Με δάκρυα στα μάτια, δεκάδες πολίτες περπάτησαν προς την κατεχόμενη Κάτω Δερύνεια στις 12 ακριβώς το μεσημέρι της Δευτέρας. Εν μέσω φραστικών αντιπαραθέσεων κι έντονου διχασμού, ιστορικές στιγμές έλαβαν χώρα από νωρίς στο οδόφραγμα Δερύνειας. Οι τελευταίες προετοιμασίες πραγματοποιήθηκαν κι άρχισε η διέλευση, ενώ οι Τουρκοκύπριοι υποδέχθηκαν τους Ελληνοκύπριους με κλαδιά ελιάς.
Εκατοντάδες Ελληνοκύπριοι πέρασαν και με οχήματα, ενώ έκδηλη ήταν η συγκίνηση ειδικά των προσφύγων της Κάτω Δερύνειας που αντίκρισαν για πρώτη φορά τα σπίτια τους έπειτα από 44 ολόκληρα χρόνια!
Τουρκοκυπριακά ΜΜΕ κάλυψαν σε ζωντανή μετάδοση το άνοιγμα του οδοφράγματος Δερύνειας, ενώ και Τουρκοκύπριοι εργάτες χαιρέτισαν τους Ελληνοκύπριους που έσπευσαν να περάσουν από το κατοχικό οδόφραγμα.
Ωστόσο, στην Κάτω Δερύνεια, το θέαμα που αντίκρισαν οι Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες ήταν κλειστά σπίτια, φράκτες και συρματοπλέγματα. Δεν μπόρεσαν να μπουν εντός των σπιτιών τους, καθώς η περιοχή είναι στρατιωτική ζώνη, ενώ οι γνωστές κόκκινες επιγραφές του κατοχικού στρατού ήταν εμφανείς σε όλα τα σημεία.
Μιάμιση ώρα περίπου μετά το άνοιγμα του οδοφράγματος Δερύνειας, δεκάδες αυτοκίνητα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων πηγαινοέρχονται σε ελεύθερες περιοχές και κατεχόμενα. Δεκάδες Τουρκοκύπριοι, μάλιστα, μετέβησαν στη Δερύνεια από την κατεχόμενη Αμμόχωστο με τα πόδια, διανύοντας μια απόσταση τριών χιλιομέτρων.
Μπροστά στο σπίτι που γεννήθηκε και έζησε επί 18 χρόνια, μέχρι την αποφράδα ημέρα της εισβολής, κοντοστάθηκε ένας άνδρας, λίγα λεπτά μετά τη διάνοιξη του οδοφράγματος.
Μιλώντας στην κάμερα του Alpha, εξέφρασε τη χαρά του που βρίσκεται στο σπίτι του, αλλά και τη λύπη του που δεν μπορεί να κατοικήσει στο σπίτι του και να συνεχίσει τη ζωή του από εκεί που έμεινε το 1974.
Έδειξε στην κάμερα το υπνοδωμάτιο του, το σαλόνι του σπιτιού του και φανερά συγκινημένος δήλωσε: «Είναι οι καλύτερες αναμνήσεις που είχα στη ζωή μου, τα νεανικά μας χρόνια, εδώ μαζεμένα». Παράλληλα, εξέφρασε και τον θυμό του για την καθυστέρηση της επίλυσης του Κυπριακού: «Είμαι και θυμωμένος. Γιατί να περάσουν τόσα χρόνια να έρθει μια λύση να πάμε σπίτι μας, να τα βρούμε με τους συμπατριώτες μας τους Τουρκοκύπριους»;
Έξω από το χώρο που ήταν το σχολείο τους συναντήθηκαν ξανά φίλοι, συμμαθητές και γείτονες, μετά από 44 χρόνια. Μερικοί από αυτούς μίλησαν στην κάμερα του Alpha, με τρεμάμενη φωνή αλλά και αμηχανία, αφού τα χρόνια πέρασαν και τα έζησαν σε άλλη γη.
Λίγο πριν ap;o το άνοιγμα του οδοφράγματος, η κ. Γιωργούλα Φιλοθέου, κρατώντας αγκαλιά τη φωτογραφία των γονιών της, περίμενε να περάσει το οδόφραγμα και να «τους πάει» στο σπίτι τους, για να εκπληρώσει το τάμα 44 χρόνων.
8°
