Το προφίλ του τρομοκράτη Σεκάτ

Τα βήματα του τρομοκράτη τον έφεραν στην Grand Rue, τον στενό δρόμο με τα φτηνιάρικα εμπορικά δεξιά και αριστερά. Εβραίοι, Αλγερινοί, Μαροκινοί, Τυνήσιοι, Αλσατοί, όλοι μαζί ένα κουβάρι. Λίγο πιο κάτω, καμιά εκατοστή μέτρα δηλαδή, το ποτάμι χωρίζει το κέντρο της πόλης από τον υπόλοιπο αστικό ιστό. Μπούκαρε στη Rue des Grandes Arcades λίγα μέτρα πριν από την πλατεία Γουτεμβέργιου. Από την Rue des Orfevres έως την πλατεία Kleber ούτε ένα τσιγάρο δρόμος. Κοντοστάθηκε τρεις φορές και έριξε στο ψαχνό. Είχε στα χέρια του ένα αυτόματο πιστόλι και ένα μαχαίρι. Ήξερε πως η Αστυνομία τον έψαχνε για να τον μπουζουριάσει για συμμετοχή σε ληστεία μετά φόνου. Το πρωί είχαν περάσει από το σπίτι του αλλά δεν τον βρήκαν. Ήξερε πως θα κατέληγε για άλλη μία φορά στη φυλακή. 

Πέρασε από το Krutenau ή πήρε τη λεωφόρο της Grande Armee; Από εκεί η Γερμανία απέχει δέκα λεπτά. Εκεί τον έχασαν.

Οι αστυνομικές περίπολοι έκλεισαν αμέσως το «νησί», το κέντρο της πόλης, σφραγίζοντας ανατολικά τη γέφυρα Corbeau, βόρεια την περιοχή του FEC με το μικρό γεφυράκι και δυτικά κλείνοντας την περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού. Ο τρομοκράτης άρπαξε ένα ταξί και κατευθύνθηκε προς την πλατεία Etoile και από εκεί στο Neudorf, που οδηγεί στη γέφυρα του Ρήνου και τη Γερμανία. Πώς τα κατάφερε; Πέρασε από το Krutenau ή πήρε τη λεωφόρο της Grande Armee; Από εκεί η Γερμανία απέχει δέκα λεπτά. Εκεί τον έχασαν. Ήταν λαβωμένος. Η Αστυνομία οργάνωσε μία επιχείρηση γύρω από τον Καθεδρικό Ναό αλλά εις μάτην. Λάθος πληροφορία. Οι πολίτες είχαν κλειστεί στα σπίτια τους. Ορισμένοι βρήκαν πρόχειρο καταφύγιο σε μαγαζιά ή σε κάποια μπιστρό. Σφραγίστηκε η Orangerie με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο της Ευρώπης και τους άλλους διεθνείς θεσμούς. Μπαράζ στη γέφυρα του Robertsau. Το Quartier des Quinze, περικυκλωμένο από το σύστημα ασφαλείας Sentinelle. Στρατιωτικά περίπολα στους δρόμους. Το πρωί της Τετάρτης, το Στρασβούργο έδινε την εντύπωση μίας πόλης σε καθεστώς απαγόρευσης κυκλοφορίας.  

Ο Σεκάτ Σερίφ γεννήθηκε στο Στρασβούργο, μία πόλη με υψηλό βαθμό ανοχής τού διαφορετικού σε σύγκριση με άλλες πόλεις της Γαλλίας ή της γειτονικής Γερμανίας. Είναι 29 ετών, δηλαδή γεννήθηκε το 1989. Προφανώς από μικρός έμπλεξε στα γρανάζια της μικρής παραβατικότητας και στη συνέχεια ανέβηκε τις βαθμίδες στο κλειστό σύστημα του κοινού εγκλήματος. Έχει καταδικαστεί στη Γαλλία και τη Γερμανία και έχει εκτίσει ποινές φυλάκισης. Πέρασε δηλαδή από το «επιμορφωτικό σύστημα» των γαλλικών φυλακών, όπου πανταχού παρόντες είναι οι επαγγελματίες μουλάδες των οποίων η βασική ενασχόληση αφορά την επιλογή νεαρών ποινικών μουσουλμανικής καταγωγής οι οποίοι διαθέτουν τα χαρακτηριστικά για σταδιακή ένταξη στους πυρήνες της ισλαμικής τρομοκρατίας.

Ο Σεκάτ, αν και Γάλλος, εν τούτοις έλκει την καταγωγή του από το Μαρόκο. Δεδομένων των συνθηκών διαβίωσης στα γαλλικά αστικά κέντρα, ο Σεκάτ επί της ουσίας και εξ αρχής έμαθε να ζει και να συμπεριφέρεται ως ιμιγκρές, δηλαδή ως βορειοαφρικανός γιος μετανάστη. Υπέστη, δηλαδή, όσα προβλέπει ο κώδικας της αποτυχημένης εδώ και δεκαετίες ενσωμάτωσης των νέων γενιών μεταναστών στο γαλλικό σύστημα εκπαίδευσης καταρχήν και στη γαλλική αγορά εργασίας στη συνέχεια. Οι κοινωνιολόγοι χρησιμοποιούν τον όρο marginalisation, της συστηματικής περιθωριοποίησης αυτής της ομάδας του πληθυσμού.

Η πορεία από την εφηβική ηλικία είναι προδιαγεγραμμένη. Εγκατάλειψη της βασικής εκπαίδευσης, ένταξη σε συμμορίες των προαστίων, μικρή παραβατικότητα, αναμορφωτήριο, βαρύτερη παραβατικότητα, φυλακή, κανονική παραβατικότητα, φυλακή, κατηγοριοποίηση στους κρατικούς θεσμούς (Κρατική Ασφάλεια, Μυστικές Υπηρεσίες, Κοινωνική Πρόνοια), πλήρης κοινωνικός αποκλεισμός και στο τέλος απόκληρος. Επικίνδυνος πια απόκληρος. Χωρίς αναστολές.  

Πρόκειται επί της ουσίας για ένα «πρωτόκολλο» σταδιακής περιθωριοποίησης. Στην ουσία αυτά τα παιδιά, διότι κάποτε ήταν παιδιά, ανήκουν στην κατηγορία των «θηραμάτων» που αναζητούν οι μουσουλμάνοι μουλάδες που δραστηριοποιούνται στις κλειστές κοινωνίες των μεταναστών από τη Βόρεια Αφρική. Είναι και αυτοί έγκλειστοι ή απλά «διδάσκουν» στα νόμιμα ή παράνομα τεμένη που βρίσκονται διάσπαρτα στις περιφέρειες των γαλλικών αστικών κέντρων.

Οι μουλάδες στις φυλακές κάνουν το αυτονόητο. Προσφέρουν χωρίς κόστος την πολυπόθητη «ταυτότητα» σε αυτούς τους ανθρώπους που ζουν από τα γεννοφάσκια τους στη σκιά και τα σκοτάδια.

Οι μουλάδες στις φυλακές κάνουν το αυτονόητο. Προσφέρουν χωρίς κόστος την πολυπόθητη «ταυτότητα» σε αυτούς τους ανθρώπους που ζουν από τα γεννοφάσκια τους στη σκιά και τα σκοτάδια. Μία ταυτότητα που δεν είχαν ποτέ, αφού ούτε Γάλλοι κατάφεραν να γίνουν ούτε και ως Αλγερίνοι ή ως Τυνήσιοι μπόρεσαν να ζήσουν. Η ζωή στο οικογενειακό περιβάλλον ήταν πάντα δύσκολη. Σχεδόν ανυπόφορη. Ακροβατούσαν μεταξύ της παράδοσης από την οποία μπολιάστηκαν με τις χειρότερες εκφάνσεις του μουσουλμανικού τελετουργικού, αλλά και της δυτικής κοινωνικής πραγματικότητας. Για τους μουσουλμάνους πατεράδες ήταν απαράδεκτοι. Για τους χριστιανούς γειτόνους ήταν πάντα παρίες. Τελικά παντρεύτηκαν την ταυτότητα του περιθωριακού.

Ο μουλάς στις φυλακές τούς προσφέρει τη δυνατότητα να βιώνουν την παραβατικότητα και την εγκληματική συμπεριφορά με τον μανδύα του Μουζαχεντίν, δηλαδή του προστάτη του Ισλάμ. Απίστευτα αποδοτική συνταγή. Δεν υπάρχει αντίδοτο. Δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος. Δεν υφίσταται πια δυνατότητα συνεννόησης. Έχουν ορθωθεί τείχη με αγκαθωτά συρματοπλέγματα. Ο μουλάς ζητά αίμα στο όνομα του Ισλάμ. Οι δυτικές κοινωνίες απαντούν με αίμα. Ο κύκλος του θανάτου γυρίζει σαν σβούρα και όταν ο δείκτης σταματά ξαφνικά, η άκρη του δείχνει το επόμενο θύμα. Σαν μία γιγαντιαία ρώσικη ρουλέτα. Τους αποκαλούν «μοναχικούς λύκους», αλλά ακόμη και οι λύκοι έχουν κώδικα ομαδικής συμπεριφοράς. Δεν είναι καν «μοναχικοί» αφού ζουν σε καθεστώς περιορισμού σε κλειστά ομαδικά μικροσυστήματα, που λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία έως ότου αποσυντονιστούν. Το οργανωμένο έγκλημα τους χρησιμοποιεί ως αναλώσιμους ανθρώπινους πόρους. Ως «καβάτζα» της τελευταίας στιγμής, διατηρούν την εναλλακτική του Ισλάμ. Όταν ο κόμπος φθάσει στο χτένι τότε με μία επίκληση του Αλλάχ αποκτούν για λίγα δευτερόλεπτα την πολυπόθητη ιδεολογική «ταυτότητα». Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα αρκούν για τους καθοδηγητές μουλάδες και τους σκοτεινούς κύκλους του φανατικού Ισλάμ. Άλλος ένας «αναλώσιμος» ανακηρύσσεται ως μάρτυρας. Αύριο κάποιος άλλος θα πάρει τη θέση του.