- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
Πέντε μέρες για να σωθεί»: Η δραματική διαφυγή Ουκρανού στρατιώτη υπό τα βλέμματα των ρωσικών drones
Με το πόδι του τραυματισμένο από επίθεση drone στις γραμμές του μετώπου στην ανατολική Ουκρανία, ο Σουρόβι, 40 ετών, κατάλαβε ότι η διαφυγή του θα ήταν αγώνας ζωής και θανάτου.
Χρειάστηκαν πέντε ημέρες για να καταφέρει να βγει ζωντανός: σέρνοντας μέσα από χαμηλή βλάστηση, κρυμμένος σε χαντάκια, καλυμμένος με κλαδιά και χώμα ώστε να μη γίνει αντιληπτός από τα ρωσικά drones που περιπολούν αδιάκοπα στον ουρανό της Ουκρανίας.
«Το πόδι μου μούδιασε, δεν μπορώ να περιγράψω το αίσθημα. Κατάλαβα όμως ότι δεν είχε νόημα να περιμένουμε. Είπα στον σύντροφό μου: ή φεύγουμε τώρα ή θα μας σκοτώσουν», αφηγείται από το πεδίο νοσηλείας όπου μεταφέρθηκε μετά τη διάσωσή του από τη μονάδα του.
Ο κωδικός του είναι «Σουρόβι» – στα ουκρανικά σημαίνει «αυστηρός». Όπως όλοι οι στρατιώτες, χρησιμοποιεί το κωδικό όνομα για λόγους ασφαλείας.
Η μαρτυρία του δείχνει πόσο επικίνδυνη έχει γίνει η γραμμή επαφής, με τα drones να έχουν μετατρέψει το πεδίο μάχης σε μια «ζώνη θανάτου» που εκτείνεται δέκα και πλέον χιλιόμετρα και από τις δύο πλευρές.
Ο Σουρόβι τραυματίστηκε στο βόρειο τμήμα της περιφέρειας του Ντονέτσκ, όπου οι ρωσικές δυνάμεις έχουν κερδίσει έδαφος τις τελευταίες εβδομάδες. Η εκκένωση των τραυματιών είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολη: οι διασώστες δεν μπορούν να πλησιάσουν με οχήματα, όπως συνέβαινε στους πρώτους μήνες του πολέμου.
«Κάποια στιγμή δεν μπορούσα πια να περπατήσω, σύρθηκα στα τέσσερα, ανέβαινα και κατέβαινα υψώματα στα γόνατα», περιγράφει. Βρήκε ένα χαντάκι όπου καλύφθηκε με πευκοβελόνες και χώμα. Ένα ακόμη ρωσικό επιθετικό drone προσπάθησε να τον πλήξει, αλλά αστόχησε.
«Έτσι συνεχίσαμε, λίγο-λίγο. Μας πήρε πέντε μέρες να βγούμε», λέει.
Η ιστορία του κλείνει με μια προσωπική νότα: «Τα γενέθλια του γιου μου ήταν στις 3 Σεπτεμβρίου. Μα τελικά το δώρο το πήρα εγώ: να επιβιώσω».
Πηγή: Reuters