Το Άμστερνταμ κατακλύζεται από νερό - τόσο εκ των άνω (από τις συχνές βροχοπτώσεις), όσο από και εκ των κάτω (από τα γνωστά κανάλια του). Και μέσα σε αυτήν την υγρή μάζα που περιλούζει την πόλη, ένα άλλο παράλληλο σύμπαν φαίνεται να συνυπάρχει με την πεζή, στεγνή πραγματικότητα: Είναι ο θαυμαστός κόσμος των αντανακλάσεων, που αναδύεται αίφνης μέσα από το παιχνίδισμα του φωτός με την υγρή επιφάνεια, για να εξαφανιστεί και πάλι μετά από λίγο μαζί με τα πρώτα σύννεφα...
Στον παράλληλο αυτό και ρευστό σύμπαν, τα οικεία στοιχεία της πόλης αποκτούν μια υπόσταση διαφορετική, σχεδόν μαγική. Τα περιγράμματά τους μετασχηματίζονται και οι μορφές τους θολώνουν, καθώς νέα είδωλα αναδύονται με τις γραμμές τους να αλλάζουν με τρόπο χαοτικό και ακαθόριστο. Έτσι, εικόνες γνωστές και συνηθισμένες μετατρέπονται μέσα από τους μαγικούς αυτούς καθρέφτες σε εφήμερες οπτασίες γεμάτες γοητεία και μυστήριο.
Ένα παρκαρισμένο ποδήλατο γίνεται το θέμα αντιστικτικής επεξεργασίας ανάμεσα στο ουράνιο μπλε και την αποτύπωσή του στα λιμνάζοντα νερά:
Τα περίφημα πλωτά σπίτια και οι γειτονικές τους γέφυρες μοιάζουν να βγαίνουν μέσα από έναν κόσμο αλλόκοτο, χωρίς γεωμετρική τάξη και καλά ορισμένες διαστάσεις:
Και ξαφνικά, με αφορμή ένα ανάλαφρο κούνημα των νερών, οι εύθραστες αυτές σιλουέτες θα αναταραχτούν αλλάζοντας για μια ακόμη φορά σχήμα, φέρνοντας στον νου μοντέρνες ζωγραφιές και αφηρημένη τεχνοτροπία...
17°
