Σαν σήμερα 9 Απρίλιου 1958: Το project Mercury και ένα νέο επάγγελμα που γεννιέται

Σαν σήμερα στις 9 Απριλίου του 1959 ανακοινώθηκαν από τη NASA τα ονόματα τω 7 αστροναυτών που επιλέχθηκαν να πετάξουν με διαστημόπλοιο για το Project Mercury.

Το Πρόγραμμα Μέρκιουρι (Project Mercury) αποτέλεσε το πρώτο επανδρωμένο διαστημικό πρόγραμμα των ΗΠΑ, που ήταν ενεργό από το 1959 έως το 1963. Για το πρόγραμμα επιλέχτηκαν 7 αστροναύτες από ένα σύνολο 110 δοκιμαστών πιλότων του στρατού που δήλωσαν συμμετοχή. Αυτοί οι επτά αρχικοί Αμερικανοί αστροναύτες ήταν οι Scott Carpenter, Gordon Cooper, John Glenn, Gus Grissom, Wally Schirra, Alan Shepard και Deke Slayton, οι οποίοι και δημιούργησαν ένα νέο επάγγελμα στις Ηνωμένες Πολιτείες και καθιέρωσαν την εικόνα του Αμερικανού αστροναύτη για τις επόμενες δεκαετίες.

Project Mercury: Πώς δημιουργήθηκε ένα ολόκληρο επάγγελμα

Ο Shepard έγινε ο πρώτος Αμερικανός που μπήκε στο διάστημα το 1961 και αργότερα περπάτησε στη Σελήνη με το Apollo 14 το 1971. Ο Grissom πέταξε την πρώτη αποστολή με πλήρωμα Gemini το 1965, αλλά πέθανε το 1967 στη φωτιά του Apollo 1. Όλοι οι άλλοι επέζησαν μετά τη συνταξιοδότηση από την υπηρεσία. Ο Schirra πέταξε το Apollo 7 το 1968, την πρώτη αποστολή Apollo με πλήρωμα, στη θέση του Grissom. Ο Slayton πέταξε στο πρόγραμμα δοκιμών Apollo–Soyuz το 1975. Ο Glenn πέταξε με το Space Shuttle Discovery το 1998 για να γίνει, σε ηλικία 77 ετών, ο γηραιότερος άνθρωπος βρέθηκε σε τέτοια αποστολή. Ήταν και το τελευταίο ζωντανό μέλος των Mercury Seven όταν πέθανε το 2016 σε ηλικία 95 ετών.

Η δημιουργία αυτής της ομάδας, που τελικά δημιούργησε ένα ολόκληρο επάγγελμα, έγινε για να εκπληρωθεί ο στόχος που είχε θέσει ο Κένεντι για την κατάκτηση της Σελήνης. Οι αποστολές του προγράμματος είχαν σκοπό να εξετάσουν κατά πόσον ήταν δυνατόν στον άνθρωπο να εργαστεί στο διάστημα και να αναλύσει τις συνθήκες για την επίτευξη του στόχου των ΗΠΑ.

Το απαραίτητα προσόντα που έπρεπε να είχαν όσοι δήλωσαν συμμετοχή για το Project Mercury, ήταν να έχουν πανεπιστημιακό πτυχίο, να είναι απόφοιτοι σχολής πιλότων με τουλάχιστον 1.500 ώρες πτήσης και να είναι ικανοί να πιλοτάρουν αεροσκάφη τύπου τζετ. Επίσης, έπρεπε να είναι κάτω από 1,80μ. Και οι εφτά προέρχονταν από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ.

Οι 110 υποψήφιοι χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες. Στη συνέχεια, 69 υποψήφιοι προσήχθησαν στο Πεντάγωνο στην Ουάσιγκτον σε δύο ομάδες και έπειτα οι υπάλληλοι της NASA ενημέρωσαν τους υποψηφίους για το Project Mercury αλλά και την επικινδυνότητα του εγχειρήματος. Οι υποψήφιοι έλαβαν τρεις ενημερώσεις από στελέχη της NASA. Το πρώτο αφορούσε τη NASA και το Project Mercury. Το δεύτερο αφορούσε τον ρόλο του πιλότου στο έργο. και το τρίτο αφορούσε το προτεινόμενο πρόγραμμα εκπαίδευσης αστροναυτών. Μετά οι υποψήφιοι είχαν σύντομες ατομικές συναντήσεις με την επιτροπή επιλογής της NASA, στο σημείο όπου ενημερώθηκαν ότι η συμμετοχή τους ήταν εντελώς εθελοντική, ότι ήταν ελεύθεροι να απορρίψουν και ότι αν το κάνουν δεν θα είχε επιπτώσεις σταδιοδρομίας τους. 

Από τους 69, έξι βρέθηκαν να ξεπερνούν το όριο ύψους, 15 αποκλείστηκαν για άλλους λόγους και άλλοι 16 κόπηκαν. Αυτό άφησε τη NASA με 32 υποψηφίους: 15 από το Πολεμικό Ναυτικό, 15 από την Πολεμική Αεροπορία και δύο από το Σώμα Πεζοναυτών. Δεδομένου ότι αυτό ήταν περισσότερο από το αναμενόμενο, η NASA αποφάσισε να μην ασχοληθεί με τους υπόλοιπους υποψηφίους. Ο βαθμός ενδιαφέροντος έδειξε επίσης ότι πολύ λιγότεροι θα εγκατέλειπαν κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης από ό,τι αναμενόταν.

Ακολούθησε μια εξαντλητική σειρά σωματικών και ψυχολογικών εξετάσεων στην κλινική Lovelace και στο Wright Aerospace Medical Laboratory από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο. Οι δοκιμές περιλάμβαναν ώρες σε διαδρόμους και ανακλινόμενα τραπέζια, βύθιση των ποδιών σε παγωμένο νερό και άλλες επίπονες διαδικασίες. Μόνο ένας υποψήφιος αποκλείστηκε για ιατρικούς λόγους σε αυτό το στάδιο, μια διάγνωση που αργότερα βρέθηκε λανθασμένη. Η NASA τελικά δεν μπόρεσε να επιλέξει μόνο έξι τελικά επιλέχθηκαν επτά.