Κοσμος

Τι είναι το Buck Passing

Ένας όρος του πόκερ που χαρακτηρίζει τις διεθνείς σχέσεις

A.V. Team
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Buck Passing: Η προέλευση του όρου και η χρήση του από το πόκερ στις διεθνείς σχέσεις και τη διπλωματία - Τα ιστορικά παραδείγματα

Συμβαίνει συχνά τόσο στην ατομική ζωή όσο και στην πολιτική: οι άνθρωποι αποδίδουν την ευθύνη σε άλλους ανθρώπους ή ομάδες —όχι στον εαυτό τους. Ο όρος “buck passing”, που στην εποχή των Αμερικανικών Συνόρων σήμαινε ότι ένας χαρτοπαίκτης δεν ήθελε να μοιράσει και περνούσε την ευθύνη στον επόμενο παίκτη, περιγράφει μια ορισμένη στάση στη θεωρία των διεθνών σχέσεων: όταν ένα κράτος αρνείται να αντιμετωπίσει μια αυξανόμενη απειλή με την ελπίδα ότι θα πάρει την πρωτοβουλία ένα άλλο κράτος. Σύμφωνα με τους John Mearsheimer, Thomas Christensen και Jack Snyder, το buck passing είναι ιδιαίτερα συχνό σε πολυπολικά διεθνή συστήματα ενώ είναι σπάνιο σε διπολικά διεθνή συστήματα.

Ανάμεσα στα ιστορικά παραδείγματα buck passing είναι η καθυστέρηση του σχηματισμού εξισορροπητικού συνασπισμού κατά του Ναπολέοντα μέχρι το 1813 -το κάθε έθνος-κράτος περίμενε να το κάνει ένα άλλο έθνος-κράτος- και η αποτυχία των ευρωπαϊκών δυνάμεων να ισορροπήσουν έναντι του Μπίσμαρκ καθώς ενοποιούσε τη Γερμανία. Στη συνέχεια, η άρνηση της Βρετανίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γαλλίας ή/και της Σοβιετικής Ένωσης να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τη Ναζιστική Γερμανία στη δεκαετία του 1930 θεωρείται «ανάθεση» της ευθύνης στον άλλον. Με τη Συμφωνία του Μονάχου, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο έκαναν κίνηση “pass the buck” στη Σοβιετική Ένωση, η οποία στη συνέχεια απέφυγε την ένοπλη αντιπαράθεση υπογράφοντας το Σύμφωνο Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ. Το “buck passing” κατέληξε σε “blame game” - αυτή τη σχεδόν εξίσωση συμβαίνει συχνά.

H φράση έγινε διάσημη όταν στη δεκαετία του 1950 ο Πρόεδρος Τρούμαν πόζαρε στο Οβάλ Γραφείο δίπλα μια μικρή πινακίδα με το σύνθημα «The buck stops here» που σήμαινε ότι ο Πρόεδρος πρέπει να λαμβάνει τις αποφάσεις και να αποδέχεται την τελική ευθύνη γι’ αυτές. Το σύνθημα υιοθέτησε ο Τζίμι Κάρτερ που είχε την πινακίδα στο γραφείο του κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, ενώ τόσο ο Μπόρις Τζόνσον που πήρε την τελική απόφαση για το Brexit, όσο και ο Τζο Μπάιντεν που απέσυρε τα στρατεύματα από το Αφγανιστάν είπαν «the buck stops here».

Το «πέρασμα» της ευθύνης σε άλλους συνδέεται με πολλά συγγενικά φαινόμενα και αυταπάτες, όπως, για παράδειγμα, με το φαινόμενο του περαστικού κατά το οποίο ένα κράτος παρατηρεί τι συμβαίνει σε άλλα κράτη σαν να μην το αφορά, με τον αδιάφορο και ίσως κάπως ηδονοβλεπτικό τρόπο του τυχαίου διαβάτη. Επίσης συνδέεται με μια στρατηγική εξόντωσης δύο αντιπάλων, όπως συνέβη με τη Σοβιετική Ένωση και τη Γερμανία όπου οι ευρωπαϊκές δυνάμεις ευνόησαν την ακραία αντιπαράθεση μεταξύ αυτών των δύο «passing the buck»στην τελευταία φάση του πολέμου. Τέλος, συνδέεται με την έκφραση περί καυτής πατάτας: το ότι μια κυβέρνηση παραμερίζει τα δυσκολότερα προβλήματα και τα κληροδοτεί στην επόμενη.