Ινδία: «Θα συνεχίσω να ψάχνω» - Οι οικογένειες των θυμάτων ελπίζουν ακόμα για τους δικούς τους ανθρώπους

Ο Ιμτιγιάζ Αλί Σαγιέντ αρνείται να θρηνήσει από την στιγμή που ήρθαν τα πρώτα νέα – ότι ο μικρότερος αδελφός του, Τζαβέντ, μαζί με τη σύζυγό του και τα δύο τους παιδιά, είχαν σκοτωθεί στο φρικτό αεροπορικό δυστύχημα της Air India την Πέμπτη το απόγευμα στο Αχμενταμπάντ της Ινδίας.

Οι αρχές έχουν επιβεβαιώσει ότι μόνο ένας από τους 242 επιβαίνοντες της πτήσης με προορισμό το Λονδίνο επέζησε και γίνονται τεστ DNA για την ταυτοποίηση των θυμάτων.

Ο κ. Σαγιέντ, επιχειρηματίας με έδρα τη Βομβάη, είναι ένας από τις δεκάδες συγγενείς που περιμένουν απαντήσεις μετά από μία από τις χειρότερες αεροπορικές τραγωδίες στην ιστορία της Ινδίας.

Λέει ότι μέχρι να δει με τα ίδια του τα μάτια το σώμα του αδελφού του – ή «ό,τι έχει απομείνει» – θα συνεχίσει να τον αναζητά.

«Δεν καταλαβαίνετε. Ήταν η ζωή μου – αν τα παρατήσω τώρα, μπορεί να μην συνέλθω ποτέ», λέει. Ύστερα, σκρολάρει στο κινητό του, δείχνοντας φωτογραφίες των ανιψιών του, κάποιες τραβηγμένες μόλις λίγες στιγμές πριν επιβιβαστούν στην πτήση.

Θυμάται πως η μεγαλύτερη αδερφή τους σκόπευε επίσης να ταξιδέψει με τον Τζαβέντ στο Λονδίνο, αλλά δεν βρήκε εισιτήριο. Ύστερα σιωπά. Έξω, η νύχτα βαθαίνει σιγά σιγά.

Λίγα λεπτά μετά, ξαναπιάνει το κινητό – αυτή τη φορά για να δείξει μια σειρά από μηνύματα που έστειλε στον Τζαβέντ αφότου άκουσε για τη συντριβή.

«Κοιτάξτε», λέει, κρατώντας το τηλέφωνο. «Φαίνονται ακόμα ως παραδοθέντα. Αυτό κάτι πρέπει να σημαίνει, σωστά;»

Η τραγωδία εκτυλίχθηκε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα: Ένα Boeing 787-8 Dreamliner τυλίχθηκε στις φλόγες λίγο μετά την απογείωση από το διεθνές αεροδρόμιο Σαρντάρ Βαλαμπμπάι Πατέλ στο Αχμενταμπάντ, συντριβόμενο σε ένα ιατρικό κολέγιο μέσα σε πυκνοκατοικημένη περιοχή.

«Ακούστηκε ένας βρυχηθμός, ένα εκκωφαντικό τρίξιμο και μετά ξαφνικά άρχισε να βρέχει φωτιά, σίδερα και ατσάλι από τον ουρανό», είπε ο Μουκές, ένας οδηγός που ζει περίπου 15 λεπτά από το σημείο της τραγωδίας.

Τουλάχιστον οκτώ άνθρωποι σκοτώθηκαν στο έδαφος, σύμφωνα με ανώτερο υγειονομικό αξιωματούχο. Όταν έφτασαν οι διασώστες, βρήκαν θραύσματα του αεροσκάφους διαλυμένα σε τέτοιο βαθμό που ήταν δύσκολο να διακρίνουν τα μεταλλικά κομμάτια από τα ανθρώπινα λείψανα, δήλωσαν δύο μέλη της ομάδας αντιμετώπισης καταστροφών στο BBC.

Από τότε, μια αποπνικτική μυρωδιά πλανάται πάνω από την περιοχή, ενώ καπνός εξακολουθεί να αναδύεται από τα συντρίμμια μέχρι αργά τη νύχτα.

Οι αρχές προσπαθούν να ταυτοποιήσουν τα θύματα, όμως η έκταση της καταστροφής καθιστά το έργο εξαιρετικά δύσκολο.

Ένας εθελοντής στο Πολιτικό Νοσοκομείο δήλωσε ανώνυμα ότι πολλά σώματα είναι τόσο απανθρακωμένα και παραμορφωμένα, που η φυσική ταυτοποίηση είναι αδύνατη.

«Είναι σαν να προσπαθείς να ξεχωρίσεις στάχτη από στάχτη».

Βασανιστική η αναμονή για τους συγγενείς των θυμάτων - Περιμένουν την ταυτοποίηση

Για τις οικογένειες, η αναμονή είναι βασανιστική. Πολλοί έχουν στρατοπεδεύσει έξω από το νοσοκομείο – σε αυτοκίνητα ή στους δρόμους – με τα σπαρακτικά τους κλάματα να αντηχούν στους διαδρόμους.

Η σύζυγος του Σαμίρ Σαΐχ δεν μπορεί να σταματήσει να κλαίει. Ο γιος τους, Ιρφάν – μέλος πληρώματος της Air India – δεν τηλεφωνούσε συχνά, αλλά πάντα έστελνε μήνυμα πριν και μετά την πτήση.

Έτσι, όταν κάλεσε η αεροπορική εταιρεία εκείνο το απόγευμα, ο κ. Σαΐχ μπερδεύτηκε. Ο Ιρφάν θα έπρεπε να είναι καθ’ οδόν για Λονδίνο.

«Αντ’ αυτού, μάθαμε ότι σκοτώθηκε σε συντριβή».

Ο Σαΐχ, που ζει στην Πούνε, πέταξε στο Αχμενταμπάντ με την οικογένειά του για να παραλάβει τη σορό του γιου του. Ένας υπεύθυνος της Air India στο Πολιτικό Νοσοκομείο τούς βοήθησε στη διαδικασία ταυτοποίησης.

«Αλλά η αστυνομία δεν μας επέτρεψε να τον πάρουμε πίσω», λέει. «Μας ζήτησαν να επιστρέψουμε σε τρεις ημέρες, μόλις ολοκληρωθούν τα τεστ DNA για όλα τα θύματα».

Συντετριμμένοι, το ζευγάρι αναζητά βοήθεια – και απαντήσεις.

«Τι να κάνουμε;» λέει, δείχνοντας τη γυναίκα του, καθισμένη σε μια γωνία του δρόμου, να κλαίει απαρηγόρητη. «Πώς μπορούμε να περιμένουμε τρεις μέρες όταν ξέρουμε ότι είναι ο γιος μας;»

Οι Σαΐχ δεν είναι οι μόνοι που ζουν αυτό το μαρτύριο. Στην άλλη άκρη της πόλης, ένα άλλο δράμα εκτυλίσσεται – αυτή τη φορά στο ίδιο το σημείο της συντριβής.

Το Πολιτικό Νοσοκομείο του Ιατρικού Κολεγίου Μπι Τζέι, ένα από τα πιο έγκυρα ιδρύματα του Αχμενταμπάντ, έγινε το επίκεντρο της τραγωδίας όταν το αεροσκάφος συνετρίβη πάνω στον ξενώνα του. Υπάρχουν αναφορές για θύματα, αλλά ο πλήρης απολογισμός παραμένει άγνωστος.

Η Παγιάλ Θάκουρ περπατά αγχωμένη, ψάχνοντας απεγνωσμένα για νέα της μητέρας της, Σάρλα, που δούλευε ως μαγείρισσα στον ξενώνα. Βρισκόταν στο πίσω μέρος του κτιρίου – ακριβώς στο σημείο που χτύπησε το αεροπλάνο.

Ανακαλώντας τη μέρα, η Θάκουρ λέει ότι η οικογένειά της – που εργάζεται στο νοσοκομείο – είχε φύγει για δουλειά γύρω στις 13:00 τοπική ώρα.

«Το σχέδιο ήταν να σερβίρουν το μεσημεριανό στους γιατρούς και να επιστρέψουν στο σπίτι. Αλλά όταν η μητέρα μου είδε φοιτητές να μπαίνουν στην τραπεζαρία, αποφάσισε να μείνει και να τους φτιάξει ρότι (παραδοσιακές πίτες)».

Ήταν τότε που το αεροπλάνο έπεσε στον ξενώνα και διέλυσε τον πρώτο όροφο του κτιρίου. Στα χαοτικά λεπτά που ακολούθησαν, η σύγχυση και ο θρήνος κυριάρχησαν.

«Υπήρχε τόσος μαύρος καπνός που έβγαινε από το κτίριο. Ο κόσμος έτρεχε να σωθεί. Ψάχνουμε τη μητέρα μας από το πρωί, αλλά δεν έχουμε βρει κανένα ίχνος της», προσθέτει.

Ο πατέρας της, Πραλάντ Θάκουρ, λέει ότι η Σάρλα δεν ήταν μόνη – «Η κόρη του αδελφού μου ήταν μαζί της», λέει. Και οι δύο αγνοούνται.

Έψαξαν στον επάνω όροφο, όπου ήταν η κουζίνα, αλλά δεν βρήκαν τίποτα.

«Πήγα δύο φορές εκεί, ελπίζοντας να βρω κάτι – οτιδήποτε. Αλλά υπήρχε μόνο νερό και συντρίμμια», λέει.

Η συντριβή δεν διέλυσε μόνο ένα κτίριο – διέλυσε ένα ήσυχο μεσημέρι στην πανεπιστημιούπολη.

«Ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος. Όλες οι πόρτες και τα παράθυρα της τάξης άρχισαν να τρέμουν. Όλοι βγήκαμε έξω να δούμε τι είχε συμβεί», λέει ένας φοιτητής που προτίμησε να μην κατονομαστεί.

Καθώς διαδιδόταν η είδηση και γινόταν ολοένα πιο σαφές ότι πολλοί φοιτητές είχαν τραυματιστεί – ίσως και σκοτωθεί – ο πανικός απλώθηκε σε όλη την πανεπιστημιούπολη. Κάποιοι άρχισαν να τρέχουν, άλλοι, παραλυμένοι από το σοκ, έμειναν ακίνητοι με τα δάκρυα να κυλούν στα μάγουλά τους.

«Ένας φοιτητής απλώς στεκόταν εκεί με δάκρυα στα μάτια, ανίκανος να κινηθεί, ενώ άλλοι ήταν τόσο σοβαρά τραυματισμένοι που έπρεπε να μεταφερθούν στο νοσοκομείο. Πολλοί νοσηλεύονται με βαριά τραύματα, κάποιοι στη ΜΕΘ», πρόσθεσε άλλος.

Μέχρι το βράδυ, οι κατεστραμμένοι διάδρομοι είχαν βυθιστεί στη σιωπή. Σχολικές τσάντες και μισοτελειωμένα φαγητά είχαν μείνει πάνω στα τραπέζια, εκεί όπου οι φοιτητές έφυγαν πανικόβλητοι. Ο αέρας ήταν ακόμα πνιγηρός από τον καπνό, τις σειρήνες και το βάρος όσων είχαν μόλις συμβεί.

Πηγή: BBC