Η ιστορία του Ρομ, ενός από τους 20 ομήρους που απελευθερώθηκαν αυτές τις μέρες

Είχαμε συναντήσει τη μητέρα του Ρομ Μπρασλάβσκι, Τάμι, τον περασμένο Ιούνιο. Είχα πάει κι εγώ τότε με την Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, για να τη βρούμε σ’ εκείνη την ταράτσα στο Φάληρο, σαν να μην μπορούσε μία μόνο να σηκώσει το βάρος εκείνης της μητέρας που γυρνούσε τον κόσμο για να μιλήσει για το παιδί της που κρατούσε όμηρο η Χαμάς – 630 ημέρες μέχρι τότε. Με τη θάλασσα πίσω της να λάμπει, κι εκείνη να μην την κοιτά ούτε στιγμή: ζωντανή νεκρή.

Η Τάμι μάς λέει ότι ο Ρομ Μπρασλάβσκι την είχε καλέσει στις 10 η ώρα το πρωί της 7ης Οκτωβρίου, από το κινητό κάποιου άλλου, για να την καθησυχάσει, λέγοντάς της ψέματα ότι είχε έρθει ο στρατός και η αστυνομία και ότι όλα πήγαιναν καλά και ότι σε λίγες ώρες θα επέστρεφε σπίτι με λεωφορείο που είχαν στείλει η αρχές.

«Πιστεύω ότι ο γιος μου είδε και άκουσε τα πάντα: τις κραυγές, είδε τους φόνους, τους βιασμούς... Τρία κορίτσια μού είπαν ότι ο Ρομ τούς έδωσε κάτι γλυκό να πιούν και να φάνε. Σκεφτόμουν πώς είναι δυνατόν να τρέχουν για τη ζωή τους και να έχουν ώρα να φάνε; Αλλά αυτές επέμεναν ότι τις ηρέμησε, ότι τις έκανε να γελάσουν. Ένα τζιπάκι με στρατιώτες συνάντησαν τον Ρομ και του είπαν να ανέβει για να τον βγάλουν από εκεί, κι αυτός αρνήθηκε. Δεν ήθελε με τίποτα να φύγει, ήθελε να βοηθήσει. Τους ζήτησε μόνο να του δώσουν ό,τι βρώσιμο και πόσιμο είχαν στα σακίδιά τους. Κι αυτοί είχαν σοκολάτες και τους τις έδωσαν. Και τώρα καταλαβαίνω ότι αυτές τις σοκολάτες έφαγαν τα τρία κορίτσια...

Μου είπαν επίσης ότι πήγαν όλοι μαζί κάτω από μια συστάδα δέντρα, μαζί με άλλους πενήντα περίπου ανθρώπους, και ο Ρομ έμεινε μπροστά τους να τους προστατεύσει. Κάποιος τον πήρε φωτογραφία, έτσι όπως στεκόταν εκεί μπροστά μαζί με έναν άλλο άνδρα, τον Μαρκ, που πήγε να τον ευχαριστήσει. Είναι η τελευταία φωτογραφία που έχω από εκείνον».

Μας λέει διάφορες ιστορίες από τους ανθρώπους που βοήθησε, όπως για εκείνα τα δυο κορίτσια που ήταν ξαπλωμένες στο χωράφι και η μία ξεψύχησε στην αγκαλιά του, κοιτάζοντάς τον.

Η περίοδος που ακολούθησε την 7η Οκτωβρίου στο Ισραήλ ήταν πραγματικό χάος: κανείς δεν ήξερε τίποτα. Πέρασαν 10-12 ημέρες για να πληροφορηθεί ότι ο Ρομ ήταν ζωντανός κι ότι είχε απαχθεί στη Γάζα. Έβλεπε κάθε μέρα νέα πτώματα να φτάνουν στο νεκροτομείο, από τα κιμπουτσίμ και από το φεστιβάλ Νόβα και από κάποιες μέρες και μετά τα πτώματα ήταν αγνώριστα: ένα μέλος μόνο ή κόκκαλα. Άλλοι νεκροί ταυτοποιήθηκαν μόνο από τις στάχτες τους ή το αίμα που είχε μείνει. Όταν τελικά έμαθε ότι ο Ρομ δεν είχε πεθάνει κι ότι ήταν όμηρος, ένιωθε σα να είχε κερδίσει το λαχείο λέει, όσο παράξενο κι αν φαίνεται. Και είχε δίκιο.

Είδαμε μαζί της το πρώτο βίντεο που είχε στείλει η Παλαιστινιακή Τζιχάντ με τον Ρομ. Μιλάει για 6,5 περίπου λεπτά και λέει είμαι άρρωστος, είμαι άρρωστος συνέχεια, την επόμενη φορά που θα αρρωστήσω πάλι δε θα με πάνε στο νοσοκομείο, θα με ρίξουν σ’ ένα λάκκο στο χώμα και θα με αφήσουν να πεθάνω. Η Τάμι μας είπε ότι ο Ρομ έχει άσθμα και ψωρίαση, τα οποία δεν ήξερε πώς να αντιμετωπίσει χωρίς τα φάρμακά του. «Πιστεύω ότι τον άφησαν να δει την καταστροφή και τον θάνατο στη Γάζα. Μαζί με όλα αυτά που είχε δει στο φεστιβάλ: τους φόνους, τους βιασμούς, τους ανθρώπους να καίγονται ζωντανοί».

Μιλούσε δύο ώρες χωρίς να σταματήσει. Ήταν εξαντλημένη, μ’ ένα βλέμμα ακλόνητο και χαμένο μαζί. Ακούγοντάς τη, μέσα μας, δεν πιστεύαμε ότι θα τον ξανάβλεπε ποτέ και ότι οι προσπάθειές της ήταν απέλπιδες. Έκτοτε είδαμε ακόμα ένα βίντεο με τον Ρομ, ακραία καταπονημένο. Τελικά, ήταν ένας από τους 20 ομήρους που ανταλλάχθηκε με τους Παλαιστίνιους κρατούμενος, και απελευθερώθηκε τη Δευτέρα μετά τη συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου. Και μόλις χθες είδα στο τάιμ λάιν μου τη στιγμή που συναντιέται με την Τάμι και την υπόλοιπη οικογένειά του, μετά την απελευθέρωσή του. Ήταν από τους πιο καταπονημένους απελευθερωμένους ομήρους, σκιά του εαυτού του, όμως ζωντανός.

***

Από τα πρώτα λόγια που είπε ο Ρομ Μπρασλάβσκι, αμέσως μετά την επιστροφή του, στους στρατιωτικούς αξιωματούχους: «Δεν έχετε τελειώσει τη δουλειά — πρέπει να τους φέρετε όλους πίσω. Τους είδα (τους πεσόντες) πριν αφεθώ ελεύθερος, και περιμένουν να γυρίσουν σπίτι, όπως περίμενα κι εγώ».

Η Τάμι δήλωσε στα Μέσα ότι ο γιος της υπέστη σωματική και ψυχολογική κακοποίηση, και η κακομεταχείριση επιδεινώθηκε τους τελευταίους μήνες. Ότι προσπάθησαν να τον κάνουν να ασπαστεί το Ισλάμ, υποσχόμενοι φαγητό, αλλά ο Ρομ επέμενε να διατηρήσει την εβραϊκή του ταυτότητα. Και ότι τις πρώτες εβδομάδες της αιχμαλωσίας του, κρατήθηκε σε ένα στενό δωμάτιο ενός μέτρου επί ενός μέτρου, δεμένος με αλυσίδες και στα τέσσερα άκρα. Οι απαγωγείς τον άφηναν μόνο μισό κομμάτι ξερού ψωμιού και λίγο ρύζι κάθε βράδυ, ενώ συχνά στερούνταν σωστή υγιεινή και έπρεπε να ανακουφίζεται σε ένα μπουκάλι, το οποίο μαζεύονταν κάθε βράδυ.

Ο Ρομ σημείωνε τις μέρες στον τοίχο, μέχρι που αποφάσισε να δράσει για να επιβιώσει.

Οι απαγωγείς προσπάθησαν να τον απογοητεύσουν με ψευδείς ειδήσεις, λέγοντάς του ότι η χώρα είχε καταστραφεί, στρατιώτες είχαν πεθάνει και κανείς δεν μιλούσε για εκείνον. Παρ’ όλα αυτά, η οικογένεια επέλεξε να μη συμμετάσχει σε διαδηλώσεις αλλά να εργαστεί για να ενημερώσει τον κόσμο, σημειώνει η Τάμι: «Είπα την ιστορία του Ρομ όπου μπορούσα». Όπως την είπε και σε εμάς. Συμπληρώνοντας ότι μάχη δεν έχει τελειώσει. «Υπάρχουν ακόμα 19 όμηροι και πεσμένοι στρατιώτες που πρέπει να γυρίσουν σπίτι. «Υπάρχουν οικογένειες των οποίων οι καρδιές εξακολουθούν να χτυπούν, περιμένοντας τους αγαπημένους τους — ακόμα κι αν η καρδιά του αγαπημένου τους έχει ήδη σταματήσει».

Αυτή τη στιγμή, οι τελευταίοι 19 Ισραηλινοί όμηροι παραμένουν αιχμάλωτοι στη Λωρίδα της Γάζας, υπό την κράτηση της Χαμάς και άλλων παλαιστινιακών οργανώσεων. Η Χαμάς ανέφερε ότι η ανάκτηση των σωρών τους απαιτεί εξειδικευμένο εξοπλισμό λόγω των καταστροφών από τον πόλεμο.

Όσοι απελευθερώθηκαν έχουν υποστεί σοβαρές σωματικές και ψυχικές συνέπειες από την πολυήμερη κράτησή τους. Πολλοί εμφάνισαν απώλεια βάρους 30–40%, ενώ υπήρξαν περιπτώσεις απομόνωσης σε σκοτεινά δωμάτια και βίαιης σίτισης πριν την απελευθέρωσή τους Η Ιατρική Υπηρεσία του Ισραήλ έχει αναλάβει την αποκατάστασή τους, προσφέροντάς τους εξατομικευμένα διατροφικά προγράμματα και ψυχολογική υποστήριξη. 

Η διεθνής κοινότητα συνεχίζει να πιέζει για την πλήρη επιστροφή όλων των ομήρων και την αποκατάσταση της ειρήνης στην περιοχή, ενώ η κατάσταση στη Γάζα παραμένει εξαιρετικά κρίσιμη.