Ανάμεσα στο πένθος και την εικόνα: η σκληρή κριτική στην Έρικα, χήρα του Τσάρλι Κερκ

Ένα πρόσωπο, δύο εικόνες, αμέτρητες αναγνώσεις. Η σύζυγος του Τσάρλι Κερκ, Ερίκα Κερκ βρέθηκε σε μια θέση που λίγοι θα άντεχαν: να θρηνεί δημόσια και να το κάνει μπροστά σε εκατομμύρια μάτια, σε μια εποχή όπου κάθε δάκρυ γίνεται αντικείμενο ερμηνείας και σχολιασμού.

Οι New York Times έγραψαν ότι οι εικόνες της, από το ροζάριο που προέβαλε μέσα από το φιμέ παράθυρο του αυτοκινήτου έως τα χέρια που ακουμπούσαν στο φέρετρο του Τσάρλι Κερκ, ήταν «οδυνηρές».

Η εφημερίδα σκιαγράφησε μια γυναίκα που πέρασε από τις σκηνές των συνεδρίων και τα ροζ σύννεφα στις εκδηλώσεις της Turning Point USA, κατευθείαν στο προσκήνιο του πένθους. Την είδαν να δηλώνει από το βήμα ότι «η κραυγή αυτής της χήρας θα αντηχήσει στον κόσμο σαν πολεμική ιαχή», αλλά και να υπόσχεται ότι η αποστολή του άντρα της δεν θα σβήσει.

Κι ύστερα ήρθε το Instagram. Εκεί, η Κερκ ανάρτησε φωτογραφίες και βίντεο από το ανοικτό φέρετρο του Τσάρλι Κερκ. Τα social media πήραν φωτιά: άλλοι μίλησαν για μια γυναίκα που εκθέτει τον πόνο της χωρίς φίλτρα, άλλοι για μια «παράσταση» στηριγμένη στην εικόνα.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη E. (@mrserikakirk)

Χαρακτηριστικά σχόλια έθεταν το ερώτημα: «Ποιος στήνει κάμερα σε μια τέτοια στιγμή;» Η κριτική ήταν σκληρή, και μάλιστα διεθνή μέσα όπως το Economic Times σημείωσαν τον καταιγισμό σχολίων για το αν η δημόσια θλίψη της ήταν αυθεντική ή σκηνοθετημένη.

Ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη μαρτυρία, πολύ μακριά από τις κάμερες. Μια καθολική γυναίκα που βρέθηκε τυχαία στη Λειτουργία στο St. Bernadette περιέγραψε μια Ερίκα χωρίς μικρόφωνο, χωρίς κοινό να πείσει, μόνο με αναφιλητά που έσκιζαν την ησυχία της εκκλησίας. Είδε στα χέρια της το κολιέ του Τσάρλι, άκουσε τον αβυσσαλέο πόνο της. Μίλησε για «γνήσια θλίψη, απερίγραπτη».

Κάπως έτσι, η Ερίκα Κερκ γίνεται καθρέφτης της εποχής: ό,τι κι αν κάνει, κάποιοι θα το δουν ως απόδειξη ειλικρινούς πένθους, άλλοι ως επικοινωνιακή επιμέλεια. Και ίσως τελικά να ισχύουν και τα δύο. Γιατί σε έναν κόσμο όπου ακόμη και το κλάμα μπορεί να γίνει trending, το να θρηνείς δημόσια είναι κι αυτό μια μορφή έκθεσης.