Νεκρός διαβόητος Ρώσος μισθοφόρος της Wagner στην κατεχόμενη Ουκρανία

Ένας διαβόητος λοχαγός του ρωσικού στρατού και μισθοφόρος, ο Ιγκόρ Μαγκούσεφ, πέθανε στο νοσοκομείο, λίγες ημέρες αφότου πυροβολήθηκε στο κεφάλι από κοντινή απόσταση στην κατεχόμενη Ουκρανία, δήλωσαν οι φίλοι του.

Ο Μαγκούσεφ διοικούσε μια μονάδα κατά των μη επανδρωμένων αεροσκαφών στο κατεχόμενο Λουχάνσκ, αλλά ήταν επίσης ένας από τους ιδρυτές μιας ομάδας μισθοφόρων που πολεμούσε τις ουκρανικές δυνάμεις το 2014.

Το περασμένο καλοκαίρι είχε ανεβάσει βίντεο κρατώντας ένα κρανίο. Σε ένα βίντεο που αναρτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον Αύγουστο, βιντεοσκοπήθηκε να λέει ότι το κρανίο ανήκε σε έναν Ουκρανό μαχητή που σκοτώθηκε υπερασπιζόμενος τα χαλυβουργεία Azovstal στο νότιο λιμάνι της Μαριούπολης.

Ο Μαγκούσεφ προήλθε όπως αναφέρει το BBC από ένα νεοναζιστικό κίνημα στο οποίο συνίδρυσε την ιδιωτική μισθοφορική ομάδα Yenot (ρακούν). Αργότερα έγινε γνωστό ότι συνεργάστηκε με το πιο διαβόητο αφεντικό της Wagner Γιεβγκένι Πριγκόζιν.

Οι πυροβολισμοί προκάλεσαν εκτεταμένες εικασίες σχετικά με το ποιος μπορεί να πραγματοποίησε την επίθεση σε σημείο ελέγχου στην κατεχόμενη ουκρανική πόλη Καντίβκα, σε κάποια απόσταση από τη μετωπική γραμμή. Ρωσικές αναφορές ανέφεραν ότι είχε πυροβοληθεί από κοντινή απόσταση με σφαίρα των 9 χιλιοστών που εκτοξεύτηκε από την κορυφή του κεφαλιού του υπό γωνία 45 μοιρών. Οι ρωσικές αρχές ερευνούν τη δολοφονία και μέχρι στιγμής δεν έχουν πει τίποτα για τις συνθήκες.

Η σφαίρα φέρεται να είχε σφηνωθεί στον εγκέφαλό του. Πριν πεθάνει, φωτογραφίες τον έδειχναν ξαπλωμένο σε κρεβάτι νοσοκομείου.

Σχετικό Άρθρο

Κοσμος Η αποστολή αρμάτων στην Ουκρανία έφερε μπαράζ ρωσικών επιθέσεων στις πόλεις

Newsroom 26.01.2023, 10:22

Ένας άλλος ακραίος Ρώσος εθνικιστής δήλωσε ότι όλοι γνώριζαν ποιος ήταν πίσω από τους πυροβολισμούς και παρατήρησε ότι ο Πριγκόζιν είχε προς το παρόν σωπάσει.

Μετά την επίθεση, ο ειδικός σε θέματα Ρωσίας Mαρκ Γκαλεότι δήλωσε ότι η επίθεση αυτή καταδεικνύει ότι η Ρωσία διολισθαίνει προς πτυχές της δεκαετίας του 1990, «όταν η δολοφονία ήταν μια επιχειρηματική τακτική και τα όρια μεταξύ πολιτικής, επιχειρήσεων, εγκλήματος και πολέμου έγιναν σχεδόν ασήμαντα».