Η εξέλιξη της σεξουαλικής συμπεριφοράς και η αμφισβήτηση της ετεροκανονικότητας
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο «Journal of Sex Research» δείχνει ότι τις τελευταίες τρεις δεκαετίες στις ΗΠΑ η αμφιφυλοφιλία έχει τριπλασιαστεί.
Η αμφιφυλοφιλία θεωρείται αόρατος σεξουαλικός προσανατολισμός, επειδή τα αμφιφυλόφιλα άτομα βρίσκονται συχνά σε μονογαμικές σχέσεις: το αποτέλεσμα είναι να εμφανίζονται είτε ως ετεροφυλόφιλοι είτε ως ομοφυλόφιλοι. Η ανοδική τάση της αμφιφυλοφιλίας στην Αμερική φαίνεται ότι θα συνεχιστεί: πάνω από το 6% των ατόμων ηλικίας 18-29 ετών, αλλά λιγότερο από το 2% των ερωτηθέντων άνω των 40 ετών, αυτοπροσδιορίζονται σήμερα ως αμφιφυλόφιλοι.
Η έρευνα που έγινε από το Πανεπιστήμιο του Πόρτλαντ σε συνεργασία με τον καθηγητή κοινωνιολογίας που ειδικεύεται στο φύλο και στη σεξουαλικότητα Martin Monto, και το Εθνικό Κέντρο Έρευνας Γνώμης στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, παρακολούθησε τις αλλαγές στα κοινωνικά χαρακτηριστικά και στις συμπεριφορές των Αμερικανών για πάνω από 50 χρόνια. Το συμπέρασμα ήταν ότι από το 1989 μέχρι το 1994, το 3,1% από τους 6.354 ερωτηθέντες ανέφεραν ότι είχαν άντρες και γυναίκες σεξουαλικούς συντρόφους από την ηλικία των 18 ετών• όμως, από το 2012 μέχρι το 2018, το ποσοστό αυτό αυξήθηκε στο 9,3% σε δείγμα 6.609 ερωτηθέντων. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια του 2021 —χρονιά της πανδημίας— το 9,6% των ερωτηθέντων ανέφερε συντρόφους και των δύο φύλων.
Οι σεξουαλικές σχέσεις με μέλη και των δύο φύλων στην πρώιμη ενήλικη ζωή δεν θεωρείται αμφισεξουαλικότητα: πολλοί έφηβοι και νέοι πειραματίζονται ή νιώθουν σύγχυση. Η αμφισεξουαλική ταυτότητα φαίνεται ότι ορίζεται μετά την ηλικία των 21-23 ετών. Πράγματι, υπάρχει αύξηση στο ποσοστό των Αμερικανών με αμφιφυλόφιλο προσανατολισμό στην ενήλικη ζωή: σήμερα, το 4,5% του πληθυσμού θεωρείται αμφιφυλόφιλο, δηλαδή τετραπλάσιο εκείνου που δήλωνε την αμφιφυλοφιλία του το 2004. Η αύξηση εξηγείται εν μέρει από την ελευθερία να παραδεχτεί κανείς σήμερα τις σεξουαλικές του προτιμήσεις χωρίς να ανησυχεί για την κοινωνική κατακραυγή. Ωστόσο, καθώς οι κοινωνίες ενδιαφέρονται όλο και λιγότερο για τις νόρμες, η σεξουαλική συμπεριφορά γίνεται όλο και πιο ρευστή• έτσι, αυξάνεται το ποσοστό των ανθρώπων που επιτρέπουν στον εαυτό τους να δοκιμάσουν διάφορες μορφές σεξουαλικής συμπεριφοράς. Το γεγονός ότι η σεξουαλική δραστηριότητα ατόμων του ίδιου φύλου δεν στιγματίζεται πλέον όσο παλιότερα δεν σημαίνει πως οι ίδιοι οι αμφισεξουαλικοί έχουν απαλλαγεί από ενοχές και προκαταλήψεις: μια έρευνα του 2019 είχε υπολογίσει ότι 5 στους 6 ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που αυτοπροσδιορίζονται ως λεσβίες, ομοφυλόφιλοι ή αμφιφυλόφιλοι κρατούσαν κρυφό τον προσανατολισμό τους.
Μια παράξενη λεπτομέρεια σχετικά με την εξέλιξη της σεξουαλικότητας φαίνεται ότι είναι η επίδραση της πρόσφατης πανδημίας στις νοοτροπίες. Σε μια συνέντευξη στο BBC, η κλινική ψυχολόγος Jennifer Gutman με έδρα τη Νέα Υόρκη σημείωσε ότι από τους 65 πελάτες της, 10 ή και 12 ξανασκέφτηκαν τη σεξουαλικότητά τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ενώ πριν από αυτή μόνον ένας είχε αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο δίλημμα. Τέλος, είναι σαφές ότι η αύξηση του περιεχομένου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα podcasts και στις τηλεοπτικές εκπομπές τα οποία συζητούν και θέτουν σε αμφισβήτηση την ετεροκανονικότητα είναι παράγοντας που ευνοεί την αμφισεξουαλικότητα.
