Τσάρλι Κερκ: Η δολοφονία που θα στοιχειώσει την Αμερική

Έμελλε ο δολοφόνος του Τσάρλι Κερκ να πυροβολήσει λίγες ώρες πριν ανατείλει η 11η Σεπτεμβρίου, η ημέρα δηλαδή που άλλαξε τον κόσμο ολόκληρο και κυρίως την ίδια την Αμερική. Πολλά χρόνια μετά τους Δίδυμους Πύργους και το συλλογικό τραύμα που επέφερε η ισλαμιστική τρομοκρατία στον Δυτικό Κόσμο, μία ακόμη τρομοκρατική πράξη, αλλά με πολιτικά κίνητρα, έρχεται να εγκαινιάσει μια νέα, τραυματική και ίσως καταλυτικά βίαιη περίοδο στα πολιτικά πράγματα της αμερικανικής κοινωνίας.

Οι αμετροεπείς κινήσεις όπως η ανάπτυξη στρατού στην Ουάσιγκτον, το Σικάγο ή το Λος Άντζελες, η κλιμάκωση της ρητορικής της βίας, η υπερσυντηρητική αντιμετώπιση των κοινωνικών αδιεξόδων στις ΗΠΑ και η υιοθέτηση ενός πολιτικού λεξιλογίου από την πολιτική ηγεσία που προάγει μόνον τον αυταρχισμό, όλα τα παραπάνω και πολλά περισσότερα, ήδη προσανατόλιζαν την πολιτική ζωή της Αμερικής του Ντόναλντ Τραμπ σε σκοτεινές ατραπούς.

Η πολιτική δολοφονία της Τετάρτης εισάγει και με τη σφραγίδα του ιστορικού γεγονότος την κουλτούρα της άμεσης σύγκρουσης στο πολιτικό ημερολόγιο της χώρας αυτής. Αν η εισβολή στο Καπιτώλιο ήταν μια προειδοποιητική «πρόβα τζενεράλε», η δολοφονία στη Γιούτα είναι μια σαφής υπενθύμιση πως στη χώρα του Λίνκολν, του Κένεντι και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ οι πολιτικές αντιθέσεις λύνονται με «εξάσφαιρα».

Σε κατάσταση προφανούς σύγχυσης και απόλυτου αιφνιδιασμού, οι New York Times, το πρωί της Πέμπτης 11 Σεπτεμβρίου, επισήμαιναν στην πρωτοσέλιδη ανάρτηση τους:

«Ακόμη και πριν από τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ, ενός αναμφισβήτητα επιδραστικού ακτιβιστή της δεξιάς, υπήρχαν ενδείξεις για μια επικείμενη πολιτική κρίση. Η αυξανόμενη πόλωση και η εκχυδαιοποίηση του δημόσιου διαλόγου άφηναν ελάχιστο περιθώριο για επιβολή μιας μορφής κοινής κατανόησης και ανοχής. Οι πράξεις βίας κατά προσωπικοτήτων της αριστεράς και της δεξιάς είχαν αρχίσει να συσσωρεύονται».

Aμέσως μετά τη δολοφονία του πολιτικού ακτιβιστή, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν εύκολο να βρει κανείς αριστερούς χρήστες του διαδικτύου που χαίρονταν για τον θάνατό του

Όπως σημειώνει η αμερικανική εφημερίδα, αμέσως μετά τη δολοφονία του πολιτικού ακτιβιστή, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν εύκολο να βρει κανείς αριστερούς χρήστες του διαδικτύου που χαίρονταν για τον θάνατο του Κερκ και υπονοούσαν ότι «πήρε αυτό που του άξιζε».

Στη δεξιά, οι αρχικές εκφράσεις θλίψης και σοκ αντικαταστάθηκαν από ανοιχτές εκκλήσεις για πολιτική εκδίκηση και αντίποινα. Υπήρξαν απειλητικές δηλώσεις ότι η χώρα βρίσκεται στο χείλος του εμφυλίου πολέμου ή ότι, τέλος πάντων, θα έπρεπε να βρίσκεται.

«Την τελευταία δεκαετία, ο Τσάρλι Κερκ εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο σημαντικούς νέους ηγέτες της αμερικανικής δεξιάς πολιτικής σκηνής», σχολιάζουν οι New York Times και προσθέτουν: «Ο 31χρονος Κερκ ήταν ενεργό μέλος του στενού κύκλου του προέδρου Τραμπ, γνωστός για τις ικανότητές του ως ομιλητής, τη συγκέντρωση χρημάτων και την αφοσίωσή του στον πρόεδρο».

Ο Ντόναλντ Τραμπ διατηρούσε στενή σχέση με τον Κερκ, του οποίου η ικανότητα να κινητοποιεί τους νέους συντηρητικούς με τις κριτικές του προς την αριστερά ήταν καθοριστική για τη συγκέντρωση υποστήριξης από τη νέα γενιά ψηφοφόρων. Ο Τσάρλι Κερκ ήταν επίσης στενός φίλος με πολλά άτομα από τον κύκλο του προέδρου, μεταξύ των οποίων και με τον μεγαλύτερο γιο του, τον Ντόναλντ Τζούνιορ.

Το οδοιπορικό ενός υπερσυντηρητικού ακτιβιστή

Ο Τσαρλς Τζέιμς Κερκ (14 Οκτωβρίου 1993 – 10 Σεπτεμβρίου 2025) ήταν Αμερικανός ακτιβιστής της υπερσυντηρητικής δεξιάς, συγγραφέας και influencer στα αμερικανικά ΜΜΕ και το διαδίκτυο. Το 2012 ίδρυσε την Turning Point USA (TPUSA),  μια ακροδεξιά, συντηρητική φοιτητική οργάνωση που αναπτύχθηκε γρήγορα με την υποστήριξη δωρητών όπως ο Φόστερ Φρις, και ήταν εκτελεστικός διευθυντής της. Ήταν διευθύνων σύμβουλος (CEO) της Turning Point Action (TPAction) και μέλος του Συμβουλίου για την Εθνική Πολιτική (CNP).

Στο γυμνάσιο ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική, υποστηρίζοντας τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων Μαρκ Κερκ

Ο Κερκ γεννήθηκε και μεγάλωσε στα προάστια του Σικάγο, στο Άρλινγκτον Χάιτς και στο Πρόσπεκτ Χάιτς, στο Ιλινόις. Στο γυμνάσιο ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική, υποστηρίζοντας τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων Μαρκ Κερκ (με τον οποίο δεν υπήρχε καμία συγγένεια) και την εκστρατεία του για το Αμερικανικό Κογκρέσο. Φοίτησε για λίγο στο Χάρπερ Κόλετζ, πριν εγκαταλείψει τις σπουδές του για να ασχοληθεί πλήρως με τον πολιτικό ακτιβισμό. 

Ο μακαρθισμός στην πράξη

Ο Κερκ επέκτεινε την επιρροή της οργάνωσής του μέσω πρωτοβουλιών όπως η Professor Watchlist και η School Board Watchlist, που αποσκοπούσαν στην απόλυση ή τον περιορισμό δραστηριοτήτων καθηγητών που μοιράζονταν απόψεις αντίθετες με αυτές της Turning Point. Αυτές οι οργανώσεις βρίσκονται πίσω από την απαγόρευση βιβλίων ή ακόμη και φωτογραφιών στα σχολεία, όπως επί παραδείγματι των γλυπτών του Μιχαήλ Αγγέλου που χαρακτηρίζονται ως άσεμνα. Οι επικριτές του Κερκ χαρακτήρισαν αυτό το φαινόμενο ως μια μορφή σύγχρονου μακαρθισμού.

Το 2019, ο Κερκ ίδρυσε την Turning Point Action, έναν πολιτικό βραχίονα υπεράσπισης, και αργότερα, μαζί με τον πεντηκοστιανό (Προτεστάντη) πάστορα Rob McCoy, ίδρυσε την Turning Point Faith, με στόχο την κινητοποίηση των θρησκευτικών κοινοτήτων σε υπερσυντηρητικού περιεχομένου ζητήματα. Ο Κερκ παρουσίαζε το «The Charlie Kirk Show», ένα ακροδεξιού προσανατολισμού ραδιοφωνικό πρόγραμμα.

Υπέστη δριμύτατη κριτική για μια σειρά από εμπρηστικές δηλώσεις, ειδικά όσον αφορά την αντίθεσή του στον έλεγχο των όπλων, την άμβλωση, τα δικαιώματα των LGBTQ, την κριτική του για τον Νόμο για τα Πολιτικά Δικαιώματα του 1964 και τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, καθώς και την προώθηση του χριστιανικού εθνικισμού, την παραπληροφόρηση για τον COVID-19, τους ψευδείς ισχυρισμούς για εκλογική απάτη το 2020 και τις γνωστές θεωρίες συνομωσίας.

O Κερκ εξέφρασε περισσότερο από τον οποιοδήποτε ίσως τα πολιτικά ανακλαστικά εκείνου του αγανακτισμένου, απομονωμένου, καταρρακωμένου κοινωνικά και οικονομικά μικρομεσαίου Αμερικανού

Ουσιαστικά και τυπικά ήταν αμόρφωτος, χωρίς σπουδές ή μία επαρκή πολιτική κουλτούρα. Κλασικό δείγμα της σύγχρονης αμερικανικής ημιμάθειας και κλασικό ιδεολογικό μείγμα φανατικού προτεσταντισμού, υπερεθνικιστικού ρατσισμού και βαθιάς ξενοφοβίας, ο Κερκ εξέφρασε περισσότερο από τον οποιοδήποτε ίσως τα πολιτικά ανακλαστικά εκείνου του αγανακτισμένου, απομονωμένου, καταρρακωμένου κοινωνικά και οικονομικά μικρομεσαίου Αμερικανού, που είναι και ο πυρήνας της δεξαμενής ψηφοφόρων του Ντόναλντ Τραμπ.

Ο τελευταίος διάλογος

Ο Κερκ βρισκόταν σε πολιτική περιοδεία σε Πανεπιστήμια, προκειμένου να προπαγανδίσει τις θέσεις του κινήματός του και το MAGA (Make America Great Again) σε τρεις βασικές ενότητες:  το μεταναστευτικό, τα τρανς άτομα και την ελεύθερη οπλοφορία. Η επίσκεψή του στο Πανεπιστήμιο της UTAH ήταν η πρώτη από τουλάχιστον 15 προγραμματισμένες εκδηλώσεις σε πανεπιστημιακά ιδρύματα σε όλη τη χώρα, στο πλαίσιο της περιοδείας του με τη χαρακτηριστική επωνυμία «American Comeback Tour».

Πριν από τον πυροβολισμό, καθόταν στο τραπέζι «Prove Me Wrong» (Απόδειξε ότι κάνω λάθος), απαντώντας σε ερωτήσεις του κοινού. Τα βίντεο δείχνουν ότι ο Κερκ συζητούσε με έναν φοιτητή για τις μαζικές δολοφονίες και τα τρανς άτομα όταν πυροβολήθηκε.

«Ξέρεις πόσοι τρανς Αμερικανοί έχουν διαπράξει μαζικές δολοφονίες τα τελευταία 10 χρόνια;», ρωτήθηκε ο Κερκ.

«Πάρα πολλοί», απάντησε, ενώ το πλήθος χειροκροτούσε.

«Ξέρεις πόσοι μαζικοί δολοφόνοι υπήρξαν στην Αμερική τα τελευταία 10 χρόνια;»

Ο Κερκ απάντησε: «Μετρώντας ή χωρίς να μετράμε τη βία των συμμοριών;».

Το αίμα είναι ακόμη φρέσκο εκεί στο Campus του Πανεπιστημίου της Γιούτα. Πρόκειται για μια πολιτεία των ΗΠΑ που ποτίστηκε επί δεκαετίες από το αίμα των θυμάτων των Πολιτοφυλακών των Μορμόνων μεταναστών. Από το 1838 μέχρι το 1860 οι Μορμόνοι Πολιτοφύλακες έσφαζαν τους Ινδιάνους και τους μετανάστες, που δεν μοιράζονταν τα ιδεολογικά ιδεώδη του ακεραίου Μορμονισμού. Σε αυτήν τη γη της βίας και του θανατικού, έπεσε η σφαίρα που αναμφίβολα θα σηματοδοτήσει μια νέα περίοδο στα αμερικανικά πράγματα. Ούτε ο θεός των Μορμόνων θα είναι σε θέση να τείνει χείρα βοηθείας. Ένα σερφάρισμα στο αμερικανικό Διαδίκτυο θα πείσει εύκολα για το τι θα μπορούσε να συμβεί σε μια Αμερική η οποία έχει ήδη απολέσει κάποια από τα θεμελιώδη ανακλαστικά της δημοκρατικής συμβίωσης των πολιτών της.