ίδια αλληλεγγύη επιδεικνύει σήμερα άλλωστε η πόλη και στους χιλιάδες πρόσφυγες που δέχεται, θύματα και εκείνοι ανοικτών σήμερα πολεμικών μετώπων.
Η Αθήνα τιμά και γιορτάζει, το αδιαπραγμάτευτο της δημοκρατίας. Των δημοκρατικών αξιών, του κράτους δικαίου, των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Να διασφαλίσουμε ότι δεν θα υπάρξει ξανά δρόμος ανοικτός για τις δυνάμεις του φασισμού, του ολοκληρωτισμού και της βίας. Είναι διαρκές και διαχρονικό ζητούμενο κάθε σύγχρονης, δημοκρατικής κοινωνίας.
Η Αθήνα γιορτάζει και επιβεβαιώνει το σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό της. Τον άρρηκτο δεσμό της με την Ευρώπη, παράγωγο μιας σχέσης αμφίδρομης μια και η πόλη είναι και θα παραμείνει η αρχαία κοιτίδα της νεότερης Δυτικής σκέψης και του Πολιτισμού.
71 χρόνια μετά, η Αθήνα μαθαίνει και τιμά τη διαρκή αξία της ομοψυχίας, των συναινέσεων, της συλλογικής συνείδησης και των κοινών προσπαθειών. Μόνον έτσι θα κατακτήσουμε, κλείνοντας τον κύκλο της δοκιμασίας και της κρίσης, ένα καλύτερο, βιώσιμο, ειρηνικό και δημοκρατικό μέλλον για την πόλη, τους πολίτες, για όλους μας.
13°
