Πριγκίπισσα Νταϊάνα: Μια φορά κι έναν καιρό ένα παραμύθι θλιβερό

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι, το οποίο όλοι ήθελαν να είχε γεννηθεί αγόρι. Περίμεναν τον κληρονόμο. Τόσο έντονη ήταν η επιθυμία των γονιών για έναν γιο που περίμεναν μια εβδομάδα μέχρι να δώσουν στην κόρη τους το όνομα: Αξιότιμη Νταϊάνα Φράνσις Σπένσερ.

Η μικρή είχε δύο μεγαλύτερες αδελφές και έναν αδελφό. Όλα τα αδέλφια της είχαν βασιλικούς νονούς. Για εκείνη ο μπαμπάς, Τζον Σπένσερ, επέλεξε νονούς πλούσιους μεν, αλλά όχι γαλαζοαίματους.

Σαν πρώτη ανάμνηση των παιδικών της χρόνων η Νταϊάνα κράτησε εκείνη την εθιστική μυρωδιά του συνθετικού πλαστικού όταν ο ήλιος έκαιγε το παιδικό καροτσάκι της. Θυμάται, επίσης, τις επισκέψεις στο νεκροταφείο πίσω από την εκκλησία μαζί με τους γονείς της. Εκεί που ήταν θαμμένο ένα αγόρι, το οποίο είχε γεννηθεί πριν από εκείνη, αλλά έζησε μόλις 10 ώρες. Συχνά αναρωτιόταν τι θα γινόταν αν είχε ζήσει αυτό το αγόρι; Θα είχε γεννηθεί αυτή;

Θαύμαζε τη μεγάλη της αδελφή. Το αστέρι της οικογένειας: ευφυής, εξωστρεφής, γενναία. Δεν είχε πρόβλημα να σνομπάρει και να μιλάει άσχημα στη μητριά τους. Α ναι, η μητέρα τούς είχε εγκαταλείψει γιατί ερωτεύτηκε άλλον.

Όταν έγινε 9 ετών η Νταϊάνα ανακοίνωσε σε όλους ότι θα παντρευτεί μόνο μια φορά −από αγάπη− και ποτέ, μα ποτέ δεν θα πάρει διαζύγιο. Ή μήπως κι όχι; Την προβλημάτιζε που οι γονείς ήταν κάποτε ερωτευμένοι και τώρα δεν ήταν πια μαζί.

Μια φορά κι έναν καιρό το κοριτσάκι μεγάλωσε και έφτασε στην ηλικία να ερωτευτεί και να παντρευτεί έναν πρίγκιπα. Ήταν τόσο ευτυχισμένη που ήταν συνέχεια με ένα χαμόγελο στο στόμα. Και μαζί της χαιρόταν ο κόσμος γιατί έβλεπε την Νταϊάνα ερωτευμένη. Το κορίτσι του παραμυθιού είχε μοναδικό χαμόγελο: δεν ήταν ποτέ επιτηδευμένο και ψεύτικο. Ήταν λίγο πονηρό και παιχνιδιάρικο, σαν σου έκλεινε το μάτι. Ήταν συνεσταλμένο και επισκίαζε όλους τους γαλαζοαίματους συγγενείς και φίλους του πρίγκιπα. Με αυτό το χαμόγελο και βλέμμα η Νταϊάνα έγινε γρήγορα η πιο διάσημη γυναίκα στον κόσμο.

Κατάλαβε, όμως, πολύ γρήγορα ότι παρόλο που έγινε πριγκίπισσα, παρόλο που παντρεύτηκε τον πρίγκιπα και κληρονόμο του θρόνου η ίδια δεν θα γινόταν ποτέ η βασίλισσά του.

Ξαφνικά το παραμύθι τελείωσε. Η Νταϊάνα λίγο μετά την 36η επέτειο της γέννησής της πέθανε. Ο κόσμος συνέχισε να είναι ερωτευμένος μαζί της και να την πενθεί. Γιατί τόσος κόσμος έκλαψε και θρήνησε για την Νταϊάνα; Γιατί ακόμη κάποιοι πενθούν για το τραγικό τέλος του παραμυθιού;

Ίσως επειδή οι ιστορίες των βασιλιάδων είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των ανθρώπων σε αυτό το νησί του ευρωπαϊκού βορρά. Ίσως γιατί η Νταϊάνα ήταν επιρρεπής στο μελόδραμα, ήταν υπέρμετρα συναισθηματική για τους άκαμπτους κανόνες της μοναρχίας και λίγο ατίθαση. Αντιδρούσε στην καταπίεση και μιλούσε πολύ. Ήταν η τρωτή, καλή ηρωίδα του παραμυθιού και εξαφανίστηκε. Ή μήπως απλά είχε μια μεγαλοπρέπεια που μάγευε;

Η πεθερά της, η Βασίλισσα, είχε κι αυτή κάποτε μαγέψει τη χώρα της. Η Ελισάβετ δεν ήταν έτοιμη να γίνει βασίλισσα της Αγγλίας. Ο πατέρας της την επιφόρτισε με τον ρόλο για να σώσει τη δυναστεία από το σκάνδαλο που προκάλεσε ο θείος της. Ένας γόης, πλέι μπόι της εποχής, ο οποίος αποποιήθηκε το θρόνο για έναν απαγορευμένο έρωτα και γάμο με μια κοινή.

Η Ελισάβετ αποκατέστησε το όνομα του οίκου των Ουίνσδορ. Έκοψε τον «αέρα» της μοντέρνας αδελφής της και επιδίωξε και πέτυχε να δημιουργήσει την εικόνα της ιδανικής και παραδειγματικής βασιλικής οικογένειας που εμπνέει το λαό. Η Ελισάβετ είναι στο θρόνο για να υπηρετεί το λαό. Η Ελισάβετ είναι στο θρόνο για να διαφυλάσσει τη μοναρχία. Η Ελισάβετ είναι στο θρόνο για να υπακούει.

Και μετά ήρθε η Νταϊάνα, το κορίτσι που επελέγη για να φέρει την ανανέωση στον οίκο των Ουίνσδορ. Το κορίτσι που επελέγη για να γεννήσει τους διαδόχους, το χαμογελαστό πρόσωπο στην οικογένεια. Όμως, αυτό το καινούργιο πρόσωπο συνειδητοποίησε γρήγορα ότι «υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας». Η Νταϊάνα είδε μια δυσλειτουργική οικογένεια, μια δυναστεία χωρίς συγκεκριμένο σκοπό στη ζωή, ένα σόι που θύμιζε περισσότερο εταιρεία παρά οικογένεια. Η Νταϊάνα προσπάθησε να υπηρετήσει, προσπάθησε να είναι υπάκουη. Αλλά κατάλαβε ότι δεν θα άντεχε για πολύ.

Ο κόσμος ενθουσιάστηκε με αυτή τη νέα τροπή στη σαπουνόπερα της μοναρχίας. Η αψεγάδιαστη οικογένεια είχε προβλήματα και αυτό τους έκανε ακόμη πιο συναρπαστικούς στα μάτια του λαού.

Εξαρχής η ιστορία και οι οιωνοί δεν ήταν με το μέρος ούτε του Κάρολου ούτε της Νταϊάνα. Σύμφωνα με την παράδοση, ο γάμος όφειλε να τελεστεί στο Αβαείο του Γουέστμινστερ. Ο Κάρολος δεν ήθελε το Αβαείο. Προτιμούσε τον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου.

Έψαξε και βρήκε ότι υπήρχε προηγούμενο. Εκεί είχε παντρευτεί τον 16ο αιώνα ο πρίγκιπας της Ουαλίας, Αρθούρος, την Ισπανή Κάθριν. Αυτό που παρέβλεψε ο Κάρολος είναι το πώς κατέληξε αυτός ο γάμος. Ο Αρθούρος πέθανε πριν προλάβει να ολοκληρώσει... το γάμο του και η Κάθριν κατέληξε στο κρεβάτι του διαδόχου του αγγλικού θρόνου. Ήταν ο Ερρίκος Η' και η Κάθριν έγινε μία από τις έξι συζύγους του.

Και η Νταϊάνα ήθελε να αποφύγει το Αβαείο. Εκεί είχαν παντρευτεί οι γονείς της το 1954 και ο γάμος τους δεν ήταν πετυχημένος. Τελικά ο Κάρολος και η Νταϊάνα παντρεύτηκαν στον καθεδρικό του Αγίου Παύλου και το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο.  

Η ζωή της Νταϊάνα πριν από τους Ουίνσδορ προδίκαζε το μέλλον της ως πριγκίπισσα. Η συγγραφέας Πένυ Τζούνορ ήταν από τις πρώτες που ασχολήθηκε με τη μικρή κόρη των Σπένσερ. Θεωρήθηκε παράτολμο που ασχολήθηκε το 1982 με τη βιογραφία μιας 20χρονης κοπέλας που κανείς δεν γνώριζε μέχρι που έγινε η σύζυγος του πρίγκιπα. Η Τζούνορ, όμως, ανέδειξε πρώτη όλες τις αδυναμίες της μέλλουσας «αγαπημένης» πριγκίπισσας των Άγγλων.

«Η Νταϊάνα είχε ψύχωση με την καθαριότητα και την προσωπική υγιεινή» είχε αποκαλύψει η Τζούνορ. Ως εσώκλειστη στο κολέγιο περίμενε όλες τις συμμαθήτριές της να κοιμηθούν και να ξεμυτίσει στα κρυφά για να κάνει μπάνιο. Έπλενε συνέχεια τα ρούχα της.

Εννέα ετών ξεσκόνισε το παιδικό δωμάτιο πριν προλάβει η γκουβερνάντα, για να δείξει στον πατέρα της πόσο επιμελής είναι. Αργότερα, ως μητέρα, είχε αφήσει το εξής σημείωμα στην γκουβερνάντα των παιδιών της: «Με ενοχλεί που δεν μπορώ εγώ να πλύνω και σιδερώσω τα ρούχα τους». Ψυχωτικές συμπεριφορές από μια γυναίκα που αργότερα παραδέχθηκε ότι ήταν βουλιμική. «Η βουλιμία ξεκίνησε την εβδομάδα αμέσως μετά τον αρραβώνα και χρειάστηκε τουλάχιστον μια δεκαετία για να την ξεπεράσω» φέρεται να έχει πει η ίδια σύμφωνα με το πρόσφατο ντοκιμαντέρ που μετέδωσε το Channel4 με αφορμή την 20ή επέτειο του θανάτου της. «Ο σύζυγός μου έβαλε το χέρι του γύρω από τη μέση μου και είπε: "Α, βλέπω είσαι λίγο γεματούλα εδώ". Κι αυτό κάτι μου πυροδότησε. Αυτό κι εκείνο με την Καμίλα».

Η Νταϊάνα από παιδί μέχρι ενήλικη πριγκίπισσα ήταν λίγο drama queen. Aδιάφορη μαθήτρια που έτρεμε στις εξετάσεις, τραγική στα γαλλικά. Λάτρευε την ποπ κουλτούρα και τα ρομαντικά μυθιστορήματα. Αυτά λένε κάποιοι ότι βοήθησαν στο να γίνει η πριγκίπισσα που μιλά στην καρδιά των πολιτών, που την έκαναν προσιτή στον κόσμο. Ως έφηβη έμαθε ότι το να αγαπάς τα παιδιά είναι πολύ διαφορετικό από το να τα φροντίζεις. Για αυτό και πήρε πολύ σοβαρά τη δουλειά της στο νηπιαγωγείο.

Η Νταϊάνα γνώριζε ότι όλα στη ζωή μπορεί να αλλάξουν, να πάνε στραβά ακόμη κι όταν οι προθέσεις κάποιου είναι οι πιο αγαστές.

Η μητέρα της έχασε την κηδεμονία των παιδιών της διότι το δικαστήριο ήθελε να την τιμωρήσει για τη μοιχεία της. Ο πατέρας της ήθελε μια μητέρα για τα παιδιά του. Επέλεξε να ξαναπαντρευτεί μια γυναίκα που μισούσε τα παιδιά. Η Νταϊάνα από έξι ετών εξηγούσε στους φίλους της γιατί μεγάλωνε χωρίς τη μητέρα της. Ήθελε η ίδια να τα κάνει όλα σωστά. Και μια μέρα ήρθε ο πρίγκιπας, πίστεψε ότι είχε μια ευκαιρία, ρίσκαρε τα πάντα και βρέθηκε σε έναν εφιάλτη από τον οποίο δεν μπορούσε να ξεφύγει. Έχασε. Και έζησαν όλοι οι άλλοι καλά και αυτή πέθανε.

Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 2017