Το μυστήριο της μούμιας λύθηκε: Πώς εντοπίστηκε άγνωστη μέθοδος ταρίχευσης

Το μυστήριο μιας μούμιας που βρέθηκε σε ένα χωριό της Αυστρίας λύθηκε, σύμφωνα με ερευνητές λέγοντας ότι η ταρίχευση έγινε με έναν απροσδόκητο τρόπο – μέσω του ορθού.

Never-Before-Seen Anal Embalming Method Kept This European Mummy Preserved for Nearly 300 Years https://t.co/MZGq8CICbA

— Gizmodo (@Gizmodo) May 2, 2025

Το ενδιαφέρον γύρω από το μουμιοποιημένο σώμα που φυλάσσεται στην κρύπτη της εκκλησίας του Αγίου Θωμά στο Μπλάζενσταϊν υπήρχε εδώ και καιρό. Φήμες έλεγαν ότι τα λείψανα ανήκαν σε έναν αριστοκρατικής καταγωγής ιερέα, τον Φραντς Ξάβερ Σίντλερ φον Ρόζενεγκ, που πέθανε το 1746 σε ηλικία 37 ετών, δίνοντάς του το προσωνύμιο «ο αποξηραμένος στον αέρα ιερέας», (air-dried chaplain).

Τώρα οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι το σώμα ταριχεύτηκε με την κοιλιακή και πυελική κοιλότητα γεμάτη με ροκανίδια, σπασμένα κλαδιά, υφάσματα από κάνναβη και μετάξι, και χλωριούχο ψευδάργυρο – υλικά που θα απορροφούσαν τα υγρά του σώματος.

Ο δρ. Αντρέας Νέρλιχ, παθολόγος στο Πανεπιστήμιο Λούντβιχ Μαξιμιλιάν του Μονάχου στη Γερμανία και κύριος συγγραφέας της μελέτης, δήλωσε ότι η ανακάλυψη ήταν έκπληξη, καθώς δεν υπήρχαν εξωτερικά σημάδια μιας τέτοιας διαδικασίας.

«Το τοίχωμα του σώματος δεν είχε ανοιχτεί – επομένως η μόνη δυνατή είσοδος ήταν μέσω του ορθού», είπε, σημειώνοντας ότι αυτό διαφέρει σημαντικά από τις γνωστές μεθόδους ταρίχευσης, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της αρχαίας Αιγύπτου.

Σε δημοσίευσή τους στο επιστημονικό περιοδικό Frontiers in Medicine, ο Νέρλιχ και οι συνεργάτες του περιγράφουν πώς η μούμια είχε εξεταστεί στο παρελθόν εξωτερικά από ειδικούς και μελετηθεί μέσω ακτινογραφιών, μεταξύ άλλων μεθόδων. Παρόλο που οι ακτινογραφίες δεν εντόπισαν υλικά στο εσωτερικό της μούμιας, αποκάλυψαν ένα στρογγυλό αντικείμενο στο κάτω αριστερό έντερο - γεγονός που είχε οδηγήσει σε φήμες ότι ο άνδρας είχε πεθάνει αφού κατάπιε δηλητηριώδη κάψουλα.

Κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης ανακαίνισης της κρύπτης, ο Νέρλιχ και οι συνεργάτες του έλαβαν έγκριση για να πραγματοποιήσουν μερική νεκροψία, αξονικές τομογραφίες και άλλες αναλύσεις. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η μούμια – της οποίας το άνω μέρος του σώματος είναι καλά διατηρημένο, ενώ το πρόσωπο, τα κάτω άκρα και τα πέλματα έχουν υποστεί φθορά – ανήκει σε άνδρα, πιθανότατα ηλικίας μεταξύ 35 και 45 ετών, με τη ραδιοχρονολόγηση δείγματος δέρματος να υποδεικνύει ότι ο θάνατος συνέβη μεταξύ 1734 και 1780.

Η ομάδα σημειώνει ότι τα ευρήματα αυτά ταιριάζουν με όσα είναι γνωστά για τον Σίντλερ, προσθέτοντας ότι η ανάλυση δειγμάτων από οστά, δόντια και δέρμα αποκάλυψε πως η διατροφή του άνδρα ήταν σύμφωνη με αυτήν ενός τοπικού εφημέριου της περιοχής, πλούσια σε ζωικά προϊόντα και ποικιλίες σιτηρών της Κεντρικής Ευρώπης.

Όσον αφορά τη «δηλητηριώδη κάψουλα», οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι επρόκειτο για μία γυάλινη χάντρα – παρόμοια με αυτές που χρησιμοποιούνται στα κομποσκοίνια – η οποία πιθανόν βρέθηκε μέσα στο σώμα ως διακοσμητικό στο ύφασμα που χρησιμοποιήθηκε για την ταρίχευση.

Η αιτία θανάτου του Σίντλερ, προσθέτει η ομάδα, ήταν πιθανότατα σοβαρή αιμορραγία στους πνεύμονες ως αποτέλεσμα φυματίωσης, καθώς το σώμα παρουσίαζε ενδείξεις της νόσου.

Ωστόσο, παραμένει ασαφές γιατί ο Σίντλερ ταριχεύτηκε. Αν και η ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι τα στοιχεία υποδηλώνουν πως η διαδικασία έγινε για να αποφευχθεί η εξάπλωση μόλυνσης μέσω του αέρα – ο Νέρλιχ δήλωσε ότι μια άλλη πιθανή εξήγηση είναι πως ο Σίντλερ διατηρήθηκε για να μπορέσει να μεταφερθεί στο μοναστήρι της πατρίδας του, στο Βαλντχάουζεν.

Πηγή: The Guardian