Τα τρία είδη του πότη: το αλκοόλ μέσα από την εμπειρία πρώην εθισμένου

Ο Corey Warren, ένας άνδρας από το Μίσιγκαν που είναι νηφάλιος από το 2011 και έχει δώσει τη δική του μάχη για να μείνει μακριά από το αλκοόλ, μίλησε ανοιχτά για την εμπειρία του και για το πώς κατάφερε να ξεδιαλύνει μερικές τυπικές παρανοήσεις για τον αλκοολισμό.

Σήμερα, μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, προσπαθεί να ενημερώσει και να αφυπνίσει κόσμο ακριβώς γύρω από αυτές τις παρανοήσεις για την κατανάλωση αλκοόλ και να μιλήσει για τον εθισμό, όπως ποτέ κανείς, καθώς και για τις μορφές που μπορεί να πάρει.

Για τον Warren το βασικό πρόβλημα ξεκινά από τη στιγμή που τα σημάδια της εξάρτησης από το ποτό δεν είναι κοινά για όλους τους ανθρώπους, όπως και το χρονικό διάστημα που απαιτείται για να καταστεί κάποιος εθισμένος από τα οινοπνευματώδη.

Κατά τον νεαρό άντρα, υπάρχουν «τρεις διαφορετικοί τύποι πότη», καταρρίπτοντας τον μύθο ότι ο εθισμός έχει πάντα την ίδια εικόνα. Όπως λέει: «Δεν είναι όλοι οι αλκοολικοί ίδιοι. Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους μπορεί να εκδηλωθεί η εξάρτηση».

Ο Warren θυμάται πώς, στα χρόνια της δικής του περιπέτειας με την εξάρτηση, στην αρχή τουλάχιστον ανήκε στην κατηγορία του «λειτουργικού αλκοολικού», του ανθρώπου δηλαδή που πίνει, αλλά μπορεί να αντεπεξέρχεται σε υποχρεώσεις, κοινωνικές και εργασιακές. Μετά, όμως, τα πράγματα άλλαξαν.

«Ήμουν μεθυσμένος από τις 10 το πρωί», κάτι που δείχνει πόσο γρήγορα μπορεί να ξεφύγει η κατάσταση. Μετά από πολλές προσπάθειες σε κέντρα απεξάρτησης, κατάφερε να βρει τον δρόμο προς τη νηφαλιότητα και σήμερα μοιράζεται την εμπειρία του για να βοηθήσει άλλους.

Σύμφωνα με τον ίδιο, οι τρεις κατηγορίες πότη είναι οι εξής:

-Ο περιστασιακός πότης: «Μπορεί να πιει ένα-δύο ποτά σε κοινωνικές περιστάσεις και να σταματήσει χωρίς πρόβλημα».

-Ο κοινωνικός πότης που ξεφεύγει: «Πίνει για να διασκεδάσει, αλλά συχνά καταλήγει να χάνει τον έλεγχο».

-Ο εξαρτημένος πότης: «Δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αλκοόλ, το χρειάζεται για να ξεκινήσει και να συνεχίσει τη μέρα του».

Ο Warren τονίζει ότι η αναγνώριση αυτών των διαφορών είναι κρίσιμη, γιατί «ο εθισμός δεν έχει πάντα την ίδια μορφή και μπορεί να κρύβεται πίσω από συμπεριφορές που φαίνονται φυσιολογικές».

Για τον ίδιο, το μεγάλο πρόβλημα έγκειται στο να αντιληφθεί ο αλκοολικός τη σοβαρότητα της κατάστασής του.

«Αν πιάσεις τον εαυτό σου να πίνει για να αντέξει την καθημερινότητα, αυτό είναι ένα μεγάλο καμπανάκι», λέει, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς ανθρώπους που πίνουν και αρνούνται ή δεν έχουν συνειδητοποιήσει πώς καταλήγουν με ένα ποτήρι στο χέρι.

Με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να δείξει ότι η αυτοπαρατήρηση και η ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό μας είναι τα πρώτα βήματα για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα.

Με πληροφορίες από Unilad