Τζέφρι Ντάμερ: Ο ευγενικός, γλυκομίλητος Κανίβαλος του Μιλγουόκι

Όταν τα εγκλήματα που έχει διαπράξει ένας άνθρωπος είναι τόσο αποτρόπαια και ακατανόητα όσο του Τζέφρι Ντάμερ, τότε στα μάτια του κόσμου ο δράστης αποκτά χαρακτηριστικά μη ανθρώπινα, γίνεται το «Κτήνος», το «Τέρας», ο «Κανίβαλος». Όμως ο Τζέφρι Ντάμερ ήταν ένας γλυκομίλητος και ευγενικός άντρας, από μια οικογένεια φυσιολογική, με γονείς μορφωμένους που προσπαθούσαν να παρέχουν σ’ εκείνον και στον μικρότερο αδερφό του ό,τι χρειάζονταν. Στις 22 Ιουλίου 1991 που ήρθαν στο φως τα εγκλήματά του, ο χημικός πατέρας του και η σύμβουλος υγείας μητέρα του αγωνιούσαν να καταλάβουν ποιο δικό τους λάθος οδήγησε τον γιο τους σε αυτή την εγκληματική πορεία.

Η είδηση είχε ακαριαία και παγκόσμια προβολή: Σε ένα διαμέρισμα στο Μιλγουόκι των ΗΠΑ η αστυνομία είχε βρει ένα τεράστιο βαρέλι με διαβρωτικό οξύ που περιείχε ανθρώπινα μέλη, δύο ολόκληρους σκελετούς, ένα ζευγάρι κομμένα χέρια, δύο κομμένα και συντηρημένα πέη, ένα μουμιοποιημένο τριχωτό κεφαλής και 74 φωτογραφίες ανθρώπων σε διάφορες φάσεις αποσύνθεσης. Ένοικος του διαμερίσματος αυτού, του «213», ήταν ο 31χρονος Τζέφρι Ντάμερ, που οι δημοσιογράφοι θα αποκαλούσαν τις επόμενες μέρες «Το Τέρας», «Το Κτήνος», «Ο Κανίβαλος του Μιλγουόκι».

Στις 22 Ιουλίου το βράδυ ο Τζέφρι Ντάμερ είχε προσεγγίσει τρεις άντρες και, προσφέροντάς τους 100 δολάρια, τους πρότεινε να τον ακολουθήσουν στο διαμέρισμά του για να τους φωτογραφίσει γυμνούς, να πιουν μπίρες και να χαλαρώσουν. Από τους τρεις δέχθηκε τελικά μόνο ένας, ο 32χρονος Τρέισι Έντουαρντς. Στο διαμέρισμα ο Ντάμερ επιχείρησε να του περάσει χειροπέδες αλλά μόλις πέρασε μια στο ένα χέρι, ο Έντουαρντς αντέδρασε. Ο Ντάμερ τον οδήγησε τότε στην κρεβατοκάμαρα για να τον φωτογραφίσει, ενώ κρατούσε ένα μαχαίρι. Ο Έντουαρντς ξεκούμπωσε το πουκάμισό του για να ηρεμήσει τον Ντάμερ λέγοντας ότι θα του επέτρεπε να τον φωτογραφίσει, αν του έβγαζε τις χειροπέδες και απομάκρυνε το μαχαίρι. Ο Ντάμερ απλώς έστρεψε την προσοχή του στην τηλεόραση, ακούμπησε το κεφάλι στο στήθος του Έντουαρντς, άκουσε τον χτύπο της καρδιάς του και, πιέζοντας το μαχαίρι, δήλωσε ότι θα του φάει την καρδιά.

Ο Έντουαρντς πρόσεξε ότι ο χώρος ήταν γεμάτος αφίσες ανδρών και μια βαριά μυρωδιά έβγαινε από ένα τεράστιο βαρέλι, ενώ στο βίντεο έπαιζε η ταινία «Ο Εξορκιστής 3». Ζήτησε από τον Ντάμερ να καθίσουν για μια μπίρα στο καθιστικό, που είχε κλιματισμό, ενώ προσπαθούσε να βρει τον καλύτερο τρόπο για να δραπετεύσει. Επί πέντε ώρες μιλούσε ήρεμα στον Ντάμερ, τον καθησύχαζε ότι είναι φίλος του και δεν σκόπευε να τον εγκαταλείψει, ώσπου κάποια στιγμή που ο Ντάμερ φάνηκε αφηρημένος, ο Έντουαρντς ζήτησε να πάει στο μπάνιο για πολλοστή φορά, σηκώθηκε από τον καναπέ, έσπρωξε τον Ντάμερ και βγήκε τρέχοντας από την ξεκλείδωτη εξώπορτα.

Στον δρόμο σταμάτησε ένα περιπολικό και, έχοντας κρεμασμένες στο ένα χέρι τις χειροπέδες, εξήγησε στους αστυνομικούς το συμβάν με το «φρικιό» και τους οδήγησε στο διαμέρισμα «213» του Ντάμερ. Εκεί οι αστυνομικοί, επαληθεύοντας στοιχεία που μόλις είχε καταγγείλει ο Έντουαρντς, βλέποντας τις φωτογραφίες με τα πτώματα και συνειδητοποιώντας ότι είχαν τραβηχτεί στον ίδιο αυτό χώρο, διέταξαν τον Ντάμερ να πέσει στο πάτωμα και τον συνέλαβαν αμέσως, ενώ καλούσαν ενισχύσεις. Μια ενδελεχής έρευνα του χώρου τις επόμενες ώρες και μέρες από τους Εγκληματολόγους αποκάλυψε τα υπόλοιπα μακάβρια ευρήματα - κομμένα κεφάλια, ανθρώπινα μέλη, δύο καρδιές και άλλα όργανα μέσα στο ψυγείο, επτά κρανία στη ντουλάπα της κρεβατοκάμαρας κ.ά.

Επί δυο βδομάδες ντετέκτιβ του Ανθρωποκτονιών και του FBI ανέκριναν τον Ντάμερ σχετικά με τις δολοφονίες που είχε διαπράξει και τα αποδεικτικά στοιχεία που βρέθηκαν στο διαμέρισμά του. Ο Ντάμερ παραιτήθηκε από το δικαίωμά του να έχει δικηγόρο παρόντα στις ανακρίσεις λέγοντας ότι ήθελε να ομολογήσει όλα όσα είχε κάνει. Παραδέχθηκε ότι δολοφόνησε 16 νέους άνδρες στο Ουισκόνσιν από το 1987 και έναν ακόμη νεαρό, τον Στίβεν Χικς που ήταν το πρώτο θύμα του, στο Οχάιο το 1978.

Ο Τζέφρι Ντάμερ ήταν από μικρός εσωστρεφής και συνεσταλμένος. Δεν είχε ποτέ πολλούς φίλους και από το 1966 που η οικογένεια μετακόμισε στο Οχάιο περνούσε πολλές ώρες εξετάζοντας τα νεκρά ζώα που ο πατέρας του μάζευε, όποτε καθάριζε τον χώρο γύρω από τη μονοκατοικία τους, και φυλάγοντας τα κόκαλά τους μέσα σε τενεκεδάκια. Ο πατέρας του ήταν διδάκτωρ Χημείας και όταν ο Τζέφρι τον ρώτησε αν υπήρχε τρόπος να καθαρίσει τα κόκκαλα, με μεγάλη του χαρά έδειξε στον γιο του πώς να το κάνει χρησιμοποιώντας χημικές ουσίες. Στο λύκειο ο Τζέφρι είχε συνειδητοποιήσει ότι ήταν ομοφυλόφιλος, αλλά δεν το φανέρωσε τους γονείς του. Είχε μια σύντομη σχέση με έναν άλλο έφηβο, αν και δεν είχαν ποτέ επαφή. Άρχισε να φαντασιώνεται ότι κυριαρχεί και ελέγχει έναν εντελώς υποτακτικό σύντροφο και οι αυνανιστικές φαντασιώσεις του εστιάζονταν στο στήθος και τον κορμό των σωμάτων. Στα 16 του αποφάσισε να επιτεθεί σε έναν ελκυστικό νεαρό και περίμενε κρυμμένος στους θάμνους με ρόπαλο του μπέιζμπολ, αλλά εκείνος δεν πέρασε.

Οι γονείς του Ντάμερ είχαν από χρόνια προβλήματα στον γάμο τους. Οι φωτογραφίες της οικογένειες δείχνουν ένα περιβάλλον ειδυλλιακό, έναν χαμογελαστό Τζέφρι δίπλα στον πατέρα του ή τη μητέρα του, αλλά οι δασκάλες του περιέγραφαν ένα παιδί με σημάδια ψυχολογικής παραμέλησης. Του έλειπε η ψυχική επαφή και το χάδι. Ο πατέρας του ήταν ακόμη φοιτητής όταν παντρεύτηκε και ώσπου να τελειώσει το διδακτορικό του ήταν συχνά απών. Η μητέρα του περιγράφεται ως μια γυναίκα υποχόνδρια, που αποζητούσε την προσοχή του άντρα της εμφανίζοντας συχνά προβλήματα υγείας.

Το 1977 οι Ντάμερ αποφάσισαν να πάρουν διαζύγιο και το 1978 που ο Τζέφρι Ντάμερ  αποφοίτησε από το Λύκειο, ο πατέρας ζούσε πια εκτός σπιτιού. Ο Ντάμερ διέπραξε τον πρώτο του φόνο το 1978, τρεις εβδομάδες μετά την αποφοίτησή του, μια μέρα που ήταν μόνος στο σπίτι. Πήρε με το αμάξι του τον 19χρονο Στίβεν Χικς που έκανε ωτοστόπ και το δελέασε να πάνε στο σπίτι του για μπίρες. Ο Ντάμερ κατάλαβε ότι ο Χικς δεν ήταν γκέι, έτσι, όταν θέλησε να φύγει, τον χτύπησε στο κεφάλι και στη συνέχεια τον στραγγάλισε και αυνανίστηκε πάνω από το πτώμα. Την επόμενη μέρα τεμάχισε το πτώμα του Χικς στο υπόγειο και αργότερα έθαψε τα κομμάτια σε έναν ρηχό τάφο στην αυλή. Αρκετές βδομάδες αργότερα ξέθαψε τα λείψανα, αποκόλλησε τη σάρκα από τα οστά και διέλυσε τη σάρκα σε οξύ. Σύνθλιψε τα κόκαλα με βαριοπούλα και τα διασκόρπισε στη δασική έκταση πίσω από το σπίτι.

Το φθινόπωρο άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο, αλλά οι βαθμοί του ήταν πολύ χαμηλοί και έπινε πολύ. Ο Ντάμερ συνήθιζε να πίνει από τα χρόνια του σχολείου, αλλά τώρα πια έκανε κατάχρηση αλκοόλ. Όταν ο πατέρας του βρήκε το φοιτητικό του δωμάτιο γεμάτο μπουκάλια, αρνούμενος να πληρώνει άλλο για τις σπουδές του, του πρότεινε να πάει στον στρατό. Ο Ντάμερ στρατολογήθηκε τον Ιανουάριο του 1979, τοποθετήθηκε στη Δυτική Γερμανία και υπηρέτησε έως τον Μάρτιο του 1981, οπότε και απολύθηκε λόγω των προβλημάτων του με το αλκοόλ. Για τον ίδιο λόγο, όταν γύρισε στις ΗΠΑ, ο πατέρας και η μητριά του δυσανασχέτησαν και τον έστειλαν να μείνει με τη γιαγιά του. Η γιαγιά του Ντάμερ ήταν το μόνο μέλος της οικογένειας στο οποίο έδειχνε αγάπη. Υπολόγιζαν στην επιρροή της, ότι θα μπορούσε να πείσει τον Ντάμερ να αποφύγει το αλκοόλ, να βρει δουλειά και να ζήσει με υπευθυνότητα.

Αρχικά ζούσε αρμονικά με τη γιαγιά του, τη συνόδευε στην εκκλησία κι έκανε δουλειές, αλλά συνέχιζε να πίνει και να καπνίζει και δεν είχε σταθερή δουλειά – τον συντηρούσε η γιαγιά του. Το 1985 έπιασε δουλειά σε μια βιοτεχνία παρασκευής σοκολάτας, όπου δούλευε νύχτα. Στο μεταξύ σύχναζε στα γκέι μπαρ και τα λουτρά ομοφυλόφιλων του Μιλγουόκι. Την εποχή αυτή είχε κλέψει από ένα κατάστημα και είχε φέρει στο σπίτι μια αντρική κούκλα βιτρίνας που χρησιμοποιούσε για σεξουαλική διέγερση – η γιαγιά του, όταν βρήκε την κούκλα στη ντουλάπα, του ζήτησε να την πετάξει. Η αποκλίνουσα αυτή ερωτική επιθυμία που επεδείκνυε ο Τζέφρι Ντάμερ, η αγαλματοφιλία ή Πυγμαλιωνισμός, είναι πολύ παλιά – γνωστή ήδη από τις «Μεταμορφώσεις» του Οβιδίου (όπου ο Πυγμαλίων ερωτεύεται το γυναικείο άγαλμα που είχε φτιάξει και το άγαλμα μεταμορφώνεται σε γυναίκα). Εκτός από τα αγάλματα, η παραφιλία αυτή περιλαμβάνει και αντικείμενα που δεν έχει δημιουργήσει ο παραφιλικός, όπως κούκλες βιτρίνας. Η ερωτική του επιθυμία γεννιέται από την «ομορφιά της ακινησίας» και προκαλεί μεγάλη γκάμα φαντασιώσεων – από την απλή θέαση έως την ιδεατή ερωτική συνεύρεση.

Ο Ντάμερ ήθελε να κρατήσει του ερωτικούς παρτενέρ του, αλλά εκείνοι μετά το σεξ έφευγαν. Γι’ αυτό είχε αποφασίσει να τους αναισθητοποιεί και να τους βάζει με ένεση στον εγκέφαλο οξύ ή καυτό νερό, ελπίζοντας ότι θα τους μεταμορφώσει σε πειθήνια ζόμπι – φυσικά μερικοί από αυτούς πέθαναν μετά την ένεση. (Ειρωνεία: Ένα από τα θύματά του, ένας 14χρονος από το Λάος, που κατάφερε να δραπετεύσει από το διαμέρισμα ζαλισμένος μετά τα ποτά και τις ενέσεις, ζήτησε βοήθεια από τρεις γυναίκες που βρίσκονταν στον δρόμο, οι οποίες κάλεσαν την αστυνομία. Δυστυχώς, ο Ντάμερ κατάφερε να πείσει τους αστυνομικούς ότι ο νεαρός ήταν ο ενήλικος φίλος του που το έσκασε μετά από καβγά τους. Οι αστυνομικοί παρέδωσαν τον 14χρονο πίσω στον Ντάμερ, καταγράφοντας το περιστατικό ως καβγά μεταξύ εραστών)

Ο Ντάμερ ομολόγησε την ενοχή του για τις δολοφονίες, αλλά στη δίκη του οι συνήγοροι υπεράσπισης υποστήριξαν ότι ήταν παράφρων. Η Εισαγγελία απέρριψε το επιχείρημα. Ο δικαστικός ψυχίατρος Παρκ Ντίετζ έκρινε ότι μπορούσε να δικαστεί επειδή κατά τον νόμο είχε σώας τας φρένας. «Ο Ντάμερ προσπαθούσε να μείνει μόνος με το θύμα για να μην έχει μάρτυρες. Τα εγκλήματά του δεν ήταν παρορμητικά, ετοίμαζε εκ των προτέρων κάθε δολοφονία. Έπασχε από «Πυγμαλιωνισμό», αλλά αν και η παραφιλία του δεν ήταν θέμα προσωπικής επιλογής, δεν ήταν σαδιστής. Η συνήθειά του να είναι μεθυσμένος πριν δολοφονήσει δείχνει ότι είχε επίγνωση του σωστού και λάθους και ήθελε να ξεπεράσει τις αναστολές του.

Πολλοί ψυχίατροι διέγνωσαν διάφορες διαταραχές προσωπικότητας, αλλά το δικαστήριο έκρινε ότι καμιά από αυτές δεν αποτελούσε ελαφρυντικό για την ποινή. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη συν 70 χρόνια (στο Ουισκόνσιν η θανατική ποινή καταργήθηκε το 1853).

Στις 28 Νοεμβρίου 1994 ο Τζέφρι Ντάμερ δέχτηκε επίθεση με μεταλλική ράβδο στο ντους του γυμναστηρίου των φυλακών από συγκρατούμενό του και σε δύο μέρες πέθανε.

Η ζωή και οι δολοφονίες του Τζέφρι Ντάμερ έδωσαν υλικό για 5 ταινίες, 6 βιβλία, 6 τηλεταινίες/ντοκιμαντέρ και 2 θεατρικά έργα.