Σαν σήμερα 17 Δεκεμβρίου 2003 καθιερώνεται η Παγκόσμια Ημέρα για τον Τερματισμό της Βίας κατά των Εργαζομένων του Σεξ

Σαν σήμερα στις 17 Δεκεμβρίου 2003 καθιερώνεται η Παγκόσμια Ημέρα για τον Τερματισμό της Βίας κατά των Εργαζομένων του Σεξ (International Day to End Violence Against Sex Workers). Αυτή η ημέρα δημιουργήθηκε για να επιστήσει την προσοχή στα εγκλήματα μίσους που διαπράττονται κατά των εργαζομένων του σεξ σε όλο τον κόσμο.

Εγκαινιάστηκε από τη Δρ. Annie Sprinkle και ξεκίνησε από την ιδρύτρια του «SWOP - Sex Workers Outreach Project USA», Robyn Few το 2003 ως μνημόσυνο και αγρυπνία για τα θύματα του Green River Killer στο Σιάτλ, ο οποίος δολοφόνησε 71 άτομα, στην πλειονότητά τους εργαζόμενους του σεξ.

Η ημέρα αυτή έχει δώσει τη δυνατότητα στους σεξεργάτες σε όλο τον κόσμο να ενωθούν και να οργανωθούν ενάντια στις διακρίσεις, την βία και την κακοποίηση που δέχονται με στόχο την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας.

Σύμφωνα με μαρτυρίες των ίδιων των ατόμων που προσέρχονται στα γραφεία της Red Umbrella Athens, το κέντρο ενδυνάμωσης ατόμων που εργάζονται στο σεξ, οι σεξεργάτες έχουν υποστεί στο σύνολό τους βία πολλαπλών μορφών με συχνότερες την αφαίρεση προφυλακτικού εν αγνοία τους (stealthing), την άρνηση πληρωμής για τις υπηρεσίες ή την πληρωμή με πλαστά χρήματα, αλλά και την απόπειρα επίθεσης. Συχνότεροι δράστες είναι οι πελάτες. Απευθύνθηκαν στις αρχές περίπου το 51,1%, ενώ κύριες αιτιολογίες μη καταγγελίας είναι ότι η αστυνομία δεν θα ασχοληθεί ή δεν θα φέρει αποτέλεσμα, όπως φυσικά και ο φόβος για τα αντίποινα από το δράστη.

Οι εργαζόμενοι του σεξ είναι πολύ πιο εύκολο να πέσουν θύματα κακοποίησης

Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, οι εργαζόμενοι του σεξ (sex workers) διεθνώς υφίστανται υψηλά ποσοστά βίας, διακρίσεων, όπως και πολλές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Η βία κατά των εργαζομένων στο σεξ σχετίζεται με ασυνέπεια στη χρήση προφυλακτικού και με αυξημένο ρίσκο έκθεσης σε σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.

Παγκοσμίως, οι εργαζόμενοι του σεξ αντιμετωπίζουν 45-75% πιθανότητα να γίνουν αποδέκτες βίας στον εργασιακό χώρο και 32 -55% πιθανότητα να βιώσουν σεξουαλική βία μέσα σε ένα οποιοδήποτε έτος. Οι εργαζόμενοι στο σεξ δεν είναι μόνο ευάλωτοι στη βία από τους πελάτες ή άτομα που παριστάνουν τους πελάτες, αλλά κυρίως από ιδιώτες, την αστυνομία, τη μεταναστευτική αστυνόμευση όπως και από τα δικαστήρια. Επιπροσθέτως, οι εργαζόμενοι στο σεξ βιώνουν ένα μεγάλο εύρος παρενοχλήσεων, λεκτικής και σωματικής κακοποίησης, όπως και σεξουαλικής παρενόχλησης από περαστικούς, γείτονες, συναδέλφους, άτομα που παριστάνουν τους πελάτες, ακτιβιστές ενάντια στην πορνεία και την εργασία στο σεξ, ερευνητές και επιστήμονες, δημοσιογράφους, εγκληματικές συμμορίες και ιδιοκτήτες χώρων.

Ο ισχυρισμός ότι η βία είναι αυτονόητη στην εργασία στο σεξ καθιστά αόρατη την πραγματική βία που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι αυτοί, με συνέπεια τον κοινωνικό τους αποκλεισμό και τη συντήρηση των επισφαλών συνθηκών διαβίωσης.

Σύμφωνα με έρευνα των Miller και Schwartz (1995), υπάρχει ένα σύνολο από κοινωνικές προκαταλήψεις που συμβάλουν στη διαιώνιση της βίας κατά των γυναικών εργαζόμενων στο σεξ, όπως για παράδειγμα ότι οι γυναίκες αυτές δεν μπορούν να βιαστούν ή  ότι «οι εκδιδόμενες γυναίκες αξίζουν την κακοποίηση». Οι συνθήκες άσκησης της εργασίας στο σεξ είναι απρόβλεπτες και βίαιες και μπορούν να κυμαίνονται από οικονομική κακοποίηση έως και δολοφονία.

Ο Green River Killer έβαζε στόχο κυρίως τις ιερόδουλες

Όταν ομολόγησε ότι δολοφόνησε τουλάχιστον 49 γυναίκες, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν εργάτριες του σεξ, ο Gary Ridgeway, γνωστός και ως Green River Killer, δήλωσε ότι επέλεγε «πόρνες» ως θύματα επειδή ήταν εύκολο να τις εντοπίσει χωρίς να γίνει αντιληπτός. «Ήξερα ότι δεν θα δηλώνονταν ως αγνοούμενες αμέσως και μπορεί να μην δηλωθούν ποτέ ως αγνοούμενες. Διάλεξα ιερόδουλες γιατί πίστευα ότι μπορούσα να σκοτώσω όσες από αυτές ήθελα χωρίς να με πιάσουν», είχε ομολογήσει ο Ridgeway.

Στο μνημόσυνο που διοργανώθηκε από την Annie Sprinkle και την ιδρύτρια του «SWOP-USA», Robin Few, παρευρέθηκαν περίπου 80 άτομα. Το μνημόσυνο πραγματοποιήθηκε μπροστά από το Δημαρχείο του Σαν Φρανσίσκο στις 17 Δεκεμβρίου 2003, την ημερομηνία της καταδίκης του Ridgeway. Από τότε, η 17η Δεκεμβρίου έχει γίνει γνωστή ως η «Παγκόσμια Ημέρα για τον Τερματισμό της Βίας κατά των Εργαζομένων του Σεξ» και γιορτάζεται κάθε χρόνο σε πολλές πόλεις σε όλο τον κόσμο.

Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας της 17ης Δεκεμβρίου, ομάδες εργαζομένων του σεξ σε όλο τον κόσμο πραγματοποιούν δράσεις και αγρυπνίες για την ευαισθητοποίηση σχετικά με τη βία κατά των εργαζομένων του σεξ. Βασικός σκοπός είναι η αντιμετώπιση ζητημάτων που σχετίζονται με το στίγμα και τις διακρίσεις που επιτρέπουν τη βία εναντίων τους να περνάει ατιμώρητη και να δημιουργεί εμπόδια κατά οποιαδήποτε απόπειρα αναφοράς και καταγραφής τέτοιων περιστατικών.

Σε μια δημόσια επιστολή της, η Annie Sprinkle έγραψε: «Τα βίαια εγκλήματα κατά των εργαζομένων του σεξ υποδηλώνονται, δεν αντιμετωπίζονται και δεν τιμωρούνται. Υπάρχουν πραγματικά άνθρωποι που δεν τους νοιάζει όταν οι ιερόδουλες πέφτουν θύματα εγκλημάτων μίσους, ξυλοκοπούνται, βιάζονται και δολοφονούνται. Ανεξάρτητα από οτιδήποτε πιστεύετε για τις εργάτριες του σεξ και την πολιτική που τις περιβάλλει, οι εργαζόμενοι του σεξ είναι μέρος των γειτονιών, των κοινοτήτων και των οικογενειών μας».

Η Κόκκινη Ομπρέλα ως σύμβολο για τα δικαιώματα των σεξεργατών

Η κόκκινη ομπρέλα είναι ένα σημαντικό σύμβολο για τα δικαιώματα των εργαζομένων του σεξ και χρησιμοποιείται σε εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται στις 17 Δεκεμβρίου. Το σύμβολο της κόκκινης ομπρέλας χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από εργαζόμενους του σεξ στη Βενετία της Ιταλίας το 2001. Ο Σλοβένος καλλιτέχνης Tadej Pogacar συνεργάστηκε με εργαζόμενους του σεξ για να δημιουργήστε το «Prostitute Pavilion» και το «CODE: RED», δύο έργα για την 49η Μπιενάλε Τέχνης της Βενετίας. Οι εργάτριες του σεξ πραγματοποίησαν επίσης διαδήλωση, την Πορεία Κόκκινων Ομπρέλων, για να διαμαρτυρηθούν για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Διεθνής Επιτροπή για τα Δικαιώματα των Εργαζομένων του Σεξ στην Ευρώπη (ICRSE) υιοθέτησε την κόκκινη ομπρέλα ως σύμβολο αντίστασης ενάντια στις διακρίσεις το 2005.