«Σαν κι εμένα δεν υπάρχει κανείς», δηλώνει ο Φρανθίσκο Νούνιεθ Ολιβέρα, που στα 112 και πλέον χρόνια του και μετά τον πρόσφατο θάνατο του Ισραηλινού Γίσραελ Κριστάλ, μπορεί πλέον θα θεωρείται ως ο γηραιότερος άνδρας του κόσμου.
Αυτό χάρις σε μία υγιή και ακύμαντη ζωή, που του επέτρεψε να υπερβεί έναν αιώνα βίου και να χαίρεται τώρα τη βροχή από συγχαρητήρια κι ευχές που φθάνουν από παντού.
Τέσσερις μήνες προτού συμπληρώσει τα 113 χρόνια, ο Νούνιεθ Ολιβέρα συμμερίζεται περιχαρής με τους συντοπίτες του αυτήν την αναγνώριση, που έχει φέρει τη μικρή κοινότητα της Μπιενβενίδα (Μπανταχόθ), των 2.200 κατοίκων, στο προσκήνιο.
Αγρότης στο επάγγελμα, ποτέ δεν εγκατέλειψε τη γενέτειρά του κι όπως αυτοχαρακτηρίζεται είναι ένας απλός άνθρωπος, με μία ήσυχη ζωή και με σταθερές συνήθειες, στις οποίες περιλαμβάνονταν ο περίπατος στους δρόμους της Μπιενβενίδα, ή μία παρτίδα χαρτιά στο μπαρ της γειτονιάς.
Σήμερα, καθισμένος στο καροτσάκι του στην τραπεζαρία του σπιτιού του, με τους χοντρούς πέτρινους τοίχους που κρατούν δροσερό τον χώρο, υποδέχεται τους επισκέπτες του, που έρχονται να τον συγχαρούν.
Η κόρη του Μαρία Αντόνια, 81 ετών, με την οποία εξακολουθούν να ζουν κάτω από την ίδια στέγη, είναι ο φύλακας άγγελος της υγείας του και προσέχει μην κουρασθεί και αποκάμει ο Φρανθίσκο. «Γιατί του μένουν μόνον τέσσερις μήνες για να συμπληρώσει τα 113 χρόνια» προειδοποιεί η ίδια, που αισθάνεται περήφανη που ο πατέρας της έγινε πλέο ο γηραιότερος άνδρας του κόσμου, και μόνον γι' αυτόν τον λόγο ανέχεται τις πολυάριθμες αιτήσεις των δημοσιογράφων για συνεντεύξεις.
Το ωραίο του παρουσιαστικό του χάρισε το ψευδώνυμο του «Μαρτσένα», καθώς διέσχιζε τους δρόμους του χωριού μετά τη στρατιωτική του θητεία με ένα άψογο κοστούμι και ένα περήφανο παράστημα, λίγες ημέρες μετά την συναυλία που είχε δώσει ο διάσημος σεβιλιάνος τραγουδιστής φλαμένκο (κανταόρ) Μαρτσένα το 1926 στην Μπιενβενίδα και είχε κλέψει τα μυαλά των κοριτσιών της περιοχής.
Ο Φρανθίσκο πάντοτε υπήρξε ένας άνδρας με ισχυρό χαρακτήρα, αλλά με καλή καρδιά και στέρεες συνήθειες. Γι' αυτό ακόμη κι όταν συνταξιοδοτήθηκε συνήθιζε να εργάζεται στα χωράφια του, προτού ανταμώσει για μία παρτίδα χαρτιά τους φίλους του στο μπαρ της γειτονιάς, αφηγείται συγκινημένη η κόρη του. «Μέχρι που ήταν 107 ετών πήγαινε μόνος του περίπατο. Όταν κουραζόταν από τα χαρτιά, πήγαινε στη γωνία και μιλούσε με τον κόσμο, γιατί του αρέσουν πολύ οι συζητήσεις», προσθέτει. Το ίδιο του αρέσει και να μαθαίνει τις ειδήσεις, έτσι όταν στα 98 του χρόνια εγχειρίσθηκε για καταρράκτη επέστρεψε στην αγαπημένη του συνήθεια να διαβάζει καθημερινά την εφημερίδα του.
Η εγχείρηση για καταρράκτη και η επέμβαση στα 90 του για την αφαίρεση ενός νεφρού ήσαν οι μόνες φορές που επισκέφθηκε το νοσοκομείο, μολονότι ο Φρανθίσκο είναι πλέον και ο γηραιότερος παλαίμαχος πολεμιστής της χώρας, με δύο πολέμους στις πλάτες του: τον πόλεμο του Ριφ (στη Βόρειο Αφρική) και τον Εμφύλιο.
Η οικογένειά του γνωρίζει επακριβώς τον λόγο της μακροβιότητάς του. Εξόν από το ισχυρό οικογενειακό γονίδιο (ο αδελφός του Λουίς, που ζει στην Αστούριας, είναι 95 ετών, η αδελφή του Χακόβα, που ζει στο ίδιο χωριό, μόλις συμπλήρωσε τα 93), είναι γιατί «έζησε τη ζωή του ακριβώς όπως την ήθελε, και με τρόπο υγιεινό».
Η δίαιτά του συνίσταται σε λαχανικά και όσπρια, που ο ίδιος ,καλλιεργούσε στο χωράφι του, λίγο τοπικό κυνήγι της Εξτρεμαδούρα και «ποτέ δεν του έλειψε και το παγούρι με το κρασί, αυτό ποτέ».
Η Αντονία αφηγείται το πόσο θαυμασμό έχει ξεσηκώσει το πρόσωπο του πατέρα της σε όλον τον κόσμο, καθώς λαμβάνει "πολλές επιστολές" από ανθρώπους από "τη Γερμανία, την Αυστραλία, τη Νέα Υόρκη και το Μεξικό" που του ζητούν να τους στείλει μία φωτογραφία του.
Όλοι θαυμάζουν «τον Μαρτσένα αυτόν τον τρομερό άνθρωπο», που εξακολουθεί παρά τα 112 χρόνια του να τρώει τα πάντα, με την έλλειψη δοντιών να μην έχει επηρεάσει σε παραμικρό την όρεξή του. «Ακόμη είμαι εδώ;, εσείς πως πάτε;» δηλώνει ο υπεραιωνόβιος σε όσους τον επισκέπτονται και εύχονται να μπορέσει ο Μαρτσένα να γιορτάσει με κάθε λαμπρότητα τα 113 χρόνια του.
