Το σύγχρονο οδοιπορικό του απόλυτου Κακού στα χώματα της Βίβλου

Η νύχτα του Σαββάτου προς Κυριακή που μας πέρασε  δεν ήταν σαν τις άλλες. Η τηλεόραση, τα ραδιόφωνα και οι γνωστές ιστοσελίδες προειδοποιούσαν τους πολίτες να διασφαλίσουν τρόφιμα για τις επόμενες ημέρες. Το Υπουργείο Παιδείας έκλεινε τα σχολεία και ζητούσε να ξαναρχίσουν τα μαθήματα μέσω τηλεδιασκέψεων. Το γνωστό ουρλιαχτό των σειρήνων συμπλήρωνε το εφιαλτικό σκηνικό που, σαν ένα ρευστό σύννεφο από φόβο, απορία, θυμό, αγωνία κάλυπτε την Ιερουσαλήμ. Τελικά οι πολίτες δεν έτρεξαν στα σουπερμάρκετ. Τα σχολεία άνοιξαν και η απελπισία των γονέων κράτησε μόνο ένα εικοσιτετράωρο. «Ένας εφιάλτης μέσα στον εφιάλτη» τιτλοφορούσε η Le Monde το απόγευμα της Τρίτης 16 Απριλίου. Ήδη από τη Δευτέρα το απογευματάκι οι παρέες των πιτσιρικάδων ξαναγύρισαν στα λημέρια τους μαζί με τους joggers, κυρίως στον άτυπο ποδηλατόδρομο στη Δυτική Ιερουσαλήμ. Παρέες εφήβων εθεάθησαν στη σκεπαστή αγορά στα δυτικά της πόλης. Με κάποια έντονη περισυλλογή οι σχολιαστές αναφέρονταν στο γεγονός πως μετά την απόκρουση της ιρανικής επίθεσης δεν υπήρξαν αντιδράσεις, ούτε συγκεντρώσεις συμπαράστασης με ενθουσιώδη πλήθη, ούτε και διαδηλώσεις ηθικής στήριξης όπως θα συνέβαινε στο παρελθόν. Κάτι προφανώς έχει αλλάξει από την 7 Οκτωβρίου και μετά. Η απόλυτη φρίκη που προκάλεσε η σφαγή από τους μαχητές της Χαμάς των 1.800 ισραηλινών, στρατιωτών, παιδιών γυναικών και γερόντων, έχει για τα καλά χαραχθεί στην μνήμη των πολιτών ως ο απόλυτος εφιάλτης. Οι ισραηλινοί έχουν αρχίσει να συνηθίζουν στην κατάσταση του «βαλλόμενου στόχου». Ίσως αυτό να είναι το χειρότερο. Μία υγιής δημοκρατία με αρχές, συνταγματικές επιταγές, κανόνες και κωδικοποιημένες συμπεριφορές, πόσο άραγε θα μπορούσε να αντέξει σε τέτοια πίεση.

Οι Iσραηλινοί έχουν αρχίσει να συνηθίζουν στην κατάσταση του «βαλλόμενου στόχου». Ίσως αυτό να είναι το χειρότερο

Περίπου 2.000 χιλιόμετρα ανατολικότερα, στη σύγχρονη πρωτεύουσα της Περσίας, παλιά ανακλαστικά αναβίωναν. Οι φανατικοί υποστηρικτές των Φρουρών της Επανάστασης, αυτό το απίστευτο μίγμα θεοκρατισμού και εθνικισμού, βρέθηκε στις πλατείες και στις λεωφόρους πανηγυρίζοντας το πλήγμα κατά του προαιώνιου εχθρού. Τι στο καλό, θυμήθηκαν τα παιδιά των Αγιατολάχ τον Ναβουχοδονόσωρα και την εξορία των Εβραίων αλλά και την καταστροφή του πρώτου Ναού; Υπερβολή. Πιστοί στα κελεύσματα των προκρίτων του Σιιτικού Ταλιμπανισμού, οι νεαροί διαδηλωτές απλώς διαδήλωναν την άγνοιά τους. Για τους περισσότερους από αυτούς οι Παλαιστίνιοι της Γάζας δεν είναι παρά μία αφηρημένη αναφορά στις εφημερίδες. Δεν έχουν ούτε θρησκευτική, ούτε πνευματική, ούτε πολιτιστική, ούτε εθνοτική, ούτε φυλετική σχέση μαζί τους. Οι ίδιοι αυτοί νεαροί διαδήλωναν προ έτους κατά των κοριτσιών που επαναστατούσαν κατά της μαντήλας, λιθοβολούσαν τις γυναίκες που παραβίασαν το θεοκρατικό πρωτόκολλο και, τέλος, επιβράβευαν τους εκτελεστές των μαθητριών μέσα στις φυλακές των Φρουρών της Επανάστασης.

Ιράν – Ισραήλ: Τι συνέβη στις 18 και 19 Απριλίου μεταξύ των δύο χωρών

Πέμπτη, 18 Απριλίου το πρωί, η Jerusalem Post με απόλυτη σιγουριά για τις πηγές της δημοσιεύει την είδηση πως o Νετανιάχου πέτυχε μία διπλωματική τράμπα, λίγο φορσέ είναι η αλήθεια. Οι ΗΠΑ δέχτηκαν να δώσουν πράσινο φως για την επίθεση στη Ράφα αρκεί να μην υπάρξουν αντίποινα κατά του Ιράν. Σε λίγες ώρες το ρεπορτάζ της ισραηλινής εφημερίδας υιοθετήθηκε από τα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ. Με κάποιες μικροαλλαγές. Το μεσημέρι της Πέμπτης άρχισαν να δημοσιεύονται ειδήσεις που αφορούσαν την ανάπτυξη νέων μονάδων πεζικού, πυροβολικού και τεθωρακισμένων του ισραηλινού στρατού σε θέσεις γύρω από το νότιο τμήμα της Γάζας. Σχεδόν αμέσως τα διεθνή ΜΜΕ έκαναν λόγο για ισχυρές δυνάμεις του αιγυπτιακού στρατού που έχουν συγκεντρωθεί στα σύνορα με τη Γάζα για να αποτρέψουν την όποια φυγή των Παλαιστινίων προς τo αιγυπτιακό έδαφος. Το απόγευμα της Πέμπτης κάποιες πληροφορίες ανέφεραν πως οι Φρουροί της Επανάστασης απομακρύνουν δικά τους ηγετικά στελέχη καθώς και ανώτερους αξιωματούχους της Χεζμπολάχ από βάσεις τους στη Συρία. Για κάθε ενδεχόμενο προφανώς, διότι ο φόβος φυλάει τα έρημα. Δεν θα πρέπει να επαναληφθεί το περιστατικό με τον βομβαρδισμό του ιρανικού προξενείου στη Δαμασκό με το οποίο οι ισραηλινοί αποκεφάλισαν την ηγεσία της ιρανικής πολιτοφυλακής που έχει αναπτυχθεί στη χώρα του Μπασάρ αλ  Άσσαντ.

Την Παρασκευή το πρωί οι Ισραηλινοί χτύπησαν αεροπορική βάση του Ιράν στην πόλη Ισφαχάν, στα κεντρικά της αχανούς αυτής χώρας. Τα ίχνη της επίθεσης έγιναν αντιληπτά κατόπιν εορτής. Ήταν ένα καθαρά συμβολικό χτύπημα δίπλα ακριβώς από την σημαντικότερη πυρηνική εγκατάσταση της Περσίας. Το Ισραήλ απλά ήθελε να καταδείξει πως ανά πάσα στιγμή είναι σε θέση να προσβάλει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις.

Ιράν και Ισραήλ κράτησαν χαμηλό προφίλ. Οι ΗΠΑ, με αυτά και με τα άλλα, κατάφεραν αιφνιδίως να πλασαριστούν ως μοναδικός ενδιάμεσος και έγκυρος συνομιλητής των δύο εχθρικών στρατοπέδων. Σημαντική επιτυχία για τη διακυβέρνηση Μπάιντεν και προσωπικά για τον αμερικανό ΥΠΕΞ κ. Μπλίνκεν 

Το ελληνικό ευρασιατικό σύνδρομο

Εδώ στην Ελλάδα, κυρίως στην Άκρα Δεξιά του Κυρίου αλλά και σε κάποια σπαράγματα της  Αριστεράς, παρατηρήθηκε μία περίεργη «ιδεολογική χορογραφία» όπου αιφνιδίως και το θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης και οι Φρουροί της Επανάστασης, η καθεστωτική πολιτοφυλακή της δογματικής σέκτας του Κομ δηλαδή, για να εξηγούμεθα, μπορεί και να εκπροσωπούσαν με την πυραυλική επίθεση το δίκαιο του αδυνάτου (της Παλαιστίνης) κατά του σατράπη ισχυρού (του Ισραήλ). Ακόμη και μετρήσιμα μεγέθη, όπως η θεαματική επιτυχία της αντιαεροπορικής ομπρέλας που στήθηκε για την προστασία του ισραηλινού εναερίου χώρου, αμφισβητήθηκε από τους προαναφερόμενους κύκλους.

Τα εικοσιτετράωρα κύλισαν, οι αριθμοί ανακοινώθηκαν, τα γεγονότα μίλησαν και τα επιχειρήματα διατυπώθηκαν. Αυτός ο λανθάνων αντισημιτισμός που ιστορικά υποβόσκει εδώ στα βαλκανικά αλώνια και που πάντα εξορκίζεται από τους πολιτικούς ταγούς, ξαναχτύπησε. Μπορεί να εμφανίζεται σε μειοψηφικά ποσοστά αλλά υπάρχει και κινείται. Έχει φυτρώσει για τα καλά σε κύκλους που εδώ και χρόνια κινούνται στις παρυφές των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων και στις «παρέες» που γοητεύονται ή γητεύονται από την «απλοχεριά» των εκπροσώπων του «Ξανθού Γένους». 

Αυτοί που διατυπώνουν εμμέσως ή ξεκάθαρα τη συμπάθειά τους προς τις πρωτοβουλίες του ιρανικού καθεστώτος είναι οι  ίδιοι κύκλοι που «έστησαν» στην Ελλάδα το κίνημα περί ελληνοσερβικής φιλίας το οποίο πήγε άπατο διότι απλώς δεν υφίστατο. Ήταν οι κύκλοι που διοργάνωσαν την αντίδραση στη Συμφωνία των Πρεσπών. Αυτή είναι η ιδεολογική μήτρα η οποία αρνείται συστηματικά κάθε προσέγγιση με την Τουρκία. Θα ανακαλύψετε αυτούς τους «κύκλους» πίσω από τους Μητροπολίτες που αντιμάχονται το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και τις Μητροπόλεις στη Βόρειο Ελλάδα και την Κύπρο όπου εντοπίστηκαν από τις ελληνικές υπηρεσίες ασφαλείας, ρωσικοί πυρήνες κατασκοπείας. Οι Ρώσοι πρωταγωνιστές αυτής της δραστηριότητας ήταν οι «διπλωμάτες» που απελάθηκαν από την Ελλάδα την περίοδο που ψηφιζόταν στη Βουλή η Συμφωνία των Πρεσπών.

Θεωρείται ύποπτη κάθε πρωτοβουλία η οποία επιλύει προβλήματα και άρα δεν εξυπηρετεί τη ρωσική εξωτερική πολιτική στα Βαλκάνια και στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και βεβαίως στην Ανατολική Μεσόγειο

Είναι όντως μακρύ και δυσεξήγητο το παρανοϊκό και εκτός κάθε ορθολογισμού μονοπάτι  που εκφράζει συμπάθεια προς το Ιράν, που ανέχεται την  αντισιωνιστική προπαγάνδα,  υιοθετώντας τη φιλορωσική άποψη που καταλήγει εν τέλει στη συστηματική άρνηση της επίλυσης των διμερών ζητημάτων που ταλανίζουν την Ελλάδα. Πρόκειται για τα ίδια κυκλώματα που καταδίκαζαν εκ προοιμίου και άνευ συζητήσεως τη Συμφωνία των Πρεσπών. Το θέμα είναι απλό. Θεωρείται ύποπτη κάθε πρωτοβουλία η οποία επιλύει προβλήματα και άρα δεν εξυπηρετεί τη ρωσική εξωτερική πολιτική στα Βαλκάνια και στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και βεβαίως στην Ανατολική Μεσόγειο, βλέπε ρωσική στάση στο Κυπριακό. Για την ελληνική ακροδεξιά και μέρος της ελληνικής αριστεράς όλα τα παραπάνω συνδέονται μέσα σε έναν ιδεολογικό αχταρμά ο οποίος, σαν κερασάκι στην ιδεολογική τούρτα, υιοθετεί το αντιεμβολιαστικό κίνημα και καταγγέλλει τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών.

Ακούγεται «κάπως» αλλά, αν το σκεφτείτε καλύτερα, υπάρχει μία συγκολλητική ουσία που ενώνει αυτά τα σπαράγματα ενός ιστορικά αναλλοίωτου ιδεολογικού ανακλαστικού. Εκείνο της άρνησης της δυτικής ταυτότητας και της υιοθέτησης εκείνης της καθ’ ημάς Ανατολής. Με αυτόν τον δυισμό αναμετριόμαστε αιώνες τώρα, από την εποχή του Μεγάλου Δούκα Λουκά Νοταρά «Κρειττότερον εστίν ειδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν» έως εκείνην του παιδαριωδώς υπεραπλουστευμένου «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».

Ισραήλ – Χαμάς: Το εφιαλτικό γέλιο του τραγωδού

Η σφαγή των Παλαιστινίων στη Γάζα από τον ισραηλινό στρατό είναι μία ύβρις τέτοιων ιστορικών διαστάσεων που θα προκαλέσει την παρέμβαση της Νεμέσεως με πρωτόγνωρες επιπτώσεις στα σύγχρονα ιστορικά δεδομένα, το στίγμα της εξάμηνης σφαγής στη Γάζα με αφετηρία την αποκρουστική ανθρωποθυσία της 7ης Οκτωβρίου 2024 από τη Χαμάς θα αποτελέσει το νέο ορόσημο της ανθρώπινης βαρβαρότητας.

Ο τραγωδός από τη σπηλιά του προειδοποιούσε τους Αθηναίους περί των επιπτώσεων της ύβρεως. Με τις «Τρωάδες» του ο τραγωδός «ξεμπέρδεψε» μια και διά παντός με τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς ενός συλλογικού και εκτός ορίων εγκλήματος. Ο Ευριπίδης ήθελε να προειδοποιήσει τους Αθηναίους συμπολίτες του πως η ολοσχερής καταστροφή-ύβρις της Μήλου θα επισύρει ασφαλώς και την τιμωρία των νικητών.

«Ανόητος είναι οποίος κουρσεύει πόλεις ναούς ρημάζει, ιερά και τάφους πεθαμένων , με τη σειρά του θα χαθεί κι αυτός» προλέγει ο τραγωδός ο οποίος τα έχει πει όλα ήδη από το 415 π.χ. Κανείς δεν μπορεί να αποφύγει τη Νέμεσι. Κανείς δεν πρόκειται να λυτρωθεί από το άγος της ανθρωποσφαγής.

Το θεοκρατικό καθεστώς του Κομ στη σύγχρονη Περσία πάτησε πάνω στα πτώματα μίας θηριώδους πολεμικής ανθρωποθυσίας μεταξύ του Ιράν και του Ιράκ και μίας πρωτοφανούς καταστολής ενός ιστορικού λαού ο οποίος από την εγκαθίδρυση της Ισλαμικής Δημοκρατίας ζει αποκλειστικά με απαγορευτικά διατάγματα. Οι δύο πυλώνες του θεοκρατικού κράτους είναι οι Φρουροί της Επανάστασης και το Πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Το οδοιπορικό του Νετανιάχου οδηγεί αναπόφευκτα σε αδιέξοδο το Ισραήλ την ώρα που το καθεστώς της Τεχεράνης επιβιώνει μόνον χάρις στην ύπαρξη του (των;)  εξωτερικού εχθρού». Νετανιάχου και Αγιατολάδες της Περσίας λειτουργούν σε ένα κλειστό σύστημα συγκοινωνούντων δοχείων. Ανατροφοδοτούν το απόλυτο κακό. Αναζητείται Νέμεσις!